Het talent van muzikanten is compleet wanneer ze een drukke bar tot een collectieve stilte kunnen brengen of een van de grootste doelgroepen ter wereld tot een collectieve staande ovatie kunnen krijgen. Stephanie Anne Johnson is zo’n bijzondere zangeres. Ze zong "Lift Every Voice and Sing" voor een volle zaal en akoestische slaapliedjes voor stamgasten van de zaterdagavond. Ze verbaasde ook juryleden van de immens populaire NBC-tv-serie The Voice. Stephanie Anne is een inwoner van Tacoma die al zingt sinds ze jong waren. Een klassiek geschoolde vocaliste, die ook een prima gitarist en liedjesschrijver is. Stephanie Anne studeerde aan de Pacific Lutheran University en leidt nu de groep, The Hi Dogs. Haar muziek (Americana, Soul, Country, Folk, Gospel), die geworteld is in alles wat Amerikaans is, drukt de pijn van het verleden uit, de wortels van down home en de hoop dat hard werken zal leiden tot een goede beloning. Stephanie Anne Johnson stelde zich open voor acts als politiek figuur Bernie Sanders en artiesten als Mavis Staples, Chaka Khan, Ani DiFranco, Joseph, Cedric Burnside en Black Joe Lewis. Stephanie Anne Johnson’s laatste album, de ep 'Jewels' verscheen in april 2023 en werd geproducet door Jeff Fielder. Ze nam zeven eigen nummers en een traditional op met Jeff Fielder (e, a, slide + bas gitaar, keys) & William Mapp (drums).

Lees meer

Het muzikale El Dorado van Austin, Texas is de habitat van de Amerikaanse rock’n’rollgroep ‘The Band Of Heathens’, in 2005 opgericht door Colin Brooks die de groep in 2011 verliet, samen met zangers-gitaristen Ed Jurdi en Gordy Quist. Hun allereerste album “Live From Momo’s” leverde de groep de titel op van ‘Beste Nieuwe Groep van 2007’ op de ‘Austin Music Awards’. Intussen is ‘The Band Of Heathens’ al toegekomen aan hun negende studioalbum dat “Simple Things” als titel kreeg. De groep bestaat momenteel uit Ed Jurdi, Gordy Quist, toetsenist Trevor Nealon, bassist Jesse Wilson en drummer Richard Millsap. Deze nieuwe plaat bestaat uit tien nummers die allemaal door het duo Jurdi/Quist tijdens de twee jaar durende corona-lockdownperiode werden geschreven. Voor de schitterende openingstrack en single “Don’t Let The Darkness” dat u op de eerste video in een live-uitvoering kunt beluisteren zingen Teresa James en Amber Woodhouse knappe backing vocals. Op de plaat wordt dat nummer opgevolgd door de song “Heartless Year” die hier ook live te beluisteren is op de tweede video. ‘The Band Of Heathens’ heeft in Amerika een uitstekende reputatie als live-band. Ze hebben in hun bijna twintigjarige bestaan dan ook al vier live-albums uitgebracht. De laatste studioplaat “Stranger” van deze groep dateert van 2020 en werd net als de meeste andere platen uitgebracht op hun eigen ‘BOH Records’-label waardoor ze hun eigen carrière volledig onder controle kunnen houden en de toekomstige richting geheel zelfstandig kunnen bepalen. Mooie rootsrock- en ‘Southern Rock’-songs kleuren dit nieuwe album “Simple Things” dat zo vernoemd werd naar een door strijkers gedomineerde ballad uit de tiendelige tracklijst..

