Uit Zwitserland komt de blues rockband Rawland. Achter Rawland schuilt frontman, singer-songwriter Roland Pierrehumbert, zanger van de groepen Genocide, Sibeburn en Blue Mojo. Dit is, na 700 concerten, 30 jaar nationale en internationale scene, 14 studioalbums, meerdere live-opnames, radio, tv, soundtrack voor film, de eerste keer dat deze Zwitsers het solo doet. Bij het onafhankelijke label Irascible Music in Lausanne bracht hij eerder dit jaar zijn nieuwe album ‘Snakes & Repents’ uit. Om het blues gevoel nog beter te kunnen opsnuiven, trok Roland Pierrehumbert (zang, harmonica) voor de opnames van zijn eerste soloalbum naar Nashville naar de legendarische Emporium studio's. Hij zat er samen met geweldige muzikanten: Paul Allen (gitaar), John Thomasson (bas), Matt King (drums) & Dylan Jones (keys). Tussen september 2018 en juni 2019 schreef Pierrehumbert 11 nummers. Het Wilson Pickett nummer is de enige cover.

Lees meer

Ik had het even geleden al een beetje zijdelings over dit gezelschap, toen ik een soort “bulk-voorstelling maakte van een aantal platen, die onder het Birnam-etiket van Silly Wizard-lid Martin Hadden verschenen, maar ik voel me een beetje moreel verplicht op deze band en deze CD terug te komen, omdat ze toch wel een aparte plaats innemen in het folk(rock)landschap van vandaag. De zussen Alison (fiddle en zang) en Fiona (gitaar, bodhran en backing vocals) McNeill, maken in essentie traditionele folky pop, maar ze weten die te larderen met klanken en ritmes, die ongetwijfeld als “wereldmuziek” omschreven kunnen worden. Daar zal het feit dat de dames toeren van Pakistan tot Japan, van Italië tot Duitsland en ongeveer alles daar tussenin, allicht niet vreemd aan zijn. Deze plaat -hun derde- drijft op de fantastische stem van Alison- zij is klassiek geschoold en dat hoor je er erg goed aan- en die stem het de manier waarop Alison zingt, contrasteren mooi met het sobere gitaarspel van Fiona, die jarenlang ook doende was als radiopresentatrice en die ook audioboeken inleest en als presentatrice van evenementen terug te vinden is.

Lees meer

Phillip Bracken is een Australische muzikant. Hij verhuisde in 2013 met zijn familie naar Polen, waar de persoonlijke interpretatie en draai die hij aan indiefolk en ambient wereldmuziek gaf, hem in contact bracht met het Poolse ethno/ free jazz icoon Jacek Mielcarek. Dit leidde tot twee live-opnames, ‘The Opole Session’ (2013) en ‘Live @ Radio Opole (2016), evenals de daaropvolgende tour. Als artiest is Bracken op zijn minst “speciaal”. Hij combineert (dixit Wojciech Zurek, muzikant/recensist) “vrijelijk folk, indie, ambient, roots, soul en world met zijn kwaliteiten van songwriter. Live klinkt zijn muziek voortreffelijk en, in gezelschap van gasten, worden de energieke en melancholische songs nog rijker”. … “

Lees meer

Rochelle Creone leidt als zangeres/frontdame al jaren The Sidewinders, een blues rock band uit Austin, Texas. Naast gitarist, songwriter en co-producer Tom Coplen maken ook bassist Adam Spaffor, drummer Andrew Trucken & Jim Trimmier (sax, keys) deel uit van de band. Recent stonden Rochelle & The Sidewinders in de studio voor de opnames van hun tweede album, ‘Something Good’. Hoe slaagden ze er in de studio met de technici in om het live gevoel van deze getalenteerde, hardwerkende band op het album vast te leggen? Door de luisteraar een overzicht aan te bieden -hier, in niet minder dan 19 nummers en dit gedurende bijna 75 minuten- van hun verschillende stijlen en waar ze voor staan, waarbij ze trachtten de sfeer op te roepen die fans aan hun optredens in Austin's One-2-One Bar of een andere van de vele locaties in Texas, op te roepen.

