Artiest info
Delta Groove records - Website
Myspace
MOULIN BLUES FESTIVAL OSPEL 07/05/2010

Nadat we een gesprek hadden met Bobby Jones in zijn hotel te Weert, ter gelegenheid van zijn optreden met The Mannish Boys in Ospel is het de beurt aan die andere Mannish Boy, Randy Chortkoff, in feite de opper-Mannish Boy en oprichter van de band, hoewel hij zich op het podium eerder afzijdig opstelt. Wanneer we hem vragen of hij klaar is om enkele vragen van ons te beantwoorden zegt hij lachend: Wat ik ga antwoorden gaat niet verschillen van wat Bobby je net verteld heeft...

* Oh jawel, Randy, want dit gaat vooral over het label gaan, want in de eerste plaats ben je natuurlijk platenbaas van een van de meest belangrijke blueslabels van het moment: Delta Groove, maar ook muzikant. Hoe zie je jezelf op de eerste plaats, als manager of als muzikant?

Wel, ik was jarenlang een promotor. Ik werkte voor en met mensen als Otis Rush, Dave & Louis Meyers, Jimmy Rodgers, Billy Boy Arnold en vele andere bluesmensen. Vooral mensen uit de Chicago bluesscène, Luther Tucker bijvoorbeeld ook, al die old-school jongens, die rondom Muddy Waters en Howlin Wolf circuleerden en met hun samenwerkten. Rice Miller, Big Walter Horton onder andere. Ik bracht al die mensen naar Los Angeles voor een jaarlijkse show, en noemde het "A Tribute To Little Walter", vooral omdat ik hem de grootste harpspeler ter wereld vind. Al die Chicago jongens kwamen met plezier naar zo een tribute evenement, de bekende, maar ook wat minder bekende namen, zoals Gordon Wheeler en Lester Davenport. Dus om op je vraag te antwoorden, ik zie mezelf eerder als promotor dan als producer of platenfirma eigenaar, en zeker als muzikant ben ik helemaal niet belangrijk. Ik kan wat mondharmonica spelen, maar ben geen topmuzikant. Ik hou alleen zielsveel van muziek en was gelukkig dat ik me in die kringen kon bewegen en dat ik al deze fantastische mensen mocht kennen en ontmoeten. Ik ben dus geen groot harmonicaspeler, ik doe het wel erg graag en met deze topmuzikanten mogen reizen en meespelen is enorm leuk. Ook het studiowerk is erg fijn, deze mensen de kans geven om een sterke plaat te maken en proberen het beste uit hun te halen, dat geeft voldoening.

* Je bent weer zeer actief volgens de geruchten, er zouden weer enkele belangrijke mensen gaan tekenen voor je label. Ik las ergens dat Paul Oscher zou gaan opnemen voor Delta Groove, klopt dat?

Ik weet niet waar je dat gelezen hebt, Paul is een heel goede vriend, maar hij doet het momenteel goed op zichzelf, en hij wil het ook zo houden. Hij was zoals je weet, een gast op "Represent Man" ons debuut,... maar moest hij willen is hij erg welkom. Ik betwijfel dat, want hij is graag zijn eigen baas.

* Een andere naam die ik opving is Bob Corritore.

Ja, die wel, de cd is net klaar, het is een productie die 20 jaar overspant. Hij speelt mondharmonica met heel wat bekende namen, Koko Taylor bijvoorbeeld, Honeyboy Edwards, Little Milton, Louisiana Red en heel wat anderen. Het zijn allemaal juweeltjes van samenwerking met deze mensen, in de Rhythm Room, zijn club in Phoenix Arizona. Mooi.. netjes bijeengespaard om een heerlijk album te verkrijgen. Vijftien sterke songs, netjes verpakt, het belooft een prima plaat te worden.

* Nog een naam: Hook Herrera, die als we ons niet vergissen nog altijd in België woont.