Lees meer

Wanneer je nu en in de toekomst ergens iets zult lezen over de in Boston, Massachusetts geboren Amerikaanse folk- en countryzanger Tom Ovans, dan zult u telkens weer kunnen vaststellen dat er voortdurend een vergelijking gemaakt wordt tussen hem en folktroubadour Bob Dylan. Die gelijkenis is er niet enkel omwille van de gebrachte liedjes en muziek maar wordt zeker ook veroorzaakt door zijn haast identieke stemgeluid, zij het misschien ietsje minder hees, doorrookt en nasaal dan die van zijne nu 82-jarige hoogheid. Met de release van zijn nieuwste vijftiende plaat “The Cure” kunt u zelf oordelen of die vergelijking ook klopt, bijvoorbeeld door te luisteren naar de drie nummers uit dit album die we voor de bijgaande audiovideo’s op random-basis hebben geselecteerd: “The Cure”, “Gonna Miss You” en “Looking In Your Eyes”. In totaal brengt de nu in Austin, Texas wonende Tom Ovans op dit album zeventien zelfgecomponeerde liedjes waarvoor hij ook alle te horen instrumenten zelf heeft ingespeeld. Dat zijn akoestische gitaren, af en toe een elektrische slidegitaar, een basgitaar, een mandoline, een mondharmonica en allerlei percussie-instrumenten. Deze nieuwe plaat van Tom Ovans werd opgenomen in de ‘Barking Dog’-studio in Manslaughter, Texas met Lou Ann Bardash als producer. Zoals het hoort bij de betere folksongs wordt er in elk nummer een specifiek verhaal verteld met hier als onderwerpen afscheid nemen, de positieve en negatieve aspecten van de liefde, het ouder worden, de onafwendbare sterfelijkheid en het leven van outlaws en andere dubieuze figuren.

Lees meer

De kernleden van de Amerikaanse folkrockformatie ‘New Earth Farmers’ uit San Francisco zijn de twee singer-songwriters Paul Knowles en en zijn levenspartner Nicole Storto. Zij schreven samen zes nieuwe nummers voor hun recent op de markt gebrachte eerste volwaardige album onder die groepsnaam: “The Good Ones Got Away”. Ze voegden daar nog een zeer knappe coverversie aan toe van de song “Waiting Such A Long, Long Time”, een nummer uit het in 2012 verschenen compilatiealbum “Arkeology” van de Britse rockgroep ‘World Party’ wat eigenlijk het muzikale soloproject was van de Welshe muzikant Karl Wallinger. Voor de opname van deze amper 25 minuten durende plaat kregen Paul Knowles en Nicole Storto in de ‘Boxer Lodge Studio’ in Napa, Californië het gezelschap van de van hun werk bij Chuck Prophet gekende instrumentalisten James DePrato op leadgitaar en lapsteel en Kevin T. White op basgitaar en van Nigel Twist van ‘The Alarm’ op drums. Alisa Rose speelt mee op viool en altviool, terwijl Dave Zirbel op tweede leadgitaar speelt op de tijdens een liveconcert in de ‘Great American Music Hall’ in San Francisco opgenomen song “The Garden” waarvoor Melissa Phillips Deprato de backing vocals heeft verzorgd.

Lees meer

Het verhaal over de Amerikaanse groep ‘All Knowing McGill’ begint enkele decennia geleden met de geboorte van Craig Beougher in het door grote tarwevelden gedomineerde plaatsje Downs in Osborne County in de staat Kansas. Hij beleefde daar ook zijn jeugdjaren als één van de amper 800 inwoners maar hij verhuisde in 2015 met zijn familie mee naar Lincoln, de 300.000 inwoners tellende hoofdstad van de Amerikaanse staat Nebraska. Craig Beougher leerde op een gitaar spelen toen hij amper 14 jaar oud was, maar toen hij in Lincoln was gearriveerd ontmoette hij er al gauw andere muzikanten en sloot hij zich aan bij enkele groepjes die zijn zelfgecomponeerde liedjes begonnen te spelen. In 2019 bracht hij een eerste plaatje op de markt in de vorm van de vier liedjes tellende EP “Conflicts” met als eerste song het uptemponummer “Arrows” dat u hier op de eerste video in een live-uitvoering kunt beluisteren. De andere drie songs “Off My Mind”, “Battle Of Colorado Springs” en “Demons” zijn ballads die toen al lieten vermoeden dat ‘All Knowing McGill’ met toen nog alleen Craig Beougher solo het potentieel bezat om een blijver te worden in de muziekwereld.

