Artiest info
Website
MySpace
ARENBERGSCHOUWBURG ANTWERPEN 04/10/2009

James, welkom in België. Je bracht juist een nieuwe “Live In Europe” cd uit. Was er zoveel vraag achter dat je die beslissing nam?

Neen, het was eigenlijk puur toeval dat het zover kwam. We hadden een paar Europese tourdata geboekt en ik belde naar Ian McLaghan met de vraag of hij vrij was. Gelukkig was hij beschikbaar, want geld om een andere keyboardspeler in te huren hebben we niet en vermits we van plan waren om video-opnames te maken kwam dit zeer goed uit. We zouden opnames maken in Paradiso Amsterdam en in Geislingen. Paradiso is zeer goed uitgerust met camera’s maar ze zijn wel gerobotiseerd en worden bediend door één man achter een controlepaneel. Die kende onze nummers niet zodat de opnames helemaal niet synchroon liepen. Als er een gitaarsolo kwam lieten de camera’s de drum zien en nog zo van die gekheden. We konden de video-opnames wel krijgen en additioneel een multitrack opname maken voor drieduizend euro maar in Paradiso nemen ze geen RAW kopie van de opnames van elke camera zodat we ze zelf niet naar behoren konden bewerken en ons tevreden moesten stellen met de “On The Fly” opnames. De audio kwaliteit was wel in orde en de zaal kon ons moeilijk een rekening presenteren voor videobeelden die we niet konden gebruiken. Zo kwam het idee bij ons op om de audio van de live-opnames op cd te zetten en de video-opnames er gratis bij te doen. Zo krijg je een dubbel album voor de prijs van één cd. Toen ik jong was waren gek van live albums, zoals "The Allman Brothers Band Live" of Little Feat ‘s “Waiting For Columbus”, wat à propos mijn favoriete album aller tijden is. Tegen de tijd dat ik met mijn eigen live platen op de markt kwam, werd dat precies als minderwaardig afgedaan en schonk de pers er slechts minimale aandacht aan. Nochtans kruipt er veel meer tijd in de opnames van een live album dan in een studioplaat. Je moet ten eerste al de capaciteiten hebben om een goede live prestatie neer te zetten en ook de akoestiek van de zalen kennen waarin je speelt en hoe de beste sound vast te leggen. Sommige clubs zijn simpelweg ongeschikt voor opnames, zowel qua akoestiek als qua apparatuur. Daar kwam onze uitgebreide toerervaring goed van pas, waardoor we op voorhand al wisten waar we de beste opnames konden doen. Vandaag heb je ook een bijna onbeperkte keuze uit opnameapparatuur van zeer hoge kwaliteit voor weinig geld, zoals Pro Tools. De live albums kregen een slechte reputatie in de jaren tachtig door die multirecord deals. De platenlabels lieten je contracten tekenen voor bijvoorbeeld vijf albums. Je zat dan vast en een paar live albums opnemen was nog altijd goedkoper dan een advocaat betalen als je niet tevreden was.

Je zoon treedt in je voetsporen en speelt ook muziek.

Ja, hij speelt saxofoon en gitaar in verschillende bands en heeft juist zijn studies afgerond. Ik weet niet wat hij nu van plan is maar hij is ook een zeer gedreven en vruchtbaar songwriter. Ik denk dat hij nu al meer songs bij elkaar geschreven heeft dan ik in gans mijn carrière.

Jijzelf bent de zoon van de beroemde novellist Larry McMurtry. Schrijverstalent zit wel in de genen bij de McMurtry’s.

Mijn vader is nog een andere categorie hoor. Hij is populair geworden met de verfilming van zijn boek “Tearms Of Endearment” en won de prestigieuze Pulitzer Prize.

Van wie erfde je de lef om geen blad voor je mond te nemen?

