ASYLUM STREET SPANKERS - M.O.D HASSELT - 9 OKT. 2007

Doordat de band met enkele uren vertraging in het M.O.D aankwam en de soundcheck bovendien wat uitliep, hadden we een interview vlak voor het optreden met Christina Marrs en Wammo van Asylum Street Spankers, beiden duidelijk noch wat vermoeid van de reis twee dagen eerder vanuit Polen. That’s” life on the road” for ya!

Goedenavond, welkom hier in de Muziek -O- Droom.
*Kan je ons vooreerst even uitleggen waar de naam Asylum Street Spankers vandaan komt?
C.M: Asylum street was de bijnaam van de “Guadeloupe straat” die dwars door Austin liep en die rechtstreeks naar het asiel leidde, en Spankers noemt men muzikanten, die heel hevig de snaren bespelen, zoals wij dat doen op onze mandolines en gitaren, en heeft dus niks te maken met de seksuele betekenis van het woord, het blote billenkletsen. Omdat wij daar als buskers onze eerste optredens deden, en door onze manier van onze gitaren en instrumenten te bespelen, dus vandaar die naam.

*Hoe is de band in feite ontstaan, ik weet dat het in feite begon als een soort “hobbyclub” Van Guy Forsyth?
W.: Ja, we zaten in het Dabbs hotel in Austin met ons drieen en we zijn daar beginnen jammen, van dat oude jaren twintig spul. Guy kende nog wat andere muzikanten die graag die dingen speelden, en zo werd het plan opgevat van met een tamelijk grote groep, meer om ons zelf te amuseren, van die muziek te maken, soms kon iemand meedoen, omdat hij vrij was, en wat later waren er weer wat anderen, het was dus meer een hobbyclub in’t begin, ja. Alleen wij drieën waren de vaste kern, maar Guy kreeg het te druk en koos voor zijn eigen vaste band, want daarmee verdiende hij de kost, en toen zijn wij 2 dus verder gegaan.

*Sinds jullie aanvang zijn er ongeveer 40 leden de revue gepasseerd, jullie zien er nu niet bepaald als moeilijke mensen uit om mee te werken, wat is dan de ware reden voor die vele personeelswissels?
C.M: (lichtjes geïrriteerd) Het waren er 2783 om precies te zijn, en wij zijn inderdaad moeilijke mensen, neen serieus nu, de echte reden is het liefje thuis of de vrouw (W: of de gay loverboy) die niet langer wil dat manlief nog langer op tournee gaat.

*Wanneer er nieuwe leden bijkomen, of iemand anders vervangen wordt, is het dus regelmatig dat er andere instrumenten in de plaats komen, betekent dat dan de songs verbouwen en veel terug repeteren?
C.M: Ja, natuurlijk betekent dit dat we de songs opnieuw moeten re-arrangeren in functie van het nieuwe instrument en zo moeten we de songs die we al kennen steeds opnieuw leren in feite.

*Maar door de vele vervangingen van groepsleden, betekent dat dan ook dat de groep zichzelf verjongt en zelfs dat de groep zichzelf in leven houd, iets wat misschien niet gebeurd was als er gedurende 13 jaar 1 vaste, zelfde band geweest was.
(Beide volmondig ): NATUURLIJK, da’s heel juist, dit is wat de groep “fris” houdt, en ook de nummers zelf klinken door de nieuwe instrumentatie weer fris en nieuw, ook de groepsleden moeten er meer het hoofd bijhouden en gaan niet routineus gaan spelen, het is dus zeker een pluspunt.