Lees meer

De Zweedse vierkoppige formatie ‘Exit Stage Left’ uit Borås bestaat uit zanger-gitarist Arvid Wilhelmsson, bassist Robin Hellsing, keyboardsspeler Daniel Lyngsaa Larson en drummer Jimmy Svahn. Ze hebben hun groepsnaam ontleend aan het tweede livealbum “Exit…Stage Left” van de Canadese progressieve rockgroep ‘Rush’, een plaat die in 1981 werd uitgebracht en zestien jaar later in 1997 nog eens werd heruitgebracht. Het album werd destijds opgenomen tijdens live-optredens van de ‘Rush’-bandleden zanger Geddy Lee, gitarist Alex Lifeson en drummer Neil Peart in Canada en Groot-Brittannië. Het is die muziek van ‘Rush’ en ook wel van ‘Yes’, ‘Deep Purple’, ‘Genesis’ en ‘Pink Floyd’ die deze Zweedse rockgroep heeft beïnvloed en geïnspireerd voor het opnemen van hun debuutplaat “Appleberry Trees”. Toch zijn alle tien tracks op dit conceptalbum eigen composities van leadzanger Arvid Wilhelmsson waarbij in de nummers het verhaal over het leven van een man gevolgd wordt van begin tot einde met alle positieve en negatieve ervaringen

Lees meer

Debuutplaat “I Think I’m Alone Now” uit 2016, “Solder” uit 2018 en “meLODies” uit 2021 waren de drie vorige albums van de Zweedse formatie ‘Love On Drugs’ oftewel singer-songwriter Thomas Pontén en zijn band uit Göteborg. Deze drie platen kregen op onze recensiepagina’s telkens weer een heel positieve evaluatie en dat zal nu allicht ook wel het geval zijn voor de vierde plaat “Fluke” van deze groep, een album dat reeds in maart 2023 op de Zweedse markt werd losgelaten. Op “Fluke” werden tien nummers geplaatst waarvan er negen door Thomas Pontén van teksten en muziek werden voorzien. Hij tekende ook voor de rol als albumoproducer. Het enige gecoverde lied staat op de laatste plaats van de tracklijst: het is de geweldige song “Heaven” van ‘Talking Heads’, geschreven door toetsenist Jerry Harrison en leadzanger-frontman David Byrne van die New Yorkse rockgroep voor hun album “Fear Of Music” uit 1979. De muzikanten die de songs voor het album “Fluke” van ‘Love On Drugs’ hebben ingespeeld zijn multi-instrumentalist Thomas Pontén op gitaren, mandoline, percussie en bas en keyboards op “Heaven”, bassist Robert Olsson, keyboardsspeler Markus Larsson en drummer Martin Lillberg. Verder droegen ook Berra Karlsson op pedal en lap steelgitaar en Andreas Hall op tenorsaxofoon als gastmuzikanten hun steentje bij aan de plaatopname en zorgde zangeres Jenny Lundin van de Zweedse band ‘Surrender Dorothy’ voor extra vocale support

Lees meer

Bij onze eerste blik op de cd “Modern Man” van de Amerikaanse singer-songwriter en gitarist Gregory Page vielen ons meteen twee dingen op. Eerst was er de naam van de albumproducer Jason Mraz, de bekende popzanger en songschrijver die in 2008 de wereld veroverde met zijn millionseller-hitsingle “I’m Yours”. Het tweede dat opviel was de afgedrukte informatie op de rugzijde van het hoesje over de geschiedenis van de compact disc. We leerden zo dat de CD een gezamenlijke ontwikkeling was van elektrogiganten Philips en Sony die voor het eerst geproduceerd werd in augustus 1982, zo’n veertig jaar geleden dus. Dezer dagen wordt er al meer en meer verteld dat er binnen afzienbare tijd een einde zal komen aan het produceren en spelen van dit zilveren schijfje. Maar “Modern Man” van de nu 60-jarige Gregory Page uit San Diego, Californië is toch nog in de vorm van een CD op onze ‘Rootstime’-recensietafel geraakt en dat doet ons nog altijd veel plezier. Page is de in Noord-Londen geboren zoon van een Ierse moeder die in de sixties zangeres en saxofoniste was in ‘The Beat-Chics’, één van de eerste Britse meidengroepen en zijn vader was een rondreizende Armeense popzanger die hij meer dan 40 jaar lang niet meer zou ontmoeten.

