In de loop van haar carrière als bekroond artiest heeft de Amerikaanse singer/songwriter/gitarist Samantha Fish haar zelfexpressie buitengewoon krachtig gemaakt door haar innerlijke wereld te vertalen naar brandbare riffs, vette ritmes en ruggengraat vernauwend zangwerk. Fish is geen traditionele bluesartiest. Ze combineert blues met aanverwante genres en probeert hiermee het genre te ontwikkelen op een manier waarop Muddy Waters en Howlin’ Wolf dat in hun tijd deden. Samantha Fish is gewoon excentriek, eigenzinnig en vooral helemaal zichzelf. Haar gitaarspel en performance vallen in de smaak bij blues liefhebbers over de hele wereld. Als Amerikaanse gitariste en singer-songwriter uit Kansas City, Missouri, wordt zij vaak genoemd als bluesartiest. Maar haar songs proeven naar meerdere genres, waaronder rock, country, funk, bluegrass en ballades. Ze begon met drummen, maar schakelde over op gitaar toen ze 15 was. Haar moeder was de leider van een lokaal kerkkoor, en haar vader speelde gitaar met vrienden. Samen met haar haar zus, Amanda ook zangeres en bluesrock gitariste, werden beiden aangetrokken tot bluesmuziek in hun tienerjaren. In 2022 werkte Fish samen met Jon Spencer (Blues Explosion) en de legendarische Jesse Dayton (Outlaw Country), wat resulteerde in het album "Death Wish Blues" (2023), wat de top van de hitlijsten haalde en een Grammy-nominatie opleverde in de categorie Contemporary Blues. Voor haar album "Faster" (2021) werkte ze samen met superproducer Martin Kierszenbaum (Lady Gaga, Sting, Sheryl Crow) en voegt ze nog meer intensiteit toe aan haar opwindende blues/rock-and-roll. Haar nieuwe album "Paper Doll" heeft de energie, die heerlijke tempowisselingen en de tracklist is pure perfectie.We interviewden Samantha reeds 10 jaar geleden in Hasselt, maar nu met haar komst naar Peer en het verschijnen van haar achtste studioalbum "Paper Doll" waren we verheugd om haar even voor de camera te halen.

In 2024 werden Guy Verlinde en Tom Eylenbosch geëerd met de Belgian Blues Award voor Beste Duo. Guy Verlinde, bekend om zijn verhalende en melodieuze slidegitaar, en Tom Eylenbosch, met zijn soulvolle pianospel, creëerden een geluid dat diep resoneert bij bluesfans in België en daarbuiten. Deze erkenning markeert een belangrijke mijlpaal in hun muzikale reis. De afgelopen twee decennia domineerde Guy Verlinde (°1976) de Belgische bluesscene. Hij nam 17 albums op en speelde in talloze clubs en festivals waar hij de affiche deelde met grootheden als B.B. King, John Fogerty, Tony Joe White, Santana, John Hiatt, Canned Heat, Jeff Beck ... Guy Verlinde behoort tot de weinige Belgische bluesartiesten die een live-reputatie in heel Europa hebben opgebouwd. Hij heeft hij een uniek vermogen om contact te maken met zijn publiek, waardoor hij hen steeds opnieuw weet te raken en te inspireren. Guy treedt al enkele jaren op als duo met de jonge getalenteerde pianist Tom “Brittle Bones” Eylenbosch (°2000). Beïnvloed door artiesten als Jerry Lee Lewis, Dr. John en Otis Spann ontwikkelde hij een eigen originele speelstijl. Vanwege zijn kwetsbare gezondheid tijdens zijn jeugd vond hij troost in de piano, die hij gebruikte als toevluchtsoord voor zijn zorgen. Opmerkelijk genoeg werd Tom op 16-jarige leeftijd een van de jongste pianoleraren in België. In de loop der tijd breidde hij zijn muzikale repertoire uit met gitaar, Hammondorgel en banjo. Zijn buitengewone talent leverde hem een nominatie op voor een Belgian Blues Award in de categorie Beste Instrumentalist. Hun samenwerking begon in het hart van de Belgische bluesscène, waar hun krachtige optredens hen snel onderscheidden. Door invloeden te versmelten, is hun muziek een rijk tapijt geworden, geweven uit de draden van Blues, Roots, Americana en Bluegrass. Hun concerten zijn een muzikale reis vol verhalen over liefde, hoop en wedergeboorte, allemaal onderstreept door de helende kracht van muziek en daar waren wij van Rootstime dan ook getuige van in Blues Peer toen ze daar op zondag het festival openden.