*We doen op onze site iedere maand veel CD besprekeningen, en je weet ook dat we voor ons werk, “catch phrases” moeten verzinnen om aan de lezer duidelijk te maken waar de band precies voor staat, of hoe hij ongeveer klinkt. Ik heb het nooit zo moeilijk gehad als om voor de Spankers een beschrijving te geven. Hoe zouden jullie jezelf noemen met één omschrijving?
C.M.: Een groep proberen te catalogeren met een zinnetje is natuurlijk niet ideaal, maar we begrijpen het, het is je werk. En we begrijpen zeker dat je het moeilijk had, want we hebben er honderden gehoord en gelezen, en nooit zat de ideale “catchphrase” ertussen, maar de twee die we wel leuk vinden zijn “Post Modern Jug Band” en “Punk Rock Vaudeville”.
W: ik hou wel van”Modern Day Hokum Jazz Band” of ik zeg wel eens, we spelen Woodmetal, want onze instrumenten zijn van deze twee materialen.

*Jullie gebruiken zelden of nooit versterkers of microfoons, is dat om die oude sound te krijgen?
C.M.: Dat klopt in feite niet meer helemaal, sinds 2004 spelen we nu meestal wel met versterkers en microfoons, het is nu eerder zeldzaam dat we nog er zonder spelen, vandaag hebben we ook een “elektrisch” optreden. Het gebeurde namelijk dikwijls dat men ons achteraan niet hoorde en wij wilden niet dat mensen betaalden voor een concert waarvan ze de helft niet of nauwelijks hoorden

*Dan vervalt in feite mijn volgende vraag en die was, zijn er dan nooit problemen met lawaaierigheid van het publiek, nooit gefrustreerd geraakt daardoor?
W :Absoluut, dat gebeurde spijtig genoeg soms in kleine zaaltjes, waar de mensen hun mond niet konden houden, en dan waren er echt grote lokaties waar het heel stil was. Het is zo verschillend.
C.M; Het is altijd zo dat er maar een enkeling of een paar mensen moeten tussenzitten die luidruchtig zijn en het werkt als een lopend vuurtje. Je kan 300 mensen in een zaaltje hebben en er zitten er 3 tussen die beginnen hardop te praten en het is voor iedereen verknoeid.

*We interviewden Guy ( Forsyth) enkele maanden geleden en die vertelde ons dat als hij even kon nog steeds met jullie kwam meespelen. Is dat nog gebeurd de laatste tijd?
W: We kunnen hem niet weghouden, het is echt een lastpost, hij is altijd weer daar met die gitaar en dat mondharmonicaatje van ‘m..en dan kruipt hij weer op ’t podium (lacht uitbundig).
C.M.: Neen, 2 à 3 maal per jaar doet hij wel een tour met ons en in de omgeving van Austin is hij er indien mogelijk, natuurlijk ook altijd bij.

*Er zijn de laatste tijd enkele bands bezig met jullie trachten te imiteren, een van die bands bespraken we de onlangs, ze zijn ook van Austin “The White Ghost Shivers” Hebben jullie ze al aan het werk gezien?
Ooh ja, die hele lange kerel, Weston, is bij de Shivers weggegaan om bij ons te komen, en het “werkte” niet echt bij ons , we hebben hem dus moeten ontslaan, en dat is goed voor hem geweest, hij is er nu terug en de band doet het tegenwoordig uitstekend in Austin. Maar inderdaad ik ken Weston al 5 jaar en hij is van een grote fan tot een van onze muzikanten uitgegroeid en hij heeft zeker een beetje invloeden verwerkt.
W.: (een beetje schamper) Ja, en ze hebben die oude stijl, die wij uitgevonden hebben, nagespeeld.

*Neen, ik begrijp wat je wil zeggen, jullie putten natuurlijk uit dezelfde bron, maar toch zitten er veel Spankers invloeden in.
C.M. Ja, dat is zo, maar er is een groot verschil, zij spelen old style en da’s alles, en wij spelen op zijn minst 25 stijlen door mekaar.