Lees meer

“How To Shine” is al het twaalfde soloalbum van de folk- en Americana-liedjes zingende Amerikaanse songschrijver Jaime Michaels die in 1997 vanuit South California verhuisde naar Santa Fe, New Mexico. Van deze muzikant mocht ik in het verleden nog twee andere platen recenseren voor ‘Rootstime’: in 2016 was dat “Once Upon A Different Time” en in de zomer van 2019 schreef ik een evaluatie over zijn vorige album “If You Fall”. Als zelfverklaarde grote fan van de Amerikaanse folkzanger Tom Rush, de auteur van de klassieker “No Regrets” gezongen door de ‘Walker Brothers’ probeert Jaime Michaels zelf ook oprechte emoties en gevoelens in zijn composities te verwerken. Op het door Americana-singer-songwriter Jono Manson geproducete album “How To Shine” brengt Michaels deze keer alleen maar zelf geschreven liedjes, dit in tegenstelling tot enkele van zijn vroegere platen. Van Jono Manson bespraken we in maart 2023 nog het album “Stars Enough To Guide Me”. Deze 61-jarige eigenaar van de ‘Kitchen Sink’-opnamestudio in Santa Fe was trouwens de producer van de tien laatste albums van Jaime Michaels. Ook zijn nieuwe plaat werd in deze studio opgenomen met een hele serie sessiemuzikanten die voor wat extra instrumentatie bij de liedjes hebben gezorgd.

Lees meer

Sinds het prille begin van mijn recensieschrijverscarrière voor ‘Rootstime’ heb ik al elf van de negentien tot nu toe uitgebrachte platen van Steve Mednick besproken, evenals de albums van zijn goede vriend Eddie Seville waar hij altijd op meespeelde en die ook altijd op zijn platen voor extra instrumentatie heeft gezorgd. Steve’s eerste plaat “Dark Ages Reprise” dateert van bij de start van zijn tweede muzikale carrière in 2006 en in 2020 schreef ik hier een evaluatie van zijn twee laatste albums “River Of Tears en “Are We There Yet?”, zijn 16e en 17e release. Het hoeft dan ook niet echt te verbazen dat ook zijn onlangs verschenen album nummer 20 onze schrijftafel moest passeren. Die nieuwste plaat van Steve Mednick heet “1952” naar zijn geboortejaar waarmee hij meteen ook prijsgeeft dat hij in 2023 zijn 71elevensjaar heeft bereikt en met de songs op deze plaat wil terugblikken op zijn muzikaal rijkgevulde leven en op de vele belevenissen uit zijn carrière. .

Lees meer

Met een foto van de door zonnebloemen bedekte grafsteen van de in 1853 geboren en in 1890 op amper 37-jarige leeftijd overleden Nederlandse kunstschilder Vincent van Gogh op de hoes brengt folkzanger en songschrijver Michael Johnathon ons alweer een nieuwe plaat onder de titel “Garden Of Silence”. De postimpressionistische schilder ligt begraven op het gemeentelijke kerkhof van Auvers-sur-Oise op een 27-tal kilometer van Parijs naast zijn broer Theo die een half jaar na Vincent overleed. Michael Johnathon is een fervente liefhebber van het werk van Vincent van Gogh zoals moge blijken uit eerdere platen en liedjes die hij ter ere van deze artiest heeft opgenomen met als hoogtepunt het in de lente van 2021 uitgebrachte album “The Painter” over het turbulente leven van Vincent van Gogh. “Garden Of Silence” is het twintigste officiële album van deze bijna 60-jarige singer-songwriter uit Mousie in de Amerikaanse staat Kentucky. Ook nu mogen we deze elf nieuwe nummers tellende plaat opnieuw beschouwen als een oprecht muzikaal eerbetoon aan de schilder en aan zijn collega-folkartiesten. Tien van de elf songs schreef Michael Johnathon zelf en hij vulde dat aan met het nummer “Seeger Mashup” dat hij selecteerde voor dit album met daarin een mix van diverse liedjes van de Amerikaanse folkzanger en activist Pete Seeger, één van zijn grootste muzikale voorbeelden met een indrukwekkend liedjesrepertoire dat nadien door heel veel andere muziekgrootheden werd gecoverd.

