Blues Peer 2015 kent ook (blues) namen, die je wat langer zullen bijblijven. Een van die namen was dit jaar Guitar Shorty. David William Kearney (°1939) aka Guitar Shorty is een Texaans blues gitarist / singer-songwriter. Zij, die Shorty ooit life zagen, zullen zijn explosieve stijl zeker niet vergeten. Hij werd geboren in Houston, TX en groeide op In Florida. Op zijn zestiende kreeg hij zijn bij- en artiestennaam Guitar Shorty. Waarom, van wie? Dat vragen we hem straks. Hij nam zijn eerste single "You Don't Treat Me Right" op in 1957. Of dit nummer nog op zijn setlist staat, dat vragen we hem ook straks. Shorty verhuisde naar New Orléans en trad er op met T-Bone Walker, Big Joe Turner en Little Richard. Shorty verhuisde opnieuw, nu naar de West Coast, waar hij zijn vrouw Marcia ontmoette. Door Marcia komt Jimi Hendrix naar zijn optredens. Waarom? Ook dat vragen we… In 1985 brengt hij zijn solo debuut album “On The Rampage” uit en in 1991 tourt hij voor het eerst in Europa, in Engeland. Dit jaar en acht albums later staat hij in Peer en heeft hij gedurende een uurtje zijn blues bij tot Blues Peer op het einde van zijn show zelf de stekker moest uittrekken want er was met zijn gitaarspel geen stoppen meer aan (zie video).

Wij van Rootstime trokken naar zijn hotel in Genk, om met deze heel sympathieke cowboy “in black” te babbelen. Hij verwachtte ons, want hij liep al nerveus in de lobby rond. Gelukkig had hij “Red”, zijn gitaar bij om hem gezelschap te houden. We zochten een plaatste buiten op het terras, in de zon, bestelden ons een koffie en wat fris en begonnen er ontspannen aan…

Mr. David William Kearny, welkom in België. Je logeert hier in Genk, want men verwacht je straks op het podium van Blues Peer. Iedereen kent je als Guitar Shorty. Ik las dat je die bijnaam kreeg in Tampa Bay in Florida. Van wie en waarom kreeg je die naam?

Shorty vertelt dat hij gisteren heel vroeg aan kwam en dat veel mensen hem hier kennen en hem met een vriendelijk woord aanspraken. Het hotel in Genk is een prima plek om te ontspannen, vindt hij. 

Ik was zestien en ik woonde toen in Tampa Bay, Florida. Douwe Richardson, was toen de promotor van “The Walter Johnson Band” met wie ik optrad. Hij gaf me die naam en hij wou dat ik met die naam zou verder gaan als artiest, want met die naam zou ik heel ver geraken. Hij vond dat die naam paste, temeer omdat ik het publiek goed kon entertainen. Het werkte, want toen ik optrad onder de artiestennaam Guitar Shorty, moest ik drie bis nummers doen en kreeg ik twee dollars als tip. De dollars, niet omdat ik zong, maar omdat ik zo heette. (gelach)   

Je bent geboren in Houston, Texas en je groeide op bij je grootmoeder in Florida. Wanneer wist je dat je muzikant wou worden? Hoe begon alles?

(Hij kijkt me aan, knikt en vervolgt…) Mijn oom Willie, speelde gitaar. Hij was een gitarist. Telkens als hij van zijn werk thuis kwam, ging hij zijn kamer binnen, nam hij zijn gitaar en dronk hij een biertje. Hij wachtte dan op zijn eten. Toen noemde men het niet diner, maar souper. Hij ging naar de veranda, rookte zijn pijp en speelde op zijn gitaar terwijl hij in zijn schommelstoel zat. Ik heb altijd zoals mijn oom Willie willen zijn, gitarist…
Als hij ’s morgens ging werken, ging ik naar zijn kamer, nam dan zijn gitaar van onder het bed en probeerde te spelen zoals hij. Er was een tijd dat ik erg van streek was, omdat ik niet kon zijn zoals hij was. Ik was toen zo’n zes, zeven jaar oud.     

In 1957 nam je je eerste single "You Don't Treat Me Right" op. Speel je dit nummer nog? Staat het op je set list?