*Je hebt al een drug album gemaakt, 2 sex- e.p’s, en nu een kinder- cd, zien jullie het echt als een kinderplaat of anders, want er zit toch heel wat in aan humor die over de kinderhoofdjes heengaat.
C.M.: (Zucht diep, het lijkt me alsof ik niet de eerste ben die de vraag stelt). Het is een plaat voor beide natuurlijk, je hebt er nummers op die meer de kinderen bevallen en ook een aantal meer voor de ouders, maar in de eerste plaats is het een plaat die je als ouder meermaals na mekaar kan aanhoren. Je weet dat kinderen wel 50 maal na elkaar hetzelfde kunnen beluisteren, en als je dan in de wagen zit en je hoort eindeloos de ABC song, dan word je gek, ik toch, en dat heb je bij deze plaat niet. Het is net als Bugs Bunny cartoons maar dan met audio i.p.v visueel, grapjes voor kinderen, maar dan een aantal verfijndere verborgen dingen die voor de ouders bedoeld zijn en die zij niet merken. Zo heeft iedereen er wat aan.

*Hoe is ’t om je eigen label te hebben, meer en meer groepen hebben hun eigen, zelf uitgebrachte cd’s, want dat gaat nu met ’t internet veel gemakkelijker.Denk je dat de grote platenlabels zullen ophouden met bestaan binnenkort?
W: Het kan niet vlug genoeg wat mij betreft. (iedereen lacht hartelijk)
C.M.: Ze hebben het te druk om mensen te vervolgen die downloaden, het is zeker het einde van een tijdperk, platenlabels, zeker “majors” zullen verdwijnen.

*Kan je onze lezers verraden wat ’t volgende Spankers project gaat zijn?
W: Wel, we werken aan een echte musical nu.
C.M.: En een nieuwe cd.
W: Da's waar, we hebben 2 ijzers in het vuur momenteel. Eerst is er die musical, gewoon een musical, zoals “West Side Story” er ééntje is, en dan een nieuwe plaat, maar iets aparts, een componist uit Austin, zijn naam is Graham Reynolds, hij heeft een orkestje, het “Golden Arm Trio” en hij gaat onze nummers orkestraal brengen, wij zingenen spelen er ook op mee, maar het wordt een grote orkestrale Spanker CD., met blazers, violen en zelfs voor de eerste keer elektrische gitaar.
C.N.:Het zijn dus voornamelijk zijn interpretaties van onze songs.
W: En daarna de Disco plaat (lacht uitbundig)

*Wammo, doe jij nog soloprojecten, en heb plannen voor nieuw werk?
W: Ja, ik ben net in de studio geweest voor wat solo werk, wat meer jazzy dan gewoonlijk, en dan ben ik in New York geweest met een one –man show, en daar willen ze een toneelstuk van maken, daar ga ik dus in Februari aan werken, onze optredens met de Spankers duren tot Januari.

*Jij bent een grote bierfan, weet je dat je in het nummer één bierland van de wereld bent, wat keuze en kwaliteit betreft toch. Je moet Duvel eens proberen, Guy Forsyth was er ook weg van, letterlijk en figuurlijk.

W: Deze vraag is toch voor Christina, is’t niet? (gierende lach)
Wel, ik heb het toevallig gisteren geprobeerd, en een kerel zei me dat ik te langzaam dronk. Dat heeft me nog nooit iemand gezegd, in Amerika zeker niet, maar dit is zo sterk, ik moest wel vertragen, maar lekker…

De andere muzikanten lijken ook wakker te worden en zingen het lof van Duvel, we horen nog de naam van Hoegaarden en Kasteelbier roepen, dat heeft hun duidelijk allemaal bevallen...

Zo Christina en Wammo, dat was’t dan, we bedanken jullie van harte voor je kostbare tijd, en maak er er een heel goed optreden van.
W.: We zullen ons best doen, blijven jullie kijken?
Hoe durf je ’t vragen, Wammo, natuurlijk blijven we

We gaan nog vlug met de ganse band op de foto en zien wat later een uitstekend optreden waarvan je het verslag kan lezen op een andere pagina.
(RON)