Lees meer

Doug MacLeod -hij woont in Memphis (TN), is net 77 geworden en begon zijn professionele carrière in 1979- is een vertellende, op Delta-leest geschoeide blues muzikant, zanger, gitarist én een geweldig entertainer die je zeker bijblijft. MacLeod is een singer-songwriter van de oude Amerikaanse traditie, die al decennia lang rondreist en zingt over de ervaringen uit zijn eigen omgeving en leven. Hij is bekend voor zijn geweldige teksten en zijn kunstig gitaarspel, dat uniek en gedreven is. Hij is een meester op akoestische gitaar en zijn bottleneck slidetechniek is intrigerend en meeslepend. Van mondharmonicaspeler George “Harmonica” Smith (1924-1983) -hij speelde o.a. samen met Muddy Waters en was Doug’s mentor en inspiratiebron- kreeg hij de bijnaam “Dubb” omdat Smith “Doug” niet wou (of kon?) zeggen. Van Smith leerde Doug hoe hij het publiek moest bespelen en hoe hij mensen in verrukking moest brengen. MacLeod’s songs zijn gecoverd door veel artiesten en sommige van zijn nummers zijn gebruikt in tv-films. Zelf presenteerde hij van 1999 tot 2004 op de radio “Nothing But the Blues” en hij was ook tien jaar lang columnist in het blues Revue Magazine “Doug’s Back Porch”. Doug MacLeod is een meervoudig BMA-winnaar. In 2020 won hij een Music Award als “Acoustic Artist of the Year” en in 2018 won hij met zijn album ‘Break the Chain’ de “Acoustic Album of the Year” award. Na méér dan 30 jaar, méér dan 20 studio-albums, verschillende live-opnames, compilaties, een instructie-dvd voor blues gitaren en een dvd met live optredens, blijven de kritieken op zijn naam nog steeds lovend.

Lees meer

Gráinne (Louica) Duffy is de zus van de populaire Ierse actrice Joanne Brennan. Gráinne zelf is singer-songwriter en blues gitariste. Ze groeide op in de provincie Monaghan, in Castleblayney, een stad in het Noorden van Ierland. Duffy zingt géén Keltische folksongs, haar zang gaat van scrappy naar soulful, afhankelijk van de situatie. Een van haar handelsmerken is haar poëtisch gemaakte teksten en haar raadselachtige podiumpresentatie. Voorafgaand aan haar solocarrière behaalde Gráinne Duffy een graad in muziek aan NUI in Maynooth, deed ze sessiewerk en zong ze in verschillende bands. In 2007 begon Gráinne Duffy aan haar solocarrière en debuteerde ze met ‘Out of the Dark’. Door het grote succes van het album stond Duffy in 2008 tijdens het Glastonbury Festival drie avonden op de Acoustic Stage. Ook in 2007 werd de Grainne Duffy Band gevormd met in de line-up: Gráinne Duffy (gitaar, zang), Paul Sherry (gitaar, achtergrondzang), Davy Watson (bas) en Gerry Morgan (drums). Bij ons stond ze op de affiche van Swing Wespelaar 2013 en door move2blues werd ze in 2015 in de MOD in Hasselt uitgenodigd. Gráinne is drievoudig winnaar van de Blues Matters Magazine Writers' Poll (“Best Female Vocalist”, 2014, 2015, “Best Solo Artist”, 2015) en won ook “Best Modern Roots Artist” tijdens de 2021 Independent Blues Awards. In 2011 werd ‘Test of Time’ uitgebracht. In 2015 verscheen ‘Gráinne Duffy: Live’, haar eerste live album dat tijdens haar éérste Duitse tour in het najaar van 2014, op verschillende locaties opgenomen werd. Daarna volgden nog ‘Where I Belong’ (2017) en ‘Voodoo Blues’ (2020). In de voorbije dagen verscheen haar vijfde studio album, ‘Dirt Woman Blues’.

Lees meer

Het uit Oostenrijk afkomstige niet aflatende Hammond B-3 fenomeen Raphael Wressnig werkt al jaren solo, maar regelmatig ook samen met de Braziliaanse gitarist Igor Prado. Ze zijn music buddies, die al ogenschijnlijk gewoon lijken te jammen voor hun plezier, waarbij ze zowat alle nuances tussen blues, funk en soul verkennen. Wij konden Raphael Wressnig voor het eerst bezig zien/horen op het (Ge)Varenwinkel Festival, waar hij in 2012 met Alex Schultz op de affiche stond. Er staan ondertussen al méér dan 20 albums in de muziek cataloog van Wressnig, waaronder meerdere live-platen, inclusief enkele hoogtepunten zoals ‘Soul Gumbo’ (2015) en ‘Chicken Burrito’ (2018). Wressnig stond aanvankelijk in de studio met “Sir" Oliver Mally (een landgenoot, autodidact en bluesgitarist), maar ondertussen ook al met zijn Organic Trio, het Enrico Crivellaro Organ Trio/Combo, Alex Schulz en enkele keren met zijn soul “brother” Alex Schultz. In 2016 nam Raphael Wressnig in São Paulo ‘The Soul Collection’ op met Igor Prado, zangers Wee Wee Walker en David Hudson. ‘Groove & Good Times’ (2021) was de volgende samenwerking waarbij ook Yuri Prado (drums, percussie) hen in de studio vervoegde voor de opnames. Dit jaar werden twee live optredens opgenomen. In maart ‘Kissing My Love (Live)’ en ‘Live’ in april. Op ‘Live’ mixen Wressnig en broers Prado opnieuw soul, blues en funk ritmes, wat ontzettend groovy, funky, soulvol en bluesy klinkt