Lees meer

Sugarcane Jane, een Amerikaans roots duo én echtpaar uit de Golfkust van Alabama, zijn Anthony Crawford en Savana Lee. Ze hebben zich gevestigd in de landelijke stad Loxley in het zuiden van Alabama en hebben samen drie kinderen. Beiden zijn ze in Birmingham de eigenaar van Admiral Bean Studio. Anthony werd geboren in Birmingham en kan, gezien zijn rijke muzikale ervaring als veelgevraagd sessiemuzikant, multi-instrumentalist (gitaar, bas, mandoline, viool, drums, harmonica, pedal steel, piano, keys en banjo) en producer, putten uit al heel wat ervaring. Hij werkte al met “notabelen” samen als Neil Young, Steve Winwood en Dwight Yoakam. Naast Sugarcane Jane speelt Anthony ook in International Harvesters, The Shocking Pinks en (samen met Savana) in Willie Sugarcapps. De muziek die ze als duo samen maken is eenvoudig en direct, geworteld in country en rock, en wordt verankerd door hun zoete en soulvolle harmonieën... ‘Ruffled Feathers: Songs in the Key of Me’ is de titel van hun laatste en tiende studio album. Het album werd opgenomen in een vlaag van inspirerende gedachten die bij hen in een week opkwamen.

Lees meer

Een nieuwkomer in de wereld van de roots en blues (ik citeer Kid Ramos) is ongetwijfeld Iker Piris. Deze gitarist/singer-songwriter en producer, geboren in 1979 in Tolosa (een gemeente in de Spaanse provincie Gipuzkoa in de regio Baskenland), begon hij op veertienjarige leeftijd zelf gitaar te spelen. Zijn eerste kennismaking met de blues was via een vriend die hem de basisakkoorden op gitaar toonde én, drie albums waar hij naar luisterde: Guitar Watson´s ‘Witchcraft’ (1978), BB King´s ‘Live @ the Regal’ (1965) en Robert Cray´s ‘False Accusations’ (1985). In 2009 voltooide hij in zijn studies aan de Hogeschool voor Muziek van Baskenland, Musikene. Tussen 2009 en 2018 leidde Piris het project The Romanticos. De band bracht drie albums uit: ‘My Time’ (2012), ‘Do It Yourself’ (2014) en ‘Good Vibrations (2017). Gepassioneerd door akoestische blues, bracht hij in 2019 zijn eerste soloalbum uit onder de titel ‘Solo’.

Lees meer

Jeff(ery) Chapman aka Brother Jefferson, is een veteraan artiest, zanger, bandleider en songwriter uit de blues muziekscene van St. Louis in de Amerikaanse staat Missouri. In zijn jeugd heeft Jeff alles, gebruikmakend van zijn Southern Gospel-roots, traditionele country, Southern rock en blues, muzikaal geabsorbeerd. Brother Jefferson's songwriting omvat al die vroege invloeden. Jeff trad de voorbije 40 jaar (vanaf midden jaren ’70) vooral op in het Midwesten en daarbuiten, solo akoestisch én met zijn Brother Jefferson Band, waarbij -om het met zijn eigen woorden te zeggen- "de muziek altijd op de eerste plaats komt!”. Winnaars van de recente wedstrijd "Road to Memphis" van de St. Louis Blues Society zijn Brother Jeff & Big Rich! De Brother Jefferson Band speelt een unieke mix van op blues gebaseerde originele nummers, geschreven door Jeff Chapman. Van de band maken een uitstekende cast van ervaren muzikanten uit de regio van St. Louis deel uit. In februari 2017 verscheen het derde studio album van Brother Chapman, getiteld ‘Watchin’ the World Go By’ en in het voorbije jaar, bij Blue Lotus Recordings in St. Louis, de opvolger, ‘Reflections’.