Early James, geboren als Frederick James Mullis Jr. op 2 juni 1993 in Alabama, is een gruizige singer-songwriter. Hij groeide op in Birmingham, Alabama, waar de warme Southern Hospitality en de rijke geschiedenis van de Civil Rights Movement zijn muziek beïnvloedden. Hij begon op 16-jarige leeftijd gitaar te spelen. Zijn muziek, een mix van blues, folk, rock en country, werd opgemerkt door niemand minder dan Dan Auerbach van The Black Keys, die ook zijn debuutalbum "Singing for My Supper" (2020) produceerde. Zijn tweede album "Strange Time To Be Alive" (2022) is zowel zwaarder als vrolijker en is het product van een artiest die subliem uit de pas loopt met de wereld. Early James maakt ongebruikelijke keuzes, zijn vreemde muzikale mix gaat van rauw, hard en bombastisch naar kwetsbaar, zoet en gammel. Er is niet één nummer dat aanvoelt als iets dat je eerder hebt gehoord. Op zijn nieuwste album "Medium Raw" (2025) weerspiegelen zijn liedjes ook weer de strijd en de veerkracht van het zuiden, waarbij hij een brug slaat tussen het verleden en het heden. James staat bekend om zijn korrelige opvallend rauwe, doorleefde en soulvolle strot en wist ons tijdens Duvel Blues en Blues Peer te overtuigen met zijn eenzame blues, contemplatieve folksongs en broeierige moordballades. Charmant en excentriek als een echte dichter bracht hij zijn songs overladen met een helder gitaarspel. Reden genoeg voor Rootstime om wat meer te weten te komen over deze toch wat meer onbekende bluesman.

Blues Peer, voorheen het Belgium Rhythm 'n' Blues Festival (BRBF), was een gerenommeerd Vlaams muziekfestival dat jaarlijks in de zomer (in het tweede of derde weekend van juli) plaats vond. Bezieler en oprichter van het BRBF festival was Misjel Daniels. Het festival werd in 1985 voor het eerst gehouden met o.a. The Fabulous Thunderbirds. Na 36 jaar, met geweldige optredens van o.a. Stevie Ray Vaughan, John Lee Hooker, Bo Diddley, Etta James, B.B. King, John Mayall, Van Morrison en Z. Z. Top, vond de laatste editie plaats in juli 2019. Aanvang 2021 werd de organisator vzw Break-Away failliet verklaard en werd de inboedel publiek te koop aangeboden. Het festival leek dood en begraven, maar enkele lokale initiatiefnemers als o.a. de Peerse muzikant Jan Bas waagden de sprong om door te gaan en vormden vzw BRBF. Tijdens een crowdfunding in mei 2021 werden d.m.v. King Deals en levenslange Buddy-tickets de nodige middelen verzameld, om in 2022 een eerste vernieuwde editie van Blues Peer te kunnen organiseren. Het festival werd in het Pinksterweekend ingepland, om voor dit generatie overschrijdend festival een breder en jonger publiek aan te trekken, en natuurlijk was deze nieuwe start een opluchting voor alle Blues fans. Naar aanleiding van Blues Peer 40 was het voor Rootstime tijd, om Misjel Daniels en Jan Bas even voor de camera te halen, want in 40 jaar kan er wel veel gebeuren.