Lees meer

David Haerle is een Amerikaanse singer-songwriter en gitarist uit Los Angeles. Hij is de zoon van een Duitse immigrant die met zijn ouders naar Nashville, Tennessee trok om er het allereerste full-time radiostation ‘WENO’ op te richten dat uitsluitend countrymuziek speelde. Daarna richtte zijn vader het onafhankelijke platenlabel CMH Records op in Los Angeles waar David van jongsafaan aan zijn eigen muzikale carrière als gitarist en rockmuzikant kon beginnen te werken. In 1990 nam hij het platenlabel over van zijn vader, maar het duurde toch tot 2018 vooraleer hijzelf met zijn debuutalbum “Garden Of Edendale” naar de buitenwereld trok. Hij had toen niet minder dan zeven jaar met veel overgave en passie aan de nummers voor die eerste plaat gewerkt. Voor zijn tweede album had David Haerle niet meer zoveel tijd nodig want “Death Valley” verscheen al in 2020 en de derde plaat van deze artiest komt nu op de markt onder de titel “El Camino Sierra”. Met zomaar eventjes zestien liedjes op de tracklijst is dit album over de ‘Sierra Highway’ oftewel de door de Californische ‘Owens Valley’ lopende ‘Highway 395’ een muzikaal meesterwerkje geworden. ‘Owens Valley’ werd door de oorspronkelijke lokale stammen ook wel ‘het land van het vloeiende water’ genoemd, aan beide zijden omgeven door hooggebergte en de diepste vallei van de USA. De lange autostrade naar die vallei inspireerde David Haerle tot het schrijven van meerdere songs die op het album “El Camino Sierra” zijn terechtgekomen.

Lees meer

De uit de Engelse kuststad Brighton afkomstige singer-songwriter Ben Walker is in zijn eigen land geroemd omwille van zijn uitstekende akoestische gitaarspel maar ook zijn componeertalent wordt alsmaar meer en meer erkend. Hij werd geboren in Worcestershire waar hij van jongsafaan een klassieke gitaaropleiding volgde hetgeen hem later heel goed van pas kwam toen hij zijn eigen liedjes begon te componeren. Die nummers situeren zich voornamelijk in de regio van folkmuziek zoals we dezer dagen kunnen horen op zijn elf nummers tellende nieuwe plaat “Banish Air From Air”, de opvolger van zijn in 2019 verschenen debuutalbum “Echo”. Op zeven van deze elf songs werd hij vocaal bijgestaan door telkens een andere collega-muzikant(e). Zo zingt de Londense zangeres Sophie Jamieson met Ben Walker mee op de albumtiteltrack “Banish Air From Air” (zie 1e video), een als akoestische ballad vermomd nummer gebaseerd op een uit het jaar 1945 stammend gedicht van Emily Dickinson. Folkzangeres-fiddler Nancy Kerr doet hetzelfde bij het door banjo begeleide nummer “The Way Through The Woods” dat ook gebaseerd is op een gelijknamige gedicht van Rudyard Kipling en dat u op de tweede video kunt horen.

