De Deense gitarist en zanger Tim Lothar (Petersen) was 25 jaar lang drummer van de Deense band Lightnin’ Moe, maar ontwikkelde zijn zang, leerde zelf akoestische gitaar spelen en wou in zijn verdere muzikale carrière zich gaan verdiepen in de Amerikaanse Delta Blues. Talent en een groot muzikaal inzicht, lagen aan de basis van een verder nieuw leven als solo artiest. Lothar debuteerde in 2006 solo met ‘Cut to the Bone’. In nog geen decennia tijd bracht hij daarna drie soloalbums uit, toerde hij rond in meer dan 15 landen en won hij meerdere belangrijke muziek onderscheidingen, als o.a. in 2008 “Danish Blues Artist of the Year”. Niet alleen met Peter Nande (‘Two for the Road’, 2009) stond Lothar al in de studio, maar ook met de Duitser Holger "HoBo" Daub vormt hij een duo. Zij debuteerden in 2016 met ‘Blues from the North’. Met ‘Neu Darchau’ breiden ze hier recent een vervolg aan. Net als een andere muzikanten ontwikkelt Tim Lothar zich door niet alleen nieuwe nummers te schrijven, maar ook door de nummers voortdurend te herinterpreteren. De bijdrage van Holger Daub (de klagende, beklijvende harp) in dit proces, is hier in een nummer als “There Is Only Now” -dat Lothar al eerder uitbracht op ‘More Stories’ (2018) en het live album dat hij opnam met Mojo Workings, ‘Traveling Blues Nights’ (2017)- wezenlijk. ‘Neu Darchau’ is een album met een dromerige en vaak melancholische toon, die eigen is aan Lothar's songwriting en zijn zeer suggestieve stem, versterkt door wat Daub toevoegt en zijn geduldige spel dat zich in de nummers graaft. “Love Song”, “Crippled Heart” en “Coming Home” zijn hier mooie voorbeelden van. Het is dus geen uitgesproken vorm van “luiheid” als zes nummers worden hergebruikt uit ‘More Stories’ (2018) en één uit ‘Stories’ (2012).

Lees meer

De naam van zangeres Audrey Spillman uit Nashville, Tennessee zijn we hier in het verleden al twee keer tegengekomen toen ze als harmony vocaliste optrad op de albums “Cumberland Island” uit 2018 en “Digging Up The Scars” uit 2021, twee platen van haar muzikale ‘duivel-doe-al’-echtgenoot Neilson Hubbard. Met “Neon Dream” komt ze nu zelf voor de tweede keer met een soloalbum in de spotlights, weliswaar ook hierbij geholpen door haar man die op enkele instrumenten meespeelt en tekent als producer van haar nieuwe plaat. Eerder had Audrey Spillman drie EP’s uitgebracht met ‘Fade” (2008), “Part Of Me” (2011) en “The Bomb Shelter Sessions” (2015) en verscheen haar volwaardige debuutalbum “Thornbird” in 2016. Haar loepzuivere stemgeluid verrast op “Neon Dream” al meteen aangenaam in de openingstrack “Austin Motel” (zie 1e video) en haar zang begeestert daarna verder doorheen de overige acht tracks op dit zeer knappe album. De tweede song op deze plaat is een mooie ingetogen versie van de traditional “Summertime” die George Gershwin schreef voor de opera ‘Porgy & Bess’ die voor het eerst in Boston werd opgevoerd in 1935. Hoe Audrey Spillman dit klassieke nummer brengt kunt u ervaren via de tweede video bij dit verhaal. In haar stem menen we enkele gelijkenissen te horen met het vocale werk van vrouwelijke collega’s als Joni Mitchell en Norah Jones.