Wie Emmy d’Arc (artiestennaam van Ineke Tiolants) één keer aan het werk ziet, weet perfect wat ze bedoelt. Emmy groeit op met de gitaar in de hand. Als klein meisje kijkt ze op naar halfgoden als Bruce Springsteen, Eddie Vedder en Johnny Cash en grootse vrouwen als Sinéad O’Connor. Op haar 11 jaar betrad ze voor ’t eerst zelf een podium. In 2019 tekent ze een platencontract bij Universal Music Belgium, waarna ze een eigen EP uitbrengt. De ontwapenende girl next door is onherkenbaar wanneer ze het podium opstapt. Elke keer verrast ze met haar doorleefde, volle stem en elke keer laat ze haar gitaar werken tot er snaren springen en haar vingertoppen bloeden. Vandaag heeft Emmy al een heus palmares aan optredens op haar naam. Ze speelde ondermeer in de voorprogramma’s van Amy Macdonald, Novastar, Daan, Simple Minds, Sting,… Zowel MNM, Studio Brussel als Nostalgie spotte haar onmiskenbare talent. De 28-jarige Emmy is een perfectionist vol ambitie. Het is dan ook geen toeval dat haar naam een ode is aan de onverzettelijke, Franse heldin Jeanne d’Arc. April '25 verscheen haar langverwachte debuutalbum 'Braving Fears'. Alle songs werden geschreven, behartigd en uitgewerkt vanuit eigen perspectief. Ze ging in zee met grootmeester Jean Blaute, waaruit een mooie samenwerking vloeide. Zelf zegt Emmy over dit album: Dit album vertelt mijn verhaal. Op de plaat en CD zal je een klok met Romeinse cijfers zien. Dit geeft de volgorde aan waarin ik de nummers schreef. Het omvat een periode uit mijn leven met verschillende emoties en gebeurtenissen, waarin elk mens zich op één of andere manier zal kunnen herkennen. Emmy staat gewoon voor eenvoud en oprechtheid. Puur en rauw zingt ze over het leven, de gedachten en dingen die wij allemaal delen.

Shemekia Copeland, de Washington Post noemde haar “The greatest blues singer of her generation”- is een blueszangeres die de traditie van zangeressen als Koko Taylor en Etta James voortzet. Ze is geboren in Harlem en is de dochter van de betreurde Amerikaanse bluesgitarist Johnny "Clyde" Copeland (1937-1997). Ze vergezelde als tiener al haar vader tijdens tours en bracht als 19-jarige in 1998 haar eerste album ‘Turn the Heat Up!’ uit. Het titelnummer, geschreven door John Hahn (die nog altijd voor haar schrijft) & Jimmy Vivino, werd genomineerd voor een W.C. Handy Blues Award als “Best Bluessong of the Year”. Ondertussen bracht Shemekia tien albums uit, werd ze genomineerd voor vier Grammy’s, won ze 15 Blues Music Awards, stond ze in het voorprogramma van de Stones en toerde over de hele wereld... Haar laatste album ‘Blame it on Eve’ is een heel goed gemaakt album waarop de gepassioneerde soulvolle zang van Copeland goed tot zijn recht komt. Haar kenmerkende vocalen worden ondersteund door een heleboel legendarische gasten om een album te creëren dat muzikaal rijk en emotioneel rauw is door de geweldige songwriting van John Hahn, Will Kimbrough en anderen. De songs gaan van bluesrock tot gospel en laten horen dat Shemekia in staat is om songs te interpreteren met een grote durf. ‘Blame it on Eve’ is dan ook een stijlvol en inspirerend album geworden van één van de meest betrouwbare, getalenteerde en inspirerende hedendaagse bluesartiesten..

Walter Trout behoeft nauwelijks introductie. Met meer dan 30 albums op zijn naam en een carrière van ruim 50 jaar is het een understatement om te zeggen dat hij een ervaren rot in het vak is. Trout werd in 1951 in Atlanta geboren. Eerst speelde hij nog trompet, maar op 12-jarige leeftijd schakelde hij definitief over op de gitaar. De Beatles, B.B.King, Muddy Waters en vooral Paul Butterfield waren zijn voorbeelden. Zijn eerste bandje speelde in hetzelfde clubcircuit als Steel Mill, waarvan de zanger en gitarist niemand minder dan Bruce Springsteen was. Trout verging het ook niet slecht toen hij in 1984 ging spelen bij de legendarische John Mayall en de Bluesbreakers. In 1989 neemt zijn loopbaan een onverwachte wending als Mayall te ziek is om te zingen en Trout hem vervangt, waarna hij zijn eigen band begon met Jimmy Trapp op basgitaar, Daniel 'Mongo' Abrams op hammondorgel en drummer Leroy Larson. In 1991 werd hun debuutalbum "Life in the Jungle" uitgebracht. Inmiddels zijn we vele jaren en vele geroemde solo platen verder, ontving Trout een European Guitar Award, en mag hij zich in één rijtje scharen met Slash en Brian May. Het mag duidelijk zijn dat deze man de blues in de vingers heeft. Hij zou kunnen rusten op zijn rijke verleden en de fakkel doorgeven aan een jongere generatie, maar dat past niet bij de altijd hongerige Trout. Hij blijft een artiest die wil groeien, vernieuwen en relevant blijven. Het resultaat hiervan is te horen op zijn laatste album "Broken", waar hij flirt met andere genres, gecombineerd met scherpe teksten en onverwachte samenwerkingen. Deze bluesveteraan weet nog altijd van geen ophouden. In Ospel bewees hij maar eens te meer waarom hij zich met recht een van de grootste bluesgitaristen mag noemen! Rond de middag hadden we in zijn hotel een aangenaam en gemoedelijk gesprek met deze muzikant die nog steeds een belangrijke factor in de hedendaagse blues is.