Lees meer

Malaya Blue is een singer-songwriter, die in 2015 met haar debuutalbum ‘Bourbon Street’ in de Britse blues scene resoluut haar doorbraak maakte. Malaya werd in 2015 door The British Blues Association genomineerd in de categorieën “Best Female Vocalist” en “Best Album”. Alhoewel Malaya Blue nog vrij “nieuw” was, nam ze in oktober 2015 deel aan de 2de UK Blues Challenge, om haar land te kunnen vertegenwoordigen tijdens de 6de Europese BC, die dat jaar in Torrita di Sienna, in Italië plaats vonden. Voor België nam toen Tiny Legs Tim deel aan deze jaarlijkse wedstrijd, die door Eric “Slim” Zahl & The South West Swingers uit Noorwegen gewonnen werd. Malaya Blue’s album ‘Heartsick’ bespraken we hier al. Het bevestigde het succes van haar debuut en liet haar kwaliteiten als blues/jazz singer-songwriter, zowel als souldiva horen. Malaya is er opnieuw met ‘Still’. Producer was de legendarische Amerikaanse producer Denis Walker. Robert Cray's rechterhand, bassist en songwriter Richard Cousins schreef de titelsong/opener, Malaya zelf de andere nummers. Andere muzikanten waren de Britse blues-toetsenist Stevie Watts, gitarist Nat Martin, toetsenist Stevie Watts, drummer Mike Horne & bassist Eddie Masters.

Lees meer

Gitarist, singer-songwriter Jason Daniels is afkomstig uit Jackson, de hoofdstad van de staat Mississippi, verbleef jaren in Nashville en tijdens zijn jeugd in Californië. Daniels heeft muziek in zijn bloed. Het zit in zijn familie en stroomt door zijn aderen. Jason werd geïnspireerd door zijn twee ooms, George (hij was gehuwd met Tammy Wynette) en Paul Richey, die als muzikanten, songwriters bekend waren en, die begonnen bij Sun Records in Memphis. Als volwassene bracht Daniels vele jaren door met reizen en het creëren van avonturen die zijn eerste plaat inspireerden. Uiteindelijk vestigde Daniels zich in Nashville, TN, waar hij 7 jaar woonde en zijn debuutalbum schreef en opnam. Zijn songwriting is gebaseerd op jaren van reizen en avonturen, die hem overal bracht en hem in de gevangenis deden belanden. Zijn liedjes zijn een eerlijke, oprechte weerspiegelingen van het leven, met alle ups en downs die daarbij horen.

Lees meer

Een nieuwe naam voor mij is die van zanger, multi-instrumentalist, busker, jongleur… Juzzie Smith aka The Harmonica Man. Ik citeer even over hem van zijn website: “een belachelijk getalenteerde eenmansband, gevestigd in Byron Bay, Australië. De unieke stijl van Juzzie is blues achtig/folk, gemengd tot een eigen groove. Gekenmerkt door een verbazingwekkend vermogen om tot zes instrumenten tegelijk te bespelen door de combinatie van gitaar, mondharmonica en jongleerpercussie…”. Juzzie begon met het spelen op mondharmonica op de leeftijd van 13 en, op 23-jarige leeftijd won hij de felbegeerde Golden Harmonica op het Tamworth Country Music Festival en de Byron Bay Blues Blowout ondertussen twee keer. Moe van de late optredens in rokerige pubs, stopte Juzzie rond 2003 (na de geboorte van zijn oudste, Olive) met de band waarmee hij op dat moment speelde, voltooide de opname van zijn tweede soloalbum, kocht een oude schoolbus, pakte zijn kleine gezin in startte zijn trip in een bus doorheen Australië. Reizend naar het noorden door Darwin en vervolgens door WA, begon hij te spelen voor een menigte van ongeveer vijftig mensen, waarbij hij genoeg munten verzamelde om brandstof te betalen, terwijl hij zijn liedjes, instrumenten en uitvoeringen voortdurend verfijnde.