Lees meer

De catchy ‘recht-voor-de-raap’ country & westerndeuntjes met rock’n’roll- en rockabilly-invloeden van ‘Wild Earp And The Free For Alls’ zijn zo aanstekelijk als passende munitie voor urenlang rondhossen op de dansvloer. Deze Amerikaanse frontman en bandleden zijn afkomstig uit Chicago, Illinois waarbij ‘The Free For Alls’ is samengesteld uit zangeres Kiley Moore, gitaristen Jed Taylor en George Hurden, pedal steelgitarist Robert Daniels, pianist Sean Hughes, bassist Charlie Malave en drummer Alan Maniacek. Voortbordurend op de twaalf tracks die ‘Wild Earp And The Free For Alls’ hebben opgenomen op hun nieuwe album “Dyin’ For Easy Livin’” denken we te kunnen stellen dat een optreden van deze formatie van begin tot einde pure fun en dansplezier teweeg zal brengen bij het aanwezige publiek. Op deze nieuwe plaat zijn er instrumentale gastbijdragen van Brian Wilkie op pedal steel bij zeven tracks, Felipe Tobar en Jess McIntosh op fiddle bij drie songs en Hope Arthur op accordeon bij het nummer “I Drew The Water”. Hoeveel plezier deze door Wild Earp en enkele bandleden gecomponeerde nieuwe liedjes kunnen bezorgen willen we aantonen met twee van deze songs op de video’s bij deze recensie. Eerst horen we de openingstrack “Ain’t It A Shame (When Your Horse Goes Lame)” dat grappig begint met het gehinnik van een paard en daarna krijgt u het rockabilly-nummer “Livin’ The Life” dat als single uit dit album werd uitgebracht.

Lees meer

Vier jaar geleden schreef ‘Rootstime’-collega Dani Heyvaert een recensie over de vierde cd “The Hard Part Of Flying” van het Amerikaanse folkrockduo ‘Jim Patton & Sherry Brokus’ uit Austin, Texas. In de zomer van 2019 was het dan weer mijn beurt om een evaluatie neer te pennen over het toen uitgebrachte verzamelalbum “Collection 2008-2018” van het duo. Daarop verzamelden ze een bloemlezing van de beste nummers uit hun vier albums die op de markt kwamen sinds ze in 2008 samen aan hun muzikale samenwerking waren begonnen: “Plans Gang Aft Agley” uit 2008, “Ray Of Hope” uit 2010, “The Great Unknown” uit 2013 en “The Hard Part Of Flying” uit 2016. Beide recensies op deze pagina’s waren zeer lovend en enthousiast over de liedjes die ‘Jim Patton & Sherry Brokus’ hadden afgeleverd en we kunnen die lof nu opnieuw bovenhalen voor hun nieuwste plaat “Going The Distance” die we hier wat nader onder de loep zullen nemen. Het duo-echtpaar brengt hier elf nummers die door Jim Patton alleen of in een samenwerkingsverband met zijn vaste co-auteurs Jeff Talmadge en/of Steve Brooks werden gecomponeerd.

Lees meer

Een van de meest gerecenseerde gasten op onze ‘review’-pagina’s bij ‘Rootstime’ is de Australische singer-songwriter Kaurna Cronin uit Adelaide. Met in totaal vijf albums die aan onze evaluatie werden onderworpen heeft hij telkens weer kunnen rekenen op positieve feedback over zijn liedjes en zijn albums. En dat zal derhalve niet anders zijn voor zijn nieuwste zesde plaat “Harsh Beauty” die recent op de platenmarkt is verschenen als opvolger van het album “Aloft In Blue” van eind 2020. Met elf nieuwe zelfgeschreven liedjes voor dit door Kaurna Cronin zelf geproducte album bevestigt hij opnieuw al het goede dat we in het verleden al over hem in onze recensies hadden neergeschreven. Mooie verhalende songs met knappe teksten en dito melodieën die uitstekend werden gearrangeerd en ingespeeld door Kaurna zelf met de hulp van gitarist en mandolinespeler Tom Kneebone, bassist Kiah Gossner en drummer Kyrie Anderson.

Lees meer

De Engelstalige term ‘Leap Day’ staat voor de extra dag van 29 februari die we om de vier jaar in een zogeheten schrikkeljaar aan onze kalender moeten toevoegen waardoor dat jaar 366 dagen bevat in plaats van de gebruikelijke 365 dagen. De Amerikaanse singer-songwriter Barry Oreck uit Brooklyn, New York speelde op schrikkeldag 29 februari 2020 een concert in het ‘People’s Voice Café’ in Manhattan, enkele weken voor de uitbraak van de corona-pandemie. Het was de aanleiding tot een ‘stand still’-periode van bijna twee jaar waarin deze muzikant zich enkel nog kon bezighouden met het componeren van nieuwe nummers. Negen van deze nieuwe composities heeft hij nu verzameld op het toepasselijk getitelde album “Leap Year” dat hij in de studio heeft opgenomen met de vaste instrumentalisten in zijn harmony vocals meezingende begeleidingsband: Rima Fand op viool, Jesse Miller op gitaar en mandoline en Adam Armstrong op basgitaar. Gastmuzikant Rob Meador speelde daarnaast ook nog op mandoline mee op drie van de negen nummers..