Ik weet niet of ik dat in mijn genen zit, maar feit is dat ik me dikwijls enorm boos kan maken over bepaalde zaken en soms ongezouten mijn mening giet in een song. Wat heb ik erbij te verliezen? Ik woon in Texas en slechts één tiende stemt er democraat, dus telt mijn mening niet. Hopelijk verandert dat beeld nu met de nieuwe president. Ik voelde me enorm machteloos en besloot te stoppen met politiek geladen songs te schrijven. De meeste politieke songwriters schrijven echte sermoenen in plaats van songs en ik wilde zeker niet prekerig overkomen. We verkozen nu een heel intelligent persoon als president, maar die man zit ook met zijn handen gebonden. De Amerikaanse regering bestuurt het land niet, dat doen grote machtsblokken zoals het leger. Zij legen beslag op alles en iedereen, zelfs de media.

Ik las op je blog het fantastische artikel over “Capitalism Is Dying”. Je hebt het daarin over racisme, gebrek aan sociaal vangnet in Amerika, grote verschillen tussen rijk en arm, noem maar op. Er is nog veel werk aan de winkel.

Inderdaad, maar het ene heeft dikwijls met het andere te maken. Racisme hangt veel samen met kapitalisme. Ik hoop dat Obama zijn beloftes kan waarmaken, ook in verband met de sociale zekerheid, want dat loopt dikwijls uit de hand met de nu bestaande “Pre-existing Conditions”, waar verzekeringen het recht hebben een half jaar terug te gaan in je medisch dossier en zo bepaalde dekkingen te schrappen. Mijn ziekteverzekering werd overgenomen door een andere maatschappij, buiten mijn weten om, omdat ik op tournee was, maar ik werd wel geschorst omdat ik één maand premie niet betaalde. Kijk maar wat Peter Case overkwam die een dringende hartoperatie geweigerd werd bij gebrek aan tussenkomst van het ziekenfonds. Hadden we geen benefiet georganiseerd dan was het misschien heel slecht afgelopen. Maar ja, in Amerika wordt socialisme nog steeds gelinkt aan het communisme, wat de duivel in eigen persoon voorstelt. Al die Rednecks steken dus nu hun nek zover mogelijk uit omdat ze niet willen dat de zwarten ook kunnen genieten van zo’n ziekenfonds. Ze zien voor hun ogen al een kloeke negerin pronken in een Cadillac, profiterend van hun systeem. Nu staat weer de asielpolitiek centraal, maar weer niet de immigratie van blanken, maar van donkergetinte mensen zoals bijvoorbeeld de Mexicanen. Men beseft niet dat het merendeel van degenen die staan te roepen op de barricades voor de stadhuizen blank zijn en meestal mannelijk. Het is hun blijkbaar ook ontgaan dat als we zo’n sociaal vangnet uitbouwen er veel meer bijdragende leden zullen zijn in de pool en dus de zwarten zullen meebetalen voor hun zekerheid. Er is al vooruitgang geboekt in de onderlinge verstandhouding tussen de rassen, maar er is toch nog veel haat te bespeuren. In de prehistorie had racisme misschien nog een reden van bestaan omdat het toen een overlevingsgevecht was tussen stammen om bijvoorbeeld een mastodont, maar we moeten hier voorbij, want er blijven geen mastodonten meer over. Als we hier willen overleven als bestaanssoort zal onze geest zich sneller moeten ontwikkelen dan ons mensaapachtig brein. We zullen moeten leren om circulair te denken, rond de dingen die aanzetten tot haat zonder één goede reden.

Je bent wel een moedig man, wanneer ik de op “Zieg, Heil” lijkende kreten hoor op het einde van “Cheyney’s Toy”. Refereer je daar naar fascistische trekjes?