(Fronst de wenkbrauwen...) Ja klopt ook, hij is in onze studios komen opnemen in L.A, ik heb de zaak gefinancierd en mijn rechterhand Jeff Fleenor deed de productie. Weet je dat Hook zelfs Billy Gibbons van Z.Z. Top kunnen strikken heeft om wat gitaar te spelen, het zit nu in de laatste stadia van mixen en masteren, en dan is het klaar. Wanneer 't gaat uitkomen is nog niet bekend, maar inderdaad, dat gerucht is dus waar. Alleen dachten we dat niemand het reeds wist. Je hebt goede bronnen moet ik zeggen, vertel me wie zijn mond voorbij gepraat heeft... (lacht)

* Ook nieuwe namen bij Eclecto Groove?

Wel, eerst moet ik je iets vertellen wat echt belangrijk is, en dat is geen gerucht meer. Vorig jaar brachten we een nieuwe plaat uit van Elvin Bishop met veel belangrijke gasten, en dat werd genomineerd voor een Grammy.. het won niet, BB. King won voor de zoveelste maal. We wisten het natuurlijk op voorhand. Als BB genomineerd is wint hij.. niks aan te doen. Die man IS de blues, de Godfather, verliezen van hem is nog winnen in feite. Maar wat ik wou zeggen is, er is een nieuwe van Elvin, ook weer met grote namen naast hem, John Nemeth, Tommy Castro, Buckwheat Zydeco en anderen. hij is helemaal klaar, en kan elk moment op de markt komen.

* De meeste blueslabel zitten in de problemen, maar Delta Groove schijnt 't nog prima te doen, waar zit 't verschil in aanpak?

Wel, ik denk dat we allemaal in de problemen zitten, en niet alleen de blueslabels, de ganse platenindustrie zit in een diep dal, maar ook de financiële wereld, de Euro is net enorm gezakt. Maar het verschil met de anderen en de populariteit van Delta komt er omdat ik, zolang ik het label heb, nooit heb zitten zoeken naar de groep of de plaat die een "Crossover" kan doen, of een mainstream rock 'n'roll act kan worden. Ik hou van Chicago blues, Delta blues en vroege Texaanse blues, T-Bone Walker stijl, en daar blijven we bij. Toen ik bijvoorbeeld Bobby voor het eerst ontmoette bij ons in de studio.. Ik wist niet wie Bobby was, ik was aan 't werken met Jody Williams. Bobby wandelt de studio binnen en Jody omhelst hem dadelijk heel uitbundig..en zegt dolgelukkig:" Man, dat is dertig jaar geleden, ben ik blij je nog eens te zien!" Ik wist meteen genoeg, Bobby moest een groot muzikant zijn, en dat bleek enkele uren later ook. Veel mensen zeggen wel vlug, ik speelde met die en die, maar toen ik zag dat Jody dadelijk zo reageerde op iemand die hij dertig jaar niet meer zag, had hij dadelijk "credibility". Hij zong één zinnetje, en ik kreeg kippenvel, hij was "the real deal". Ja, om naar de kern van je vraag terug te komen, we verdienen misschien niet zoveel als sommige majors, maar de mensen appreciëren je oprechtheid, wanneer je trouw blijft aan datgene waarvoor ze je kennen. We verkopen onze ziel niet voor een "hit". De Mannish Boys doen veel covers, maar kopiëren doen we nooit, we geven er onze eigen identiteit aan, maar blijven toch ook trouw aan de eigenheid van de songs. We zoeken ook naar meer obscure nummers, B-kantjes van vroegere singles en zo die wat verloren gegaan zijn. Ik had ook het geluk dat ik met films mijn brood goed verdiende, en dus kon ik 't ook doen zoals ik het wou, meer als hobby, om 't zo te zeggen, ik hoefde geen toegevingen te doen.

Om terug te komen op je vraag over Eclecto Groove.. Ik hoorde net, nog geen uurtje geleden dat onze Jason Ricci de "harmonicaplayer of the year" award won. Dat is toch fantastisch! Jason Ricci is de Little Walter van vandaag. Hij speelt nu overal ter wereld.
(Zij die ons interview met Rick Estrin lazen, zullen gemerkt hebben dat niet iedereen daar zo over denkt...)