Lees meer

Doug MacLeod -hij woont in Memphis,TN, is net 76 geworden en hij begon zijn professionele carrière in 1979- is een vertellende op Delta-leest geschoeide blues muzikant, een zanger, gitarist én een geweldig entertainer, die je zeker bijblijft. MacLeod is een singer-songwriter van de oude Amerikaanse traditie, die rondreist en zingt over de ervaringen uit zijn eigen omgeving en leven. Hij is bekend voor zijn geweldige teksten en zijn kunstig gitaarspel, dat uniek en gedreven is. Hij is een meester op akoestische gitaar en zijn bottleneck slidetechniek is intrigerend en meeslepend. Doug MacLeod is een meervoudig Blues Music Award winnaar. In 2020 won hij een Music Award als “Acoustic Artist of the Year” en in 2018 won hij met zijn album ‘Break the Chain’ de “Acoustic Album of the Year” award. Na meer dan 30 jaar, 22 studio-albums, verschillende live-opnames, compilaties, een instructie-dvd voor blues gitaren en een dvd met live optredens, zijn de kritieken op zijn naam nog steeds lovend. ‘A Soul to Claim’ is het eerste album van Doug sinds hij vanuit LA naar Memphis verhuisde. Op zijn nieuwste en met momenten erg emotioneel en herkenbaar album, werkt blueszanger en verhalenverteller Doug MacLeod samen met de legendarische producer Jim Gaines (Santana, Stevie Ray Vaughn, Luther Allison, Steve Miller Band).

Lees meer

Na de albums “Boondog Quip” en “Tuesday Morning” uit 2020 en het vorig jaar uitgebrachte “A Handful Of Pictures” verbaast het ons niet echt meer dat we nauwelijks één jaartje later alweer een nieuwe cd van het Canadese singer-songwriterduo ‘Watkins Harp’ in onze bus mochten ontvangen. “Rodeo To Radio” is de splinternieuwe plaat van de sinds de jaren ’80 samenwerkende Rob Watkins en Tom Harpell uit Kingston, Ontario en ze herbergt twaalf nieuwe eigen composities van het duo. Twee van die nummers werden intussen ook al als singles gelanceerd met eerst de albumtiteltrack “Rodeo To Radio” en diens opvolger “Listen With Your Eyes”, een heerlijk walsje. Jammer genoeg hebben we geen video’s van die songs kunnen terugvinden, dus laten we u op de bijgaande video’s maar genieten van twee vroegere liedjes van ‘Watkins Harp’: eerst “A Handful Of Pictures” uit de gelijknamige cd en daarna “That Little Girl” uit hun eerste plaat “Boondog Quip”.

Lees meer

Misschien zegt de naam van de in Dublin geboren Bren Holmes u niet meteen zoveel, maar toch is deze muzikant al meer dan dertig jaar actief in de muziekwereld. Hij is drie decennialang bassist geweest bij de in 1988 opgerichte Iers-Amerikaanse rockgroep ‘The Young Dubliners’ uit Santa Monica, Californië waarin hij één van de origineel Ierse bandleden was. Zij brachten rocknummers met Ierse en Keltische invloeden die hun roots hadden in de traditionele folkmuziek en de groep werd in één adem vernoemd naast bands als ‘The Pogues’, ‘Thin Lizzy’, ‘U2’ en ‘The Waterboys’ die zij dan op hun beurt weer als hun voornaamste voorbeelden en invloeden vernoemden. De sinds lange tijd in Californië wonende Bren Holmes verliet ‘The Young Dubliners’ in 2019 en besloot om te gaan werken aan een eerste soloalbum dat we hier nu voor een recensie onder de loep zullen nemen. Titel van het tien tracks tellende akoestische en live opgenomen werkje is “Everything You nEver Wanted” waarvoor Bren Holmes zelf tekende voor tekst en muziek bij negen nummers. De enige gecoverde song is een eigenzinnige versie van het nummer “SOS” uit het titelloze album uit 1975 van ‘ABBA’ wat toch wel als een verrassende keuze van deze rocker kan worden omschreven.

