Matt Harlan is een singer-songwriter uit Houston, Texas die zijn sporen verdiende in het lokale live circuit. Harlan's muziek vaart op het snijvlak tussen country en folk. Zijn debuut-cd “Tips & Compliments” wordt alom bejubeld. Opvallend aan “Tips & Compliments” is dat Harlan op het album niet de typerende gruizige Texaanse ‘loner’ [eenzaat] uithangt, maar meer een singer-songwriter is die warmte en sensitiviteit uitstraalt. Matt Harlan is een eerste klasse troubadour die uitpakt met prachtige beeldende road songs over het leven en de dood. Zijn liedjes slepen je mee en maken je deelgenoot van zijn reiservaringen over het hete asfalt en de zanderige landweggetjes over het Amerikaanse platteland. Zijn filmische liedjes spelen zich voornamelijk af in het zuiden van de VS, op zijn Texaanse geboortegrond en de omringende staten. Het zijn liedjes van het soort zoals we die kennen van legendes als Townes Van Zandt en Guy Clark. Niet voor niets dus mocht deze jonge Texaan in 2013 de ‘Texas Music Award’ voor beste singer-songwriter in ontvangst nemen.

N.a.v. zijn nieuwe album “Raven Hotel” tourt Matt momenteel deze maand nog in Nederland en België en doet hij vanavond het CC De Breughel in Bree aan. Tijd voor de redactie van Rootstime om een babbel te slaan met deze Amerika(a)n(o)…

Matt je bent een singer-songwriter. Wanneer wist je dat je muzikant wou worden? Waren er nog muzikanten in je familie?...

Toen ik jong was en opgroeide, was er altijd muziek in huis. Er werd in huis live geen muziek gespeeld, maar ik heb altijd veel van muziek gehouden. Mijn vader speelde muziek, maar dat heb ik nooit geweten. Ik heb dit pas veel later gehoord. Zelf begon ik heel jong met musiceren. Ik wist toen nog niet goed welke job ik zou gaan doen, om van te kunnen leven. Ik liep school in Austin, behaalde er een diploma en had een prima job… Maar, ik was niet gelukkig met die job, want ik wist dat dit niet was, wat ik echt wou. Ik nam toen de kans en besloot om verder te gaan als muzikant… 

Hoe zou je zelf je stijl omschrijven? Door wie ben je beïnvloed?

Ik denk dat ik mezelf kan terug kan vinden onder de “Americana”, want daarmee typeer je een verzameling van stijlen als country, blues, jazz en rock. Dit beschrijft vrij aardig wat ik doe. Door wie ik beïnvloed ben?... In dit soort omgeving… (aarzelt) zijn er meerdere denk ik. Ik denk aan Guy Clark [Een Amerikaans folk singer-songwriter en Grammy winnaar], Gillian Welch [Amerikaanse singer-songwriter die optreedt met haar partner David Rawlings], om er enkele te noemen. Het zijn op de eerste plaats de muzikanten die verhalen vertellen die me boeien.     

Zijn je songs autobiografisch? Zijn het songs met een boodschap?

(Uitdrukkelijk) Neen, de songs gaan principieel niet altijd over mezelf. Soms kunnen ze autobiografisch zijn… De bedoeling van een songwriter is de wereld te beschrijven, om daarna zijn bevindingen - hoe hij deze ziet – weer te geven in beelden. Ook al schrijf je dingen over iemand anders, het blijft jouw interpretatie van de situatie. Er zit altijd iets van de songwriter in zijn song. Songs met een boodschap? Ja, soms… dat kan gebeuren… Het is altijd aan de luisteraar om deze er uit te halen. Het is soms zelf beter en interessanter om de boodschap er zodanig in te leggen, dat de luisteraar ze niet herkent en misschien anders gaat interpreteren. Dit maakt een song speciaal en boeiend. De illusie is belangrijk, maar ook hoe de luisteraar ze opneemt.   

Voor je tweede album (“Bow & Be Simple”) kwam je voor de opnamen naar Europa, naar Denemarken. Waarom? Wat was de ‘Deense toegevoegde waarde’?