Lees meer

Singer-songwriter, gitarist, harmonicaspeler en -voeg nog toe- zeeman Colin Lake’s muzikale carrière begon zo’n vijftien jaar geleden, als hij in New Orleans in de Louis Armstrong International Airport zijn vrouw en muzikale muze Dawn Marie ontmoette. Hij verhuisde naar NOLA -the Crescent City, the City that Care Forgot & the Big Easy- waar hij de smaak van roots muziek écht vond. Ondertussen bracht Lake al vijf albums (én een EP) uit. Bij het Louisiana Red label bracht hij in 2015 zijn vierde album ‘One Thing That’s For Sure’ uit. Het was de opvolger van ‘The Ones I Love’ (2011). Voor de opnames kreeg hij de hulp van “guests” en, dat waren niet de minsten. Ik noem Luther Dickenson (North Mississippi All Stars), Maggie Koerner (Galactic), jazz zangeres Sasha Masakowski en zangeres Topsy Chapman (12 Years a Slave).

Lees meer

Singer-songwriter, gitarist, harmonicaspeler en -voeg nog toe- zeeman Colin Lake’s muzikale carrière begon zo’n vijftien jaar geleden, als hij in New Orleans in de Louis Armstrong International Airport zijn vrouw en muzikale muze Dawn Marie ontmoette. Hij verhuisde naar NOLA -the Crescent City, the City that Care Forgot & the Big Easy- waar hij de smaak van roots muziek écht vond. Ondertussen bracht Lake al vijf albums (én een EP) uit. Bij het Louisiana Red label bracht hij in 2015 zijn vierde album ‘One Thing That’s For Sure’ uit. Het was de opvolger van ‘The Ones I Love’ (2011). Voor de opnames kreeg hij de hulp van “guests” en, dat waren niet de minsten. Ik noem Luther Dickenson (North Mississippi All Stars), Maggie Koerner (Galactic), jazz zangeres Sasha Masakowski en zangeres Topsy Chapman (12 Years a Slave).

Lees meer

De Amerikaanse zangeres en songschrijfster Lisa Marie Jacobs uit Los Angeles laat zich als muzikante ‘Pi Jacobs’ noemen en ze brengt haar platen dan ook onder die naam uit. Begin 2013 schreef ik voor ‘Rootstime’ op deze pagina’s een recensie over haar vijfde plaatje, een zes liedjes tellende ep die “Urbanicana” als titel kreeg. Ze debuteerde als zangeres echter al in 2001 met de cd “Irrational”, gevolgd door “Beat Mining In Dark Places” uit 2004, “The Curse Of The Songwriter” uit 2007 en “Fire Horse Girl” uit 2009. Sinds 2013 verscheen er in 2017 met “A Little Blue” nog een album van deze artieste op een nieuw platenlabel. Nu is daar een opvolger voor klaargestoomd in de vorm van het album “Two Truths And A Lie”, een elf nieuwe nummers tellende plaat met allemaal eigen composities waarvan er vier het resultaat zijn van een compositorische samenwerking met de hier heel goed gekende singer-songwriter Ted Russell Kamp. Die vier tracks zijn de liedjes “First Thing Tomorrow”, countryrocker “No Sin To Be Poor” (zie live vertolking op de tweede video), “Diana The Hunter” en “A Little Mercy”.