Lees meer

Je hebt Rosedale als Franse band (rond Amandyn Roses & Charlie Fabert) en Amerikaanse band (rond Mike Liorti), maar de band waarom het hier in de recensie verder omgaat is Rosedale Junction, de band rond de in Boston wonende multi-instrumentalist, songwriter en producer Toby Soriero. Hij leerde als tiener gitaar spelen met als mentor de jazz gitarist Ron Stebbens. De gitaristen die hij het meest bewonderde was Eric Claptin en de drie Kings (BB, Albert en Freddie). Soriero bereikte in 2019 als lid van het akoestische blues duo, de Screwtop Sommeliers, de halve finale van de IBC in Memphis, Tennessee. Vanaf 2020 besloot hij zich te gaan focussen op het maken van zijn eigen muziek. De muzikanten waarmee hij zijn debuutalbum ‘Stompin’ on the Front Porch’ (2021) opnam, was het resultaat van zijn zoeken naar de meest “geschikten”. Soriero laat zich op zijn debuut al meteen vrijwel van zijn beste kanten zien én horen. Naast zijn taak als songwriter van zeven van de nummers speelde Soriero ook gitaar, bas, resonator, mandoline, piano, uke bas, drums en percussie en deed hij een deel van de achtergrondzang. Daarnaast doet drummer Jim Riley zijn ding op alle nummers.

Lees meer

Voor de opname in februari 2020 in ‘The Henhouse Studio’ in Nashville, Tennessee van de tien liedjes die ze voor haar vierde album “The Roses” had gecomponeerd deed de toen amper 18-jarige Amerikaanse singer-songwriter Ava Earl uit Girdwood nabij Anchorage, Alaska een beroep op producer JT Nero die samen met zijn echtgenote Allison Russell het folk- en Americana-duo ‘Birds Of Chicago’ vormt. ‘The Henhouse Studio’ is de beroemde studio van Steve Dawson, de Canadese singer-songwriter, gitarist, pedal steelgitaarspeler en multi-instrumentalist die ook roem vergaarde als producer van albums van o.a. Jim Byrnes, Kelly Joe Phelps, ‘Old Man Luedecke’ en ‘The Deep Dark Woods’. Diezelfde Steve Dawson speelde ook mee op gitaar en pedal steel op het in juli 2021 in de USA uitgebrachte album “The Roses” met Joe Pisapia op gitaren, Chris Merrill op basgitaar, Kristin Weber op viool en Jamie Dick op drums en percussie. Ava Earl begeleide zichzelf tijdens de opname op haar akoestische gitaar bij het inzingen van de songs en de harmony vocals op de plaat werden verzorgd door Allison Russell, Awna Teixeira en Hadley Earl, Ava’s zus. Dit album wordt nu pas in Europa op de markt gebracht, mede door de positieve commentaren die Ava Earl ervoor in de Amerikaanse vakpers (terecht) heeft gekregen.

Lees meer

Het is altijd leuk om een nieuwe naam in de muziekwereld te ontdekken, zeker als het achteraf een beloftevol talent betreft. Dat geldt zeker wel voor Natalie D-Napoleon, een Australische alt.country- en folkzangeres en songschrijfster uit Fremantle, West-Australië die momenteel in de Verenigde Staten aan haar muzikale carrière werkt vanuit het zonnige Santa Barbara, Californië. Ons opzoekwerk leverde echter de informatie op dat Natalie Damjanovich-Napoleon zoals ze voluit heet met het hier geëvalueerde album “You Wanted To Be The Shore But Instead You Were The Sea” al aan haar vierde studioplaat toe is. Ze debuteerde in 2005 als soloartieste op plaat met het album “After The Flood” maar ze begon haar muziekcarrière al in 1996 als frontvrouw bij de indierockgroep ‘Bloom’ uit Perth en in 2000 zong ze lead vocals bij de Australische alt.countryformatie ‘Flavour Of The Month’ op hun debuutplaat “Fear of Falling”. Nadat ze naar Californië was verhuisd vormde ze daar een trio met Kenny Edwards en Dan Phillips waarmee in 2008 de EP “Here In California” werd opgenomen en nog eens vier jaar later het album “Leaving Me Dry” op de markt kwam.