Het verhaal begint nadat ik mijn eerste album opnam [“Tips & Compliments” (2009)] en tijdens mijn eerste Europese tour in Denemarken kennis maakte met een lokale band “The Sentimentals”. Maar in feite begint het allemaal nog eerder in Houston, waar ik voor het eerst kennis maakte met een van de leden van deze Deense band. Een van de bandleden van “The Sentimentals” ontmoette ik er, toen hij er op vakantie was met een vriendin. Het was eerder een toeval, want ik ontmoette hem voor de opnamen van mijn eerste album. Toen hij wist dat ik ook muzikant was, stelde hij me voor om naar Denemarken te komen en om samen enkele shows te doen, met de band waarin hij speelde. Toen ik later in Europa was contacteerde ik om hem te vragen of dit voorstel nog kon doorgaan. Hij pikte me op, alles ging door en het klikte vrij wel onmiddellijk. We deden een song samen, die we opnamen en het vervolg ken je…    

Raven Hotel - Laat me starten met de naam van het album. Wij kennen de raaf als een zwarte vogel met een slecht karakter. ER is zelfs het gezegde “stelen als raven”… Waarom deze naam? Wil je hiermee ergens naar verwijzen?

Na het uitbrengen van het album, kreeg ik veel reacties. ‘Raven’ is een zwarte vogel, maar ook de naam van een hotel. De naam van het hotel, waarin ik zelf verbleef, was geschreven als ‘Ravine’ Hotel. Als we het hebben over mijn nieuwe album weet ik niet of het gaat over de vogel of over het hotel. Mijn bedoeling was om een soort van dualiteit in de titel te leggen, omdat er altijd een donker verband blijft met de plaats en met de slechte aard van de vogel. Toen ik in het hotel verbleef zag ik er al die reizende zakenmensen die er als ‘business men’ rondliepen in een keurig pak, dat je niet in een normale carrière kan verdienen; terwijl ik met enkele andere songwriters er ook verbleef. Wij logeerden er ook, maar wij konden doen wat we graag deden. Het album is een album geworden met donkere kantjes, zoals de vogel en het hotel met zijn twee gezichten.    

Er staan in de line-up tien namen van muzikanten (waaronder je vrouw Rachel Jones). Dit is veel volk voor iemand die meestal alleen op een podium staat!...

(Lachje)… Klopt de studio line-up is inderdaad erg uitgebreid. Toen we begonnen aan de afwerking van het album begonnen, moesten we de instrumenten kiezen, die het best pasten bij de verschillende stijlen / sounds van de tracks. We hadden daarom al deze verschillende instrumenten nodig. Niet alle instrumenten zijn op alle tracks te horen. Neem de mondharmonica bijvoorbeeld. Mickey Raphael speelt maar op één track mee. Idem voor John Mills, hij is maar op één track te horen… Rachel [Jones, zijn vrouw] is vaker te horen. Alleen [“Riding In The Wind”], in duetten en soms als backing. Ja, veel volk, maar op de meest tracks draait het rond mij, Rich [Brotherton] en de bas [Glenn Fukunuga] & drum [John Green]. 

Ook staat je maat Rich Brotherton in dit lijstje. Hij speelde ook mee op je eerste album (“Tips & Compliments”). Is hij meer dan de muzikant / producer? Is hij verantwoordelijk voor de ‘Texas Austin Soul’ van het album?

Rich is de hoofdproducer en gitarist, maar hij is meer dan dat. Ik denk dat hij heel veel geholpen heeft aan de sound, mede omdat we heel goed konden samenwerken. Als we een opname bespraken kwam hij met ideeën, die mij ook inspireerden en waardoor we hetzelfde bereikten op het einde van de rit. Als er specifieke dingen aan bod kwamen, zoals het gebruik van een synthesizer bijvoorbeeld, was hij er om te zeggen dat we altijd eerst moesten luisteren, voor dat we zouden beslissen of het kon of niet kon. Vaak was dit de juiste benadering. Rich was de producer, had ideeën, maar was altijd heel open! “Very cool!” 