Natuurlijk, dat heb je goed opgemerkt. Veel mensen hebben de betekenis achter die song verkeerd geïnterpreteerd en meenden dat ik bedoelde dat de soldaten het speelgoed waren van Cheyney. Helemaal niet, het was George Bush die de marionet was van Dick Cheyney. Hij hemelde Bush op en liet hem geloven hoe belangrijk hij wel was, maar gebruikte hem om zijn eigen ideeën door te drukken. De enige krant die daar al eens naar verwees is de enige goede krant die Amerika nog rest: The New York Times. Als je die echter niet leest mis je al die verwijzingen die nooit vermeld worden in de populaire media.

Naar het schijnt sta je op de zwarte lijst van de Secret Service?

Ik weet het niet, maar toen Bush bij de presidentswissel terugkeerde naar zijn oude woonplaats Crawford, Texas, werd hij daar feestelijk onthaald. Er werd een band ingehuurd om het geheel muzikaal op te luisteren en daarin speelde Josh Garner, drummer van The Dedringers, een band die dikwijls ons voorprogramma verzorgde. Josh kreeg letterlijk de vraag voorgeschoteld welke zijn banden zijn met een zekere James McMurtry. Nochtans had ik zelf nooit geen problemen bij paspoortcontroles of word ik niet uit de rij geplukt bij het aanschuiven in de vliegtuigterminal. Misschien moet ik er nog een schepje bovenop doen. Als ik ze zo kwaad krijg dat men mijn cd’s voor vijf euro in de prak kan slaan bij Walmart, dan zou ik pas kassa, kassa schreeuwen. Ik ben zelfs bereid om de hamer te komen aanreiken.

Nog zo’n sterk statement maak je in “We Can’t Make It Here”.

Dat is echter niet zozeer anti Bush, maar tegen de Clinton administratie, die de aanzet gaf tot de start van al die outsourcing programma’s .Bush nam gewoon alles over en ging verder op de ingeslagen weg, met al de dramatische gevolgen voor de werkgelegenheid.

Wat is jou manier van songs schrijven? Heb je een bepaald ritueel zoals bijvoorbeeld een Tony Joe White die graag componeert met zijn gitaar, gezeten aan de oever van een rivier?

Het enige wat ik tot nu nodig had is voldoende druk, zodat ik wel moest schrijven. Ik legde een aantal uren studiotijd vast en daar moest ik het mee doen. In de toekomst ga ik het toch wel anders aanpakken en zien dat ik op zijn mist vier nummers heb voor dat ik ergens mee start. Een hele plaat zo klaarstomen lukt me nu niet meer. (Lacht) Als ik aan de oever van een rivier kom is dat om te vissen, niet om gitaar te spelen. Vooral boogvissen passioneert me.

Hoe ontmoette je Ian McLagan van The Small Faces?

Hij leeft in mijn buurt, in een dorpje net buiten Austin. Het waren eigenlijk mijn bandleden die hem met mij in contact brachten. Zij kenden de bassist van The Small Faces, wijlen Ronnie Lane en muzikanten onder elkaar weten welke kwaliteiten ze in huis hebben. Ian is een fantastische toetsenist en levert prachtig werk af, zowel live als op plaat.

Op je website staat een massa gedetailleerde informatie, tot clips van fans toe. Onderhoud je die zelf?

Nee, dat is een Die Hard fan die dat voor zijn rekening neemt, met soms wat overdreven enthousiasme. Zelfs de zo gezegde betekenis van de songs word je voorgekauwd en je weet toch ook dat die evenveel afhangt van de luisteraar als van de auteur. Je hoort wat je wil horen in een lied. Soms ook hetgeen je helemaal niet wil horen.

Je twee laatste albums “Chidish Things” en “Just Us Kids” kregen heel lovende kritieken. Wat zijn je ambities voor de toekomst?

In de eerste plaats in business blijven en zien dat je niet uit het spel wordt geknikkerd.

James, Rootstime dankt je voor dit leerrijke gesprek en voordat we je DVD in de speler steken gaan we eerst genieten van je liveshow. We wensen je veel succes!

Blowfish

Meer foto's Blowfish