Lees meer

Blues/rock/roots gitarist Adam Sweet is afkomstig uit Zuidwest-Engeland. Adam was als tiener geïnspireerd door de klassieke rock en blues uit de jaren ’60 en ’70, de muziek die hij aanvankelijk veel coverde. Dingen begonnen te veranderen toen hij op dertienjarige leeftijd privélessen volgde bij Adrian John Loveridge, een veteraan uit de Californische muziekscene van de jaren tachtig, die net was teruggekeerd naar zijn geboorteplaats Lyme Regis, Dorset. De doorbraak kwam er toen Adam’s nieuwe mentor hem meenam naar blues rockband The Hamsters, die optrad in het Lyme’s Marine Theatre. Op zijn vijftiende trad hij regelmatig op in het lokale circuit en, door te blijven optreden met verschillende bands, werd hij in de jaren een beter muzikant, waardoor hij met een (succesvolle) solocarrière kon beginnen. Adam trad ondertussen op meer dan 1500 keren op en tijdens enkele belangrijke festivals, tourde in Schotland en werd genomineerd als “Best Blues Act” tijdens de South West Music Awards. Naast zijn solo werk is Adam ook frontman van het rocktrio The Perfect Strangers en lead gitarist van Sweet Black Angels, de back-up band van o.a. Alabama 3. Adam werkt ook nauw samen met Alan West en Steve Black.

Lees meer

Het is al van 2014 geleden dat we hier nog iets mochten vernemen van de Amerikaanse country- en Americana-liedjes vertolkende Rodney Rice. In die tijd draaide het allemaal rond zijn toen uitgebrachte debuutalbum “Empty Pockets And A Troubled Mind” dat op uitstekende perskritieken kon rekenen maar nooit echt verder geraakte dan lovende recensies in de vakbladen. We zijn dan ook zeer benieuwd of het nu beter zal gaan verlopen voor zijn nieuwe album “Same ShiRt Different Day” waarbij je de ‘R’ uit het tweede woord ook wel mag weglaten om een geheel andere betekenis te bekomen. Rodney Rice nam twaalf nieuw eigen composities op voor dit tweede studioalbum. Ook nu is de aandacht voor een vlot in het gehoor liggende melodie alweer prioritair gebleken voor deze talentrijke singer-songwriter uit Austin, Texas.

Lees meer

Zijn naam Harry Hmura doet wellicht een andere, meer exotische afkomst vermoeden. Toch startte deze muziekveteraan, blues/jazz/fusion en rockgitarist zijn carrière in de muziekscene in Chicago. Het begon voor Harry allemaal toen hij op 7-jarige leeftijd zijn eerste gitaarles volgde. Maar het vuur werd aangestoken wanneer hij als 13-jarige B.B. King live zag optreden en ontmoette na de show. Dat het vuur van de blues al jong in hem zat bleef niet onopgemerkt door Harry’s blues mentoren. Op 20-jarige leeftijd werd hij door James Cotton -de Grammy-winnende "Mr. Superharp” hemzelf en voormalig lid van de band van Muddy Waters- gevraagd om bij zijn band aan te sluiten. Hij tourde met Cotton door Noord-Amerika, terwijl hij verder aan zijn sound werkte én de kans kreeg om met blues- en rocklegendes te spelen, waaronder Johnny Winter, Elvin Bishop, Dickey Betts, Roy Buchanan, Hendrix's drummer Buddy Miles, Jeff Healey en Jr. Wells.

Lees meer

De Baskische bluesband Travellin' Brothers kennen we persoonlijk van optredens tijdens Moulin Blues 2016 en het (Ge)Varenwinkel Blues & Roots Fest. 2016, maar we “ontdekten” hen eerder in Brussel in 2015 als winnaar van de EBC. België eindigde toen met Tim De Graeve aka Tiny Legs Tim (zeer) eervol derde. Deze zeskoppige band uit Bilbao speelt in verschillende bezettingen en treedt soms op als Travellin’ Brothers, TB Deluxe, T’B Little Band, en T’B Big Band, variërend van zes, zeven tot acht en zestien muzikanten op het podium. Travellin’ Brothers’ stijl is blues, maar ook swing, soul, gospel en rock. Als opvolger van hun negende album, ‘Travellinology’ (2019) verscheen vorig jaar ook het dubbele live album/DVD (uitgegeven bij Magnolia Records) ‘1001 Nights’. Het werd opgenomen op 12/30/2018 @ een uitverkocht Teatro Arriaga Antzokia in Bilbao door Kaki Arkarazo met de mobiele studio Garate Studios, gemixt door Brad Jones in Alex The Great Studio in Nashville TN en gemasterd door Jim DeMain in Yes Master Studio ook in Music City, Nashville TN.