Lees meer

‘Lovesick Duo’ is de naam van een muzikaal liefdeskoppel uit de mooie Italiaanse universiteitsstad Bologna. Paolo Roberto Pianezza en Francesca Alinovi hebben hun hart verloren aan de Amerikaans getinte country-, Western Swing- en rockabillymuziek zoals ze ons voor het eerst hebben laten horen op hun dertien nummers tellende album “All Over Again” dat ze begin 2021 op de internationale platenmarkt hebben geïntroduceerd. Dat was toen wel al hun vierde plaat na debuutalbum “Lovesick Duo” uit 2015 en de daaropvolgende platen “The New Orleans Session” uit 2017 en “The Cardboard Suitcase” uit 2018. Album nummer vijf werd in volle coronaperiode klaargestoomd en is nu verschenen onder de veel verklarende titel “A Country Music Adventure”. In tegenstelling tot hun vorige plaat met allemaal eigen liedjes brengt het duo deze keer een zorgvuldige selectie van vijftien covers van liedjes uit de wereld van de countrymuziek, aangevuld met één zelfgecomponeerde song “Aint’ No Other Place (For You And Me)” die ze helemaal achteraan op de tracklijst hebben geplaatst en die u in een live gebrachte uitvoering op de tweede video kunt beluisteren..

Lees meer

Julian Taylor is een Canadese singer-songwriter die sinds 1996 in het begin van zijn muzikale carrière als leadzanger deel uitmaakte van de rockformatie ‘Staggered Crossing’ uit Toronto. Toen die groep er in 2007 mee ophield, ging hij resoluut voor een solocarrière als songschrijver en frontman van ‘The Julian Taylor Band’. Sinds zijn debuutplaat “Zero To Eleven” uit 2013 werden er nog vier andere albums uitgebracht en midden juli 2020 schreven wij hier een zeer lovende recensie over zijn laatst verschenen plaat “The Ridge”, de snelle opvolger van het pas in maart 2019 uitgebrachte vorige album “Avalanche”. We waren dan nu ook een beetje in de war gebracht door de re-release van een plaat van de ‘Julian Taylor Band’ die onze redactie deze week heeft bereikt: “Desert Star” werd oorspronkelijk al in oktober 2016 gereleased, voorafgaand aan beide net vermelde platen maar het album werd midden vorig jaar als een dubbelalbum in Europa opnieuw op de markt gebracht door ‘Aporia Records’. Met niet minder dan 22 nummers op de tracklijst krijgen we in totaal 77 minuten zeer gevarieerde songs te horen van deze groep rond zanger en songschrijver Julian Taylor.

Lees meer

Dat wij hondstrouwe fans zijn van Americana-muziek zal intussen wel geweten zijn bij onze lezers van cd-recensies. Elke nieuwe cd in het folk- of countrygenre wordt daarom telkens weer met open armen door ons ontvangen want we weten dat er dan weer leuke evaluaties kunnen geschreven worden. Dat is nu ook weer het geval bij het beluisteren van de cd “Lantern Shade”, het vijfde volwaardige album van de Amerikaanse rootsmuzikant Jonathan Foster, geboren in Cranberry Lake, New York en sinds 2001 na zijn verhuis al meer dan 20 jaar opererend vanuit Redding, Northern Californië. Zijn negen zelfgecomponeerde liedjes en zijn coverversie van de traditionele Appalachian folksong “Shady Grove” uit het begin van de 20e eeuw boeien ons van begin tot einde op dit nieuwe album van Jonathan Foster. Die gecoverde song werd populair in de versie van Doc Watson, maar het nummer werd later ook van een eigen versie voorzien door o.a. ‘The Kingston Trio’, Jerry Garcia (van ‘Grateful Dead’), bluegrasslegende Bill Monroe, ‘Crooked Still’, ‘The Chieftains’ en alt.rockformatie ‘Camper Van Beethoven’.

Lees meer

Als je een voorliefde hebt voor traditionele klassieke countryartiesten zoals Hank Williams en Patsy Cline, dan zal deze band uit Portland in Oregon je zeker ook verbazen. Jenny Don’t & the Spurs bestaan uit frontdame Jenny Connors, die overdag een makelaar is en ’s avonds zingt vanuit het hart met de legendarische drummer Sam Henry, bassist Kelly Halliburton en gitarist Christopher March, die spelen alsof er geen morgen is. Jenny Don’t & the Spurs brachten in de loop der jaren een aantal uitstekende albums uit, waarvan de meest recente een titelloos album in 2016 en in 2017 ‘Call of the Road’, met eerder in hetzelfde jaar, een live album. Het nieuwe album van de honky tonk/rockabilly/punk antihelden ‘Fire on the Ridge’ kwam vorig jaar uit

Lees meer