(Hij twijfelt en noemt) “Irma Lee”?... (Ik vul aan, want hij noemt zo blijkt achteraf, de B-kant van de single) “You Don’t Treat Me Right”? Ja, dat nummer ook. Maar die nummers speel ik niet meer. Ik denk dat we het nummer heropgenomen hebben bij in 19?? bij Black Top Records, maar ik speel dat nummer niet meer live... 

Je was vroeger heel gekend o.w.v. je optredens, je shows. Je deed probleemloos salto’s en flip flops op het podium. Zijn dit ware verhalen? Vanwaar die vitaliteit?

Klopt. Op het podium deed ik vroeger salto’s, buitelingen en ging ik op mijn hoofd staan terwijl ik gitaar speelde… dat was ik, de enige Guitar Shorty.
Zo’n zeven acht jaren geleden tijdens een show in India, ik geloof dat het in Mumbai, Bombay was, deed ik er een show samen met Walter Trout, Buddy Guy en Bernard Allison. Ik deed toen nog eens de flip op het podium, maar de salto mislukte…

Je werkte samen met “grote” namen. Ik noem Guitar Slim, Sam Cooke, Otis Grand... Wie is je altijd bijgebleven?

Klopt, ik nam zelfs op samen met Otis Grand. Het album heet “My Way Or The Highway” (1991). Ze zijn me allemaal erg bijgebleven!

Tijdens een van je optredens was er een special gast in het publiek. Waarom wou Jimi Hendrix (over hem gaat het hier) naar jou show komen kijken? Hoe kende je hem persoonlijk?

Klopt. Jimi Hendrix kwam naar mijn show, naar mijn optreden. Je moet weten dat mijn vrouw Marcia de halfzus was van Jimi Hendrix, vandaar…  Ik heb een dochter, ze woont bij mijn vrouw in Seattle.
Natuurlijk speel ik songs van Jimi. Wacht maar tot je me straks zal horen! 

Je eerste album bracht je uit in 1989 (“On The Rampage”) en in 1991 “My Way Or The Highway” (samen met Otis Grand). Je won met dit laatste album een WC Handy award. Zijn awards belangrijk voor jou? Meer dan alleen erkenningen?

Klopt. Voor het album met Otis Grand kreeg ik een WC Handy. Awards? (enige vertwijfeling, hapering…) Ja ze zijn belangrijk, ja het zijn erkenningen, het zijn beide.

Welk album vond je zelf je beste album? Men zegt “We The People” (2002)? Klopt dit?

Voor mezelf? (opnieuw wat aarzeling…) Ik vind “We The People” (2006) een goed album, wat meer een blues album. Het album daarna “Bare Knuckle” (2010) werd genomineerd voor een Grammy. Er zijn er ook die “I Watch Your Back” 2004) noemen, maar dat is omdat ze dingen verwarren. Dat album was ook genomineerd voor een WC Handy, maar kreeg er geen… (video) 

Zijn er dingen in je leven die je zou willen overdoen?

Ik zou zeker opnieuw muzikant worden. Dat ben ik veel te graag. I love it so much…
Of ik als muzikant dingen mis? Ja, wat meer tijd met mijn kinderen. Maar, er zijn altijd dingen die je niet kunt veranderen…

Je reist veel. Zijn er verschillen tussen de US en Europa? Het publiek?

Er waren verschillen, maar die zijn er niet meer. Ik hou meer van het publiek in Europa.

Je bent nu 75. Wat zijn je toekomstplannen? Dingen doe je zeker nog zou willen doen? Heb je al pensioenplannen?

We zijn bijna klaar met een nieuw album. Het komt ook uit bij Alligator Records. Een album met de band, zonder gasten. Als je straks mijn band hoort zul je begrijpen, waarom we geen gasten nodig hebben (gelach). Mijn band heet “Triple Dangerous”… Mijn drummer, Daniel Deross, drumde bij “The Who”. En, er is Malcolm Luken op keyboards, hij speelde nog met Roy Buchanan, Crazy Tomer op bass en David Abraham mijn gitarist komt uit Dallas.
Pensioenplannen? (heel kort en direct) NO. Als de Heer klaar is met mij, zal ik aankloppen en hopen dat ik binnen mag. Mijn gitaar neem ik dan zeker mee.

Wat zijn je interesses buiten muziek?

Wat ik graag doe is er eens op uit trekken met mijn camper.

Laatste vraag: hoe moeten we jou herinneren?

Als gitarist. Ik sta in de top tien van beste gitaristen!

Eric Schuurmans

meer foto's © Rootstime