Vele van je nummers zijn zoals gedichten, nogal erg persoonlijk. Soms kan je de teksten moeilijk opnemen en/of de boodschap verstaan. Is dit een correct gevoel?

Dit klopt, maar niet voor alle, maar voor bepaalde songs…

Niet alle tracks op het nieuwe album zijn typische ‘Matt Harlan tracks’. Dit maal staan er niet alleen akoestische nummers op het album, maar er is zeker één “R&R” song. Is er dan toch een dynamische (Dr. Jenkins &) ‘Mr. Hyde’ in Matt Harlan?

(Lacht en knikt) Klopt, want toen ik begon, speelde ik ooit in rock bands. Ik luister nog altijd met plezier naar dat soort muziek. Maar… alles komt en gaat. Soms speel ik zelf nog wel eens elektrische gitaar of zing ik in een andere band. Ik amuseer me als ik dit kan doen, zonder verplichtingen of zonder verantwoordingen, daar hou ik wel van.  

Dan is er ook nog ‘een vreemde eend in de bijt’, de track “Burgundy (Bordeaux?) & Blue”. Wat betekent de titel? Op het album horen we hier de geweldige sax grooves van John Mills. Speel je dit soort nummers ook solo?

‘Burgundy’ is de naam van een kleur: bordeaux –  donker rood. Het nummer “Burgundy & Blue” schreef ik toen ik aan Rachel dacht. De song startte toen eerst in de vorm van een gedicht (opnieuw wat gegniffel van beiden…). We praatten toen over ons leven, over ons, waar we stonden en waar we naar toe wilden. We waren toen heel optimistisch en de song is vrij persoonlijk. - Rachel onderbreekt: ik studeerde toen nog aan de universiteit en Matt vroeg me om te huwen en… we praatten over onze toekomst.     

Je vrouw Rachel Jones zingt mee in de track “Riding With The Wind”. Komen er meer duets? Een album samen?...

We willen zeker meer songs samen doen, dat hoop ik en inderdaad samen meer opnemen. Ik doe deze tour als voorbereiding voor dit alles. We beleven er beiden veel plezier aan. Wat we vroeger vaker informeel deden, doen we nu meer en meer live.

Je staat momenteel op #1 in de ‘Euro Americana Chart’. Hoe belangrijk is deze tour / Europa voor je?

Goeie vraag! Ik hou van Europa om meerdere reden. Op de eerste plaats omdat cultuur hier erg belangrijk is. E.e.a. moet, denk ik, te maken hebben met de ouderdom van bepaalde landen, plaatsen. Omdat alles al zo lang bestaat en geconserveerd is, is het duidelijk wat hier belangrijk en niet belangrijk is. In Amerika snijden we voortdurend in alle culturele programma’s. Ik vind het belangrijk dat alles op zijn minst onderhouden en ondersteund wordt. Dit verontrust me erg. Ik vind dit alles belangrijk en we moeten het model (in Amerika) zeker eens grondig (her)bekijken. Van nature uit is kunst en cultuur niet zelfonderhoudend. We verliezen veel tijd te veel met na te denken over de noodzaak van dit patrimonium.    

Wat zijn je toekomstplannen?

Einde van deze maand gaan we terug naar Amerika om ginds het album te promoten. Verder wil ik bekijken hoe we in de States alles beter kunnen organiseren: de ondersteuning, de back up, de werking van het commercieel team… ik bedoel meer mensen in het commerciële en marketing team. Hier hebben we nog werk te doen om alles meer professioneel te worden en progressie te maken!

Laatste vraag: Wat zou de muzikant Matt Harlan zeker nog eens ooit willen doen in zijn leven?

Oef… heel veel natuurlijk, maar dit hangt voor een deel af van het succes dat je behaalt. Meer dan ooit zou ik zeker meer willen kunnen reizen, comfortabel leven… en zo verder blijven doorgaan. Dan zal ik heel gelukkig zijn!...   

Matt bedankt voor deze babbel! 

Eric Schuurmans  

meer foto's