Soulblueszanger Tad Robinson is geboren en getogen in Manhattan. Op 30-jarige leeftijd vestigde hij zich in de tweede stad, aangetrokken door Chicago's rijke bluesverleden. Zijn leertijd als mondharmonicaspeler in de Windy City leidde hem naar de bluesclubs en zijn pure, soulachtige stem maakte hem gewild als frontman van bands en als topsessiezanger. Nadat hij in de jaren 90 bij het Delmark label tekende, en in 1994 zijn debuut "One To Infinity" bij dit label verscheen, werd Robinson een vaste waarde in het bluescircuit in de VS en Europa, en sleepte hij in de daaropvolgende jaren twee WC Handy Award-nominaties en acht Blues Music Award-nominaties in de wacht. Gaandeweg is hij aangetrokken door muzikanten en gelijkgestemde zielen wier creativiteit gedijt op het snijvlak van soul en blues. Het is zes jaar geleden dat Robinson het voor de Blues Music Award genomineerde Real Street (2019) uitbracht. Dit album werd opgenomen met de legendarische Hi Rhythm Section in Memphis, het hart van de Southern soul. Toevallig of niet verschijnt zijn nieuwe album "Soul In Blue" op 2 mei, en staat hij op 3 mei op het grote podium van Moulin Blues. Niet alleen op deze nieuwe plaat maar ook in Ospel bewees hij dat hij nog steeds een grote rol speelt in de blueswereld. Want Robinson en zijn opmerkelijke vrienden doordrenken elk nummer met de verschillende tinten Chicago-soul, en dit was genieten! We keken alvast uit naar zijn komst naar Moulin Blues waarbij hij dan ook zijn nieuwe plaat kwam voorstellen en we even na zijn optreden een hartig gesprek met hem hadden.

Van 2003 tot 2022 bracht Andrew Duncanson albums uit met zijn band, Kilborn Alley Blues Band, die drie Blues Music Award-nominaties ontving, gevolgd door releases met Dig3 in 2022 en 2023. Zijn zang wordt vergeleken met legendarische artiesten als Howlin' Wolf, Otis Redding, Wilson Pickett, Junior Wells en Van Morrison. Andrew speelt momenteel met Kilborn Alley, Dig3, duetten en bandshows met Gerry Hundt, als Andy Duncanson and his Acoustic Friends. Als het op songwriting aankomt, is Duncanson er trots op dat hij meer dan honderd van zijn eigen nummers heeft opgenomen. Fans kunnen er zeker van zijn dat zijn bron van inspiratie nog niet is opgedroogd. In 2019, na het tragische overlijden van Michael Ledbetter, werd Andrew persoonlijk uitgekozen om samen met gitarist Mike Welch & The Connection op de Legendary Rhythm & Blues Cruise te gaan. Tijdens de cruise kwam hij weer in contact met Michael Peloquin, een getalenteerde arrangeur, saxofonist en mondharmonica speler met een gedeelde geboorteplaats in Champaign, Illinois. Hun gesprekken leidden tot plannen om een ​​plaat te maken met de gerenommeerde producer Kid Andersen in Greaseland Studios in Californië. Andrew belde Michael in 2022 om het idee werkelijkheid te laten worden, en nu 3 jaar later is er Duncanson's eerste soloalbum "California Trap". Sinds de opnames van deze nieuwe plaat heeft Andrew shows gedaan met Kid Andersen en de Greaseland All Stars in Zwitserland en Californië, en staat hij vrijdag 2 mei op het hoofdpodium van Moulin Blues om zijn album te promoten. Reden genoeg voor Rootstime om wat meer te weten te komen over deze toch wat meer onbekende bluesman.