Lees meer

Joe Normal is kortweg, géén “alledaagse” artiest. Deze singer-songwriter en multi-instrumentalist treedt regelmatig op in grote concertzalen en amfitheaters, maar is ook thuis in het vertellen van verhalen in intieme cabarets en theaters als een solo-act met alleen een akoestische gitaar en mondharmonica. ‘Public Works’ is al Joe Normal’s volgende -de tel ben ik al langer kwijt- nieuwe studio album. Joe Normal’s ‘Public Works’ is een eerbetoon aan zijn geboorteplaats Elizabeth, een stad in “Garden State”, New Jersey. Het is een plaats die zowel bekend staat om zijn belang in de revolutionaire Amerikaanse geschiedenis en industrie, als om zijn beruchte strijd met milieukwesties en misdaad. Met nummers als “Warinanco Pond”, “Small Town Factory”, “Living In the Borough” en “Bayway Refinery (At the Refinery)” verheerlijkt Joe tegelijkertijd de schoonheid en nostalgie van zijn Elizabethtown en veroordeelt hij de harde onaangenaamheid en reputatie ervan. Net zoals de Garden State bekend staat om zijn gevarieerde mix van culturen, mensen en invloeden, mengt een mengelmoes van muzikale smaken van Americana, Glam en Folk Rock zich vrij bevredigend, om het geluid van Joe Normal te definiëren. Dit is GLAMERICANA.

Lees meer

Als de roots & blues uit Frutingen (een gemeente in het Zwitserse kanton Bern) komen, is de kans heel groot dat je de nu 46-jarige Stephan Imobersteg -aka Steve Hophead- ontmoet. Als zanger/gitarist en songwriter is hij de frontman van een vijfkoppige band, die met een titelloos debuut album, vooral door de foto op de hoes, snel onze aandacht trok. De foto (Reto Camenisch) op het debuut album van Steve Ophead valt op door: een grijze, donkere hemel die een levenloze, verlaten bergachtige omgeving overspant. Het donkere beeld verwijst naar de levenloosheid van de Crossroads in de Mississippi Delta, die Robert Johnson bezong, naar de plaats waar hij zijn ziel aan de duivel verkocht. Het is de muziek van Johnson, die Stephan al sinds zijn tienerjaren fascineert en die hij later tijdens zijn rondzwervingen in de Zuidelijke staten van Amerika verder ontdekte. Steve begon solo, op akoestische gitaar en met een mondharmonica aan zijn muzikale reis, belandde in Berlijn, waar hij experimenteerde met elektronische muziek. Als hij terug naar Zwitserland trok verbleef hij even in Bern, maar vond in Frutingen zijn thuis, een job, een vrouw en… vormde er een band: Steve Hophead. De naam komt van een hoed met een hoppatroon, die hij graag draagt. Hij vond voor zijn band via Facebook Stephan Stuwi Aebersold, die lapsteel gitaar speelt. De andere bandleden zijn een vriend Orlando Demont (gitaar) en de ritme sectie: drummer Florian Hauri & bassist Benjamin Meichtry.

Lees meer

Andrew Riverside? zullen zich sommigen zeker afvragen. Het is een Brit, zanger en multi-instrumentalist, die zijn jeugd sleet aan de wilde kust van Noord-Devon, een graafschap in het zuidwesten van Engeland. Hij groeide op met Motown muziek, glam rock, blues uit de seventies, progrock en brullende leeuwen, die er naast hem in de Paignton Zoo in Devon, zaten. Na een korte periode aan het kunst college verhuisde Andrew naar Londen waar hij full time (sessie)muzikant werd. Hij werkte samen met producers Warne Livesey (Julian Cope, The The) Gus Dudgeon (Elton John, David Bowie, Chris Rea) John Burns (Genesis), schreef teksten samen met Busta Jones (Talking Heads) en werkte als sessie muzikant in de Abbey Road studio’s. Riverstone volgde de voetstappen van zijn muzikale helden Peter Green en Jimi Hendrix en trad in Londen op in de Electric Ballroom op Camden, Goldsmiths College en de Marquee. Hij toerde met de Ierse rockband Cast of Thousands, met wie hij voor de opnames van hun debuutalbum 'Passion' (1988) in de studio stond. Andrew Riverstone debuteerde solo met 'Discovery' (?). Daarna volgden 'Forbidden Fruit' (?), in 2016 'Sunny Monday' (met covers van Bob Dylan, Robert Johnson en Cream) en in 2020 een in de pers goed onthaald titelloos album. In de voorbije jaren trad Riverstone driemaal op in Glastonbury en was hij te zien op Channel 4 en MTV.