Lees meer

Zanger, gitarist Eric Johanson afkomstig uit Alexandria, LA, woont nu in Crescent City, in het uiterste noorden van Californië. Hij trad als highschool student op in de nachtclubs van Louisiana, trok veel rond als muzikant, was lang de protegé van bluesgitarist en zanger Tab Benoit en speelde later als lead gitarist in de band van Cyril Neville (Neville Brothers). Johanson deelde het podium met mensen als zydecomuzikant Terrance Simien, Mike Zitto en singer-songwriter Anders Osborne. Johanson debuteerde in 2017 solo met ‘Burn It Down’. Nadat bleek dat Tiffany Pollack -een jazzzangeres uit het muzikale mekka New Orléans- en Eric Johanson familie waren (nicht en neef) bleef een muzikale samenwerking niet lang uit en namen ze samen in de Music Shed Studio’s in NO, met bassist, gitarist, producer Jack Miele en drummer, toetsenist Brent Arcement en enkele gasten ‘Blues In My Blood’ (2019) op. Het opvallende album -een indie, op roots-gebaseerde benadering van de blues- van dit muzikale duo bespraken we hier voor Rootstime in het voorbije jaar.

Lees meer

Dean Rosenthal, lijkt me -heeft met m’n buikgevoel te maken- op het eerste gehoor, een bijzondere kennismaking. Hij is afkomstig uit en woonachtig in Woodland Beach, Maryland aan de Oostkust van de VS en is al langer een gevestigde muzikant in het blues genre. Hij staat sinds 1975 al solo op de planken, als trio met The Resophonics (een aantal prominente lokale bassisten en drummers die de National Guitar van Dean begeleiden) en met band, Voo Doo Bop. De vijkoppige band (vaak met gasten) is vooral een Mardi Gras feestband die vooral moersmuziek uit New Orléans speelt.  

Lees meer

De in Istanbul geboren Özgür Hazar is een blues/rock gitarist en singer-songwriter. Van 2006 tot 2008 speelde hij in diverse bands in Philadelphia. Daarna keerde hij terug naar Istanbul, waar hij in clubs met zijn band optrad, waarna hij zich in 2018 in Leuven vestigde. In het voorbije jaar werkte hij aan zijn debuutalbum, waarvoor hij de promo single “Sad and Blue” uitbracht, die ook verscheen op het BRR (Broadcasting Radio Recordings) label. Hazar is op gitaar beïnvloed door de “groten” die hem vooraf gingen als BB King, SR Vaughan en Eric Clapton. Op zijn debuut ‘Sad and Blue’ wordt Özgür Hazar (zang, gitaar) gebackt door de bassisten Sitki Sencer Ozbay (zes nummers) & Murat Bolat (twee nummers), drummer Jason M en de toetsenisten Julia Driessen (Hammondorgel, piano) & Yavuz Daridere (Hammondorgel, Rhodes).