Jo Harman verhuisde toen ze nog een baby was met haar familie van Londen, waar ze geboren is, naar het pittoreske “chocolate box” Devon in het zuidwesten van Engeland. Door haar muzikaliteit belandde ze bij klassieke jeugdorkesten voordat ze haar passie vond in R&B-geïnspireerde zang. Harman werd ook sterk beïnvloed door de uitgebreide vinylplatencollectie van haar vader uit de 'gouden eeuw van de muziek', die later haar eigen songwriting mee bepaalde. Als zangeres wordt ze wel eens vergeleken met de niet alledaagse Amerikaanse zangeres/kunstenares Eva Cassidy (1963-1996), die veel te jong stierf. De unieke plek die de veel te jong overleden zangeres naliet voelt echter nog altijd leeg… Als we het hier over ‘vergelijken’ hebben, heeft de muziek van Jo Harman ook wel iets van die van Joss Stone (de soul), Dana Fuchs (de blues) & Beth Hart (de rauwheid en directheid). Met haar debuutalbum “Dirt On My Tongue” (2013) veroverde Jo Harman niet alleen de harten van bluesfans, maar ook die van liefhebbers van jazz, soul, gospel en country. In 2023 brengt de zangeres een speciale collectors-uitgave van dit album uit. De veelzijdige Britse rootsy zangeres doet het vooral goed bij het Nederlandse publiek, reden genoeg voor de organisatie van Moulin Blues, haar op vrijdag 2 mei te laten schitteren in het Moulin Blues Café, hetgeen ze ook met verve deed met haar lekker in het gehoor liggende blue-eyed soul liedjes. Daar Jo wat last had van de warmte, hadden we even na haar geweldige optreden een hartelijk kort gesprek.

Alice Armstrong is een bekroonde rhythm and blues singer-songwriter en entertainer uit Surrey, VK, bekend om haar indrukwekkende vocale bereik, dynamische songwriting en ongeëvenaarde podiumuitstraling. Alice noemt Aretha Franklin, BB King, Tina Turner, James Brown, Koko Taylor, Ella Fitzgerald, Etta James, Donnie Hathaway, Freddie King, Amy Winehouse, Janis Joplin en Dinah Washington als enkele van haar muzikale invloeden. Haar tweede EP, "Live at Area 88" kwam uit op 14 juni 2024 en werd lovend ontvangen door critici. Al begon Armstrong's opkomst reeds in januari 2023 na de release van haar debuutsingle "Speed ​​Dial" (mede geschreven met de meervoudig bekroonde Matt Long ). Alleen al dat jaar trad Armstrong op en toerde ze door het Verenigd Koninkrijk en Europa. Ze bereikte de top 3 van meest gespeelde lijsten van de Independent Blues Broadcasters Association en de top 20 in Blues Matters Magazine, werd genomineerd voor zes verschillende categorieën in de UK Blues Awards en trad op tijdens de Blues Awards-ceremonie van 2023, gesponsord door Marshall. Armstrong bracht eindelijk een debuut-EP met 6 nummers uit "Love, Sex & Death" en werd uitgenodigd om op te treden aan boord van Joe Bonamassa 's prestigieuze Keeping the Blues Alive Mediterranean Cruise. Deze op hol geslagen succestrein heeft zich in 2025 voortgezet, want op 5 april '25 hadden Alice Armstrong en haar band de eer om het Verenigd Koninkrijk te vertegenwoordigen op de European Blues Challenge in Split, Kroatië, een jaarlijks evenement georganiseerd door de European Blues Union dat de winnende bluesacts uit 22 deelnemende Europese landen samenbrengt. Na hun overwinning op de UK Blues Challenge 2024 werden Alice en haar band dan ook uitgenodigd om op te treden tijdens het driedaagse internationale evenement in het Kroatisch Nationaal Theater, een belangrijke kunst- en cultuurlocatie in Split met een rijke geschiedenis. Elke act die deelnam aan de EBC had eerder hun respectievelijke nationale blueswedstrijden gewonnen, waardoor het evenement een showcase was van enkele van de beste bluesartiesten die momenteel in heel Europa actief zijn. Alice werd op het podium vergezeld door haar fantastische band: Kev Hickman (drums), Joshua Rigal (bas), Olly Knight-Smith (gitaar) en Stevie Watts (toetsen). Samen speelden ze een wereldklasse-set met een mix van blues, funk, soul en originele songwriting. Hun optredens leverden de enige staande ovaties van het hele evenement op en werden door een internationale jury geselecteerd als de winnende act van 2025. Het is de eerste keer sinds 2019 dat de European Blues Challenge-trofee door een artiest uit het Verenigd Koninkrijk wordt gewonnen. Even voor haar geweldige en winnende optreden hadden we met Alice een hartelijk gesprek.