Lees meer

Al sinds 2007 is King Bee & The Stingers een vijfkoppige band uit de Grote Meren area, Indiana. In hun muziek mixen ze soul, Chicago en Delta blues. Oprichter, frontman en leider is zanger/harmonicaspeler Mark "King Bee" Menefee, geboren in St. Louis, Missouri. De line-up kende al verschillende personeelswisselingen, maar wanneer in 2015 Menefee's dochter, Sarah lead zangeres wordt en in 2019 drummer Paul Karaffa -hij begon in 2006 als parttime drummer voor de King Bees- en bassist Jeff Shew de band vervoegen, lijkt het tij te keren. Sarah zingt al sinds haar tweede, toen zij en haar tweelingzus een karaokemachine kregen voor Kerstmis. Sarah was vier jaar lang zangeres in de bekroonde Singing Hoosiers van de Indiana University. De overige leden die de kern uitmaken zijn de ervaren gitarist D.K. Buchanan, bassist Ken Meadows en percussionist Buddy Mitchell. Ze waren al -als vertegenwoordiging van de Kentuckiana Blues Society- drie keer halve finalisten van de IBC.

Lees meer

De Backtrack Blues Band is al sinds hun start in 1980 een vijfkoppige band, die in de Tampa Bay area (een natuurlijke baai in de Golf van Mexico aan de westkust van Florida), altijd al heel actief geweest is. Met acht albums en een dvd en hun Chicago blues, wisten ze in de voorbije jaren menig liefhebber te imponeren. Zanger en harmonicaspeler Sonny Charles en gitarist Little Johnny Walter zijn de oprichters van de band. De andere leden zijn: lead gitarist Kid Royal, drummer Joe Bencomo & bassist Stick Davis (Amazing Rhythm Aces). Sonny Charles noemde de groep naar een instrumental uit 1959 van Little Walter, "Backtrack". Charles is vaak de songwriter van de band en daarnaast ook de oprichter van het Tampa Bay Blues Festival. Verwissel hem niet met Charles Hemphill aka Sonny Charles (°1940), de soul zanger uit Fort Wayne (IN) en lead zanger van de R&B band The Checkmates, Ltd. We recenseerden hier ‘Make My Home In Florida’ (2017), hun zesde studio album er volgde dan ‘Your Baby Has Left’ en nu ligt er ‘A Day in the Bay’ op mijn werktafel, een album dat bij GULF COAST RECORDS werd uitgebracht. Het is het label dat vrij recent nog POPA CHUBBY aka “The Beast from the East” wist aan te trekken.

Lees meer

Big Shoes is een Amerikaanse roots band uit Nashville (TN) die in hun songs traditionele invloeden zoals Little Feat, Bonnie Raitt, B.B King en Ray Charles mixt met smaken van The Allman Brothers Band, Bonnie Raitt en de Neville Brothers. Leden van Big Shoes hebben al gespeeld en opgenomen met Bonnie Raitt, Van Morrison, Delbert McClinton, Taj Mahal, Etta James, Bobby Blue Bland en vele andere grote artiesten. Toetsenist, Mark T. Jordan speelde o.a. mee op het album van Van Morrison, ‘Tupelo Honey’ en Bonnie Raitt’s live album, ‘Road Tested’. Will McFarlane, hij woont in Muscle Shoals (AL), werkte mee aan albums van Levon Helm, Joss Stone, Bonnie Raitt en Bobby "Blue" Bland. Rick Huckaby, de leadzanger van Big Shoes, is een actieve sessiezanger op Nashville's Music Row en werkte vier jaar bij Warner Brothers, Nashville. Hoe verbazingwekkend de individuele talenten ook zijn, dit is echt een geval waarin de som van de delen zelfs groter is dan het geheel. Big Shoes tekende in november 2022 bij het indie-label Qualified Records. Hun labeldebuut kreeg de naam ‘Fresh Tracks’. Het is al het derde studio album van de band met Rick Huckaby (zang, gitaar), Mark T. Jordan (keys), Will McFarlane (gitaar) en andere geweldige studiomuzikanten uit Nashville: Kenne Cramer (gitaar), Tom Szell (bas), Lynn Williams (drums) en Bryan Brock (percussie). De 12 nieuwe, over de ganse lijn erg soulvolle nummers, werden geschreven en geproduceerd door de band en opgenomen in Rock House in Franklin (TN) met de Grammy-winnaar Kevin McKendree achter de knoppen.

Lees meer