Lees meer

Vier ervaren muziek veteranen uit de Connecticut area, te weten: zanger/gitarist/songwriter Rafe Klein (Charlie Karp), drummer Bobby “T” Torello (Johnny Winter Band), bassist Scott Spray (Johnny Winter Band) & keyboardspeler Ron Rifkin (Charlie Karp) verenigden zich opnieuw als Name Droppers -de begeleidingsband van de Thies legendarische blues muzikant Charlie Karp (1953-2019)- om met een gelijknamig album hulde te kunnen brengen aan hun overleden frontman. Hun muziek is een unieke blend van Blues, Rock en Soul.  In het voorjaar van 2016 plande singer-songwriter/multi-instrumentalist Charlie Karp in de Horizon Music Studio’s in West Haven, CT, om een album op te nemen met producer Vic Steffens, die net als “Connecticut Producer of the Year” genomineerd was. Beiden kenden elkaar al jaren, maar hadden nog nooit samengewerkt. Hun doel was om een ​​album te maken op basis van Amerikaanse roots muziekstijlen, waaronder blues, country, rock’n’roll, R&B en gospel. Dit resulteerde in Karp’s nieuwe solo-release ‘Back To You’, die bij Red Parlor Records uitgebracht wordt. Het bleek uiteindelijk Charlie Karp’s laatste studio-project te zijn want Karp stierf drie maanden voor de release.

Lees meer

One Dime Band is een roots/rock band rond zanger, gitarist en harmonicaspeler Paul Gallucci en gitarist John Brauchler, waarin beiden die als kameraden al jong samen nummers van Buddy Holly en Chuck Berry speelden, hun liefde voor Amerikaanse roots muziek voluit kunnen ventileren. In 1986 vormden ze in Boston, MA, de blues band The Roadhouse Sheiks. Aanvang 2000 traden ze op als akoestisch folk/country en blues duo en namen ze een album met hun favoriete covers op. Ze debuteerden in 2017 op hun eigen label Toneblanket Records met ‘Gonna Take Sweet Time’ met daarop enkel eigen nummers. Hun tweede album ‘Hoodoo & Holy Water’ verscheen aanvang dit jaar maar kon, ondanks alle West-Afrikaanse magie en extra ingezette middelen, het Covid virus niet tegenhouden. De nummers die ze opnamen, zijn ook nu weer vooral Brauchler & Gallucci composities. “Hard Luck Daddy” is een nummer van Tim Curry. Instrumentaal nemen ze een grote verscheidenheid aan geluiden op. Naast bas, drums en toetsen kan je ook blazers (John Moriconi op trompet & Mario Perrett op sax) horen.

Lees meer

De naam David Moorhead zal niet bij iedereen een belletje doen rinkelen. Deze gitarist, singer-songwriter kreeg zijn basisopleiding aan het Berklee College of Music (een onafhankelijk conservatorium in Boston, Massachusetts, dat in 1945 door Lawrence Berk werd opgericht) en daarna -hij was toen nog maar net 18- van Julien Kasper, die hem privé gitaarlessen gaf. Kasper vroeg David terloops wie zijn favoriete bands waren -met bekende, zij het enigszins gebruikelijke antwoorden- en, of hij het Freddie King nummer “Side Tracked” (je vindt het op King’s album ‘Let’s Hide Away and Dance Away’ uit 1961) kende?... Het eerste nummer dat Moorhead schreef (maar nooit opgenomen werd) was een Beatles-achtige compositie “Love Makes the World Go Around”. Met zijn familie verhuisde hij naar Californië, waar zijn carrière startte. In 2004 tekende hij bij Hey Now Records en een jaar later verhuisde hij definitief naar Boston, waar alles “echt” begon. In 2007 debuteerde hij solo met ‘Drive’. Daarna nam hij met vrienden in 2009 ‘Drift’ (Gaslight Revival) en in 2011 ‘Paper Airplane’ (Behind the Sun) op. In 2013 volgde er met de EP ‘For the Light that Shines Before You’ opnieuw solo werk en een jaar later de driedelige cd ‘Soon the Daylight’. Na wat touren en werken als sideman, betekende in 2018 een nieuw label (Mojo Highway Records) een nieuwe start én, een nieuwe aanpak…