Nieuwe artiesten op dat label zijn er niet zo direct, neen. Alleen is de nieuwe Kirk Fletcher nu ook daarop verschenen, in tegenstelling met zijn vorige. Er waren ook weer een heleboel belangrijke gasten, Kim Wilson , Janiva Magness en zo en het gaat om wat Kirk nu doet, hij wil meer de nadruk leggen op zijn gitaarwerk, de vorige "Shades Of Blue" was veel traditioneler, ik bracht het in Duitsland eerst uit op Crosscut, dus jullie Europeanen hoorden het eerst. Dus we vonden dat het naar Eclecto moest verhuizen, het is veel moderner. Delta is veer meer traditioneler, we houden het puur, terwijl Eclecto verruimender is, misschien verdienen we ooit wel eens wat met dit label..(lacht)

* Binnen enkele weken, waarschijnlijk dus ongeveer wanneer dit interview zal verschijnen, is er een groot festival in Simi Valley, het Cajun Creole festival, dat dit jaar veel meer op de blues tour zal gaan, want niet minder dan zes bands per dag komen uit jullie stal.

Weet je, toen ik met Delta Groove van start ging had ik nooit gedacht dat 't zo succesvol zou zijn, en ik mag wel zeggen dat 't vooral dankzij Europa komt. De Scandinavische landen, Frankrijk, Nederland en België dat zijn de mensen die zagen dat we serieus bezig waren. In ons eerste jaar werden we genomineerd voor 12 blues awards, wat ik nooit verwacht had. Toen besliste ik om een speciale show te brengen in Memphis na de Blues Awards, later werd dat elk jaar gedaan , ook een keer in Clarksdale Mississippi in Ground Zero, de befaamde bluesclub. En daar komen al die kerels vandaan. Ik wou het dit jaar opnieuw doen op onze vaste locatie in Memphis dus, maar toen kreeg ik telefoon van de organisatie van Simi Valley dat festival bestond 20 jaar en speciaal daarvoor wilden ze om 't wat anders te doen een groot bluespodium maken, met bekende bands en ze wilden met me praten om wat bands te zoeken. En ik zei dadelijk: wat zou je er van vinden als ik je de Delta Groove All Star Revue bezorg, al mijn bands op jouw festival in plaats van in Memphis zoals altijd. Daar hoefden ze niet lang over na te denken natuurlijk...

* Komt er dan ook weer een cd registatie van?

Ik heb ook wat high definition camera’s laten komen, dus..

* Een DVD misschien?

Niet zeker... want we hebben het Clarksdale concert ook gefilmd, maar het kost zoveel om 't te laten monteren en op dvd uit te brengen, dat 't nog niet zeker is. De registratie van Ground Zero is dus ook nog niet uit. Spijtig want een band als Jackie Payne & Steve Edmonson moet je live zien, wat mij betreft de beste live bluesact van het moment. Ik begrijp niet dat ze niet meer geboekt worden. De mensen zien blijkbaar liever blanke bluesrock acts dan het echte werk, want dat zijn beide heren wel, the real thing.

* Vorige keer toen we gepraat hebben, dat was twee jaar geleden, ook hier op Moulin, vertelde je ons dat je net begonnen was met een tweede speelfilm "Spring Break 83" is die ondertussen klaar?

Ja hij is ook net af, we zoeken nog een distributeur, en Mike Zito en Ana Popovic spelen er in mee, als artiest op het podium toch. Onze vorige film, die met Cuba Gooding "What Love is" heeft ook muziek van the Mannish Boys op 't einde. Het nummer "Mannish Boy". Omdat ik music supervisor ben sluipt er soms wel wat blues in de soundtracks. Etta James zit er ook in.

* Even over de muzikant Randy Chortkoff. Als je een mondharmonicaspeler vraagt naar zijn voorbeelden krijg je meestal drie namen: Little Walter, Big Walter Horton en Rice Miller. Is dat bij jou ook 't geval? Of vergeten we iemand die je zeker zo goed vindt?

