CONTACT | FACEBOOK | RADIO | ZOEKEN

ALASTAIR GREENE – STANDING OUT LOUD

Artiest info

Gitaar virtuoos ALASTAIR GREENE maakte in de voorbije 30 jaren indruk als solo artiest en maakte daarnaast ook deel uit van belangrijke andere muzikale projecten. Hij werkte samen met o.a. zanger Mickey Thomas, de frontman van (Jefferson) Starship en van 2010 tot 2017 met Grammy winnaar, Alan Parsons. De nu 75-jarige Britse musicus, producer (Pink Floyd) en componist Alan Parsons werkte bij de beroemde Abbey Road Studios en richtte in de jaren ‘70 samen met Eric Woolfson, The Alan Parsons Project op. Meer recent werkte Greene ook samen met Sugaray Rayford.

Greene, geboren in California, is sinds 1997 de frontman van een eigen blues/rock trio, de Alastair Greene Band. Hij nam solo/met band al 11 albums (incl. twee live en een compilatie album) op. In 2019 tekende Greene bij het Whiskey Bayou Records label van de gerenommeerde multi-instrumentalist en producer/songwriter Tab Benoit en meer recent bij Ruf Records. Greene’s nieuwe album ‘STANDING OUT LOUD’ is een bewust statement dat zijn positie als ervaren veteraan in de bluesrock scene moet bevestigen.
Met ‘STANDING OUT LOUD’ neemt Alastair Greene ons mee terug naar de sixties en seventies. Hij trok aanvang dit jaar met bassist Mark Epstein en drummer Kevin Hall voor de opnames eerst naar de House of Grease in Nashville (TN) waar hij acht nummers op en daarna naar de Homegrown Studio’s in Austin (TX) waar hij drie nummers opnam. De man die voor de ritme sectie zorgde, de co-producer en co-songwriter voor sommige nummers was JD Simo.

Dat Greene als gitarist nog altijd heel explosief is blijkt al uit “You Can Fool Me”, waarmee het album opent en de midtempo rocker “Slow Burn”. Dat hij tijdens de voorbereidingen van de opnames goed naar de Stones en ZZ Top luisterde verklaart waarom de nummers kort en krachtig zijn. Het erg bluesy “Slow Burn”, “In Trouble” en “Trouble Blues” bewijzen dit en maken hem als blues rocker “anders” dan de anderen. Greene staat op “The Last to Cry” even op de rem, op “Am I to Blame?” gooit hij de trossen weer los en de titelsong, die me even aan de Britse blues rockband Savoy Brown doet denken, moet dan weer voor wat rust zorgen. Na “Temptation” volgen er nog twee songs -de “langere” nummers op het album- waarmee Greene het album afsluit. Op “Rusty Dagger” gaat hij net geen zes minuten lang voluit voor de down home blues en “Bullfrog Blues”, waarmee Greene afsluit, vat zijn kunnen op akoestische én elektrische gitaar gevat samen.

“’STANDING OUT LOUD’, ALASTAIR GREENE’s journey to the sixties/seventies…”

Eric Schuurmans

‘STANDING OUT LOUD’: tracklist: 01. You Can Fool Me – 02. Slow Burn – 03. Only Do [w/Lonnie Treviño] – 04. In Trouble [w/JD Simo] – 05. The Last to Cry [w/Misha Joseph Feldmann, Christopher Carlyle Chalk, JD Simo] – 06. Trouble Blues – 07. Am I to Blame? [w/Lonnie Treviño] – 08. Standing Out Loud [w/Mark Epstein, JD Simo] – 09. Temptation – 10. Rusty Dagger – 11. Bullfrog Blues [Frank Lenord Cook, Robert E Hite Jr., Samuel Laurence Taylor, Henry C Vestine, Alan Wilson > Canned Heat] | Composed by: Alastair Greene, w/ or as [noted] | Produced by: Alastair Greene & JD Simo | The Nashville Sessions 01/24: 1-8 / The Austin Sessions 02/24: 9-11 | Credits: Alastair Greene: vocs, guitar / Mark Epstein: bass / Kevin Hall: drums