Lees meer

De er van nature goed uitziende zanger/multi-instrumentalist (pianist) Frankie Moreno (geboren in 1989 in Santa Cruz, Californië) staat bekend om zijn muzikale “erfenis” -lees, zijn Elvis Presley-stijl- én, als “opzwepende, theatrale artiest” met een “bijgewerkte kijk op klassieke rock’n’roll, dance-pop en hedendaagse ballades voor volwassenen…”. Frankie kreeg voor het eerst de nodige aandacht toen hij op 10-jarige leeftijd verscheen tijdens Star Search, het talentenprogramma van tv-zender CBS. Deze talentenjacht, van 1983 tot 1995 gepresenteerd door Ed McMahon, werd een format voor andere programma’s zoals Idols. In ABC’s Dancing With the Stars zong hij -voor een publiek van 17 miljoen- “Tangerine Honey” en trad hij samen op met zijn vrouw, danseres, zangeres en choreografe Lacey Schwimmer. Voor deze show werd een aangepaste versterkte piano gebouwd, zodat Schwimmer en andere dansers uit de show, erop konden dansen. De piano werd geverfd met een marmerzwarte verf om de podiumverlichting van de tv-camera's niet te reflecteren. Frankie ging daarna -met zijn broers, bassist Tony Moreno en tourmanager Ricky Moreno- verder met een langdurige show in Las Vegas en spraakmakende optredens in Carnegie Hall, The Kennedy Center en The Hollywood Bowl. Frankie's samenwerking met de wereldberoemde violist Joshua Bell (‘At Home With Friends’ - 2009), bereikte # 1 in de Billboard.

Lees meer

Sam Barlow is een 26-jarige gitaar virtuoos, harmonicaspeler en zanger uit El Paso, een stad aan de Rio Grande in het uiterste westen van de Amerikaanse staat Texas. Sam was lang actief in Austin, waar hij populaire blues- en rockstijlen speelde en met legendes als Jimmie Vaughan en Elvin Bishop un contact kwam. In 2010 won hij de El Paso "Guitar Center King of the Blues" gitaarwedstrijd door GC, 's werelds grootste verkoper van muziekinstrumenten en -apparatuur. In zijn vrije tijd is hij een fervent blueshistoricus, liefhebber van gebakken kip, vrijdenker, hoedenman, verzamelaar van Star Wars-memorabilia en humorist. Op zijn nieuwe album (m.i. zijn solo debuut) ‘Faith in the Blues’ zijn de meeste nummers, buiten de opener en één Willie Dixon cover, eigen composities. Barlow wordt gebackt door bassist Anthony Movsesian, drummer/ percussionist Joseph Seltzer en toetsenist Israel “Izzy” Aguirre (orgel, piano, keys). Als gasten ontving hij Dave Hamilton (bas), Erwin Solbach (piano) en zangeressen Annika Chambers en Maribel Rubio. een nieuwe start én, een nieuwe aanpak…

Lees meer

Als je als muziekliefhebber Roland Johnson nog niet kent, verwacht je dan aan een soul/blues muzikant. Hij wordt vaak vergeleken met Otis Redding en Sam Cooke, waarvan je de invloeden kunt horen. Johnson is 71 en woont in St Louis, Missouri. De meeste nummers in zijn songbook zijn aanpassingen van standaarden en van andere schrijvers als James Brown, Sam & Dave, Solomon Burke en Bobby "Blue" Bland, maar worden zo gebracht dat je zijn levenservaring erin kan horen. Johnson debuteerde in 2016 met ‘Imagine This’, een album met voornamelijk zelfgeschreven nummers. In het voorbije jaar werkte Johnson aan een opvolger met onder meer collega-muzikanten en producers Paul Niehaus IV en Kevin Connor. De album line-up is zowat die van zijn vorig album. Met Blue Lotus-hoofd Paul Niehaus IV op gitaar, bas, toetsen en tenorsax en mede-producer Kevin O'Connor die drums, gitaar, toetsen en bariton sax speelt.

Lees meer