De drie namen die je noemt, daar heb je zeker gelijk in, dat zijn zonder twijfel de drie belangrijksten. Ik moet er wel bijzeggen dat ik nooit het geduld of de tijd gehad heb om hun muziek grondig te studeren. Maar dat kan ik dus niet, want mijn gedachten gaan in duizenden richtingen en ik kan me niet concentreren op één song om 'm perfect na te spelen. Ik speel meer in de stijl van Little Junior Parker overigens of James Cotton en Jimmy Reed natuurlijk, dat zou ik nog vergeten. De eerste blues die ik hoorde was Jimmy Reed. Hier in Nederland is er ook een prima jonge harpspeler, Big Pete. Hij kan alle stijlen aan. Hij speelt trouwens op onze laatste cd. Ken je hem?

* Jawel, we hebben al een paar maal met Pieter gesproken, en toevallig schreven we net een review over de cd van zijn nieuwe band.

Ja, ergens een band met een rare naam Mac of zoiets.. Moc, Moch

* M.O.C.T, wat staat voor Men Of Considerable Taste.

Oh, nu snap ik 'm, ik begreep 't al niet echt. Ik hoop dat ik de cd morgen ergens kan vinden. Maar hij is een groot muzikant en een fijn mens, als ik mijn ogen sluit als hij speelt, hoor ik Lester Butler zingen en spelen en ik kan het weten, want Lester en ik waren dikke vrienden.

* Laatste vraag dan. Hoe komt het dat er op iedere cd van de Mannish Boys zoveel bekende gasten spelen?

Het zal twee redenen hebben, ten eerste, het zijn slechte tijden, dus als je iemand vraagt, zijn ze al sneller bereid om ja te zeggen, want er hangt een check aan vast. (lacht). De tweede reden is dat ze weten dat ze deel uit maken op die cd van één grote groep professionals, en dat er het beste uit hun gehaald wordt. Arthur Adams, Philip Walker en zo speelden mee, dat zijn de echten..maar nu willen ze de jonge garde. Het is wel zo dat toen ik jong was en die mensen hoorde, ik echt gegrepen werd door hun muziek. Oorspronkelijk was ik ook een rockfan, maar toen ik voorbij de Checker lounge liep en er Lightnin' Hopkins hoorde spelen, wist ik waar het allemaal vandaan kwam. De echte oude bluesmuzikanten als Muddy, Otis Rush en Howlin Wolf hebben veel te danken aan mensen als de Stones, John Mayall en konsoorten, door hun toedoen kwamen ook zij eindelijk via Europa in de belangstelling wereldwijd.

Bobby Jones komt nog even tussenbeide en zegt:

Als je geschiedenis schrijf weet je 't op dat moment natuurlijk niet. Ik kwam regelmatig in een kleine club waar Otis Spann, Muddy Waters, Hounddog Taylor en zo samen wat dronken en kaart speelden. Ik wist niet met wie ik me ophield, toen kwamen die Europese tournees voor die jongens met de Yardbirds enThe Stones en zo, en zag je ze even niet, maar dan kwam Muddy terug, zijn haar net als vroeger verwaaid op zijn hoofd, geen sokken, alles net als vroeger, alleen stapte hij nu uit een dure Cadillac want hij verdiende honderdduizend dollar per maand, maar net als voorheen speelde hij kaart met ons, hij gedroeg zich nooit als een ster.Hij wist niet dat hij geschiedenis schreef. Met Leonard Chess net hetzelfde.. en misschien jij ook Randy. Als hij (wijst naar Randy Chortkoff) er al lang niet meer is, zullen al deze tapes en opnames van het label er nog zijn en ze zullen waarde hebben. Miljoenen dollars denk ik. Als zijn leven bijna voorbij is en hij stopt ermee ..
Randy lachend : Binnen zes maanden of zo...
Nee, je hebt nog niet genoeg opnames van ons..
Randy: Niet iedereen voelt de blues, Albert King zei ooit "If you don't feel this, there's a hole in your soul".Maar veel mensen hebben inderdaad een gat in hun ziel en voelen niks bij deze muziek. Als je deze muziek voelt heeft hij heel veel waarde, anders helemaal niets. Een van mijn eerste producties met Rod Piazza noemden we . "For The Chosen Who"... voor de mensen die uitverkoren zijn.. Uitverkorenen om de blues te voelen, zoals jullie er ook zijn.

En jullie ook waarschijnlijk, beste lezers,.. een mooie gedachte om dit interview te eindigen.

Ron