1. Kan je ons wat meer over jezelf vertellen aub?
Ik ben geboren en getogen in Houston Texas, het noordelijke landsgedeelte. Duinna is de naam die ik bij de geboorte van mijn ouders heb gekregen. Ik maak geen gebruik van een artiestennaam. Duinna vind ik op zich al een speciale naam vandaar dat ik deze niet verander of optreed onder een andere naam. Mijn ouders waren beiden gospelzangers, je mag dus wel stellen dat muziek thuis met de paplepel werd ingegeven. Er is een tijd geweest dat zwarte muzikanten niet konden overnachten in hotels. Bij ons thuis hebben verschillende muzikanten onderdak gevonden en de nacht doorgebracht. Allerhande mensen waren bevriend met mijn ouders: jazz muzikanten, blueszangers en mensen die gospel liederen zongen. Op deze manier heb ik reeds in mijn jeugdjaren de kans gehad om verschillende artiesten en muzikanten te leren kennen. Natuurlijk weet je op die jeugdige leeftijd niet dat dit getalenteerde mensen zijn, je bekijkt ze eerder als vrienden van je ouders. Er is een andere vorm van respect. Mijn vader en Jo Tics waren vrienden die samen gingen jagen. Thuis bespeelde mijn oudere zus de piano en Jo zong dan vlijtig een deuntje. Sam Cook en Johnny Taylor waren leerlingen van mijn vader. Hij was een stemcoach. Wij gingen naar dezelfde kerkgemeenschap als Sisel Shaw, zij was eveneens een studente bij mijn vader. Johnny kwam altijd ’s avonds omdat hij dan ongestoord kon oefenen samen met mijn vader, er werd dan ook gegeten, gedronken en veel gelachen.

2. Toen ik je afgelopen jaar aan het werk zag op het Spring Blues festival was in aangenaam verrast van je stem. Doe je iets speciaals om je stem zo goed in vorm te houden of ben je ermee geboren?
Ik denk dat het aangeboren is. Mijn vader was een stemcoach maar hij heeft me nooit verplicht om te zingen. Hij zei altijd als je wil leren zingen zal ik je tips geven en coachen maar ik kan je niet verplichten. Iedereen in ons gezin mocht zijn eigen leven leiden en zijn eigen keuzes maken. Je was vrij om je eigen toekomst te kiezen. Ik heb nooit muziekles gehad, ik kan ook geen noten lezen.

3. Op je nieuwspagina lees ik vooral voor welke nominaties je geselecteerd bent. Maar er moet toch meer zijn dan dat? Een nieuwe CD of DVD...?
Vorig jaar heb ik de titel van beste nieuwe artieste gewonnen. Het was onverwacht en er is een grappig verhaal aan verbonden. Er was een buffet op de prijsuitreiking en net toen men mijn bord met eten wilde serveren werden de namen van de genomineerde verkondigd. Ik heb de ober gevraagd om even te wachten met opdienen. Je wil toch niet in de kijker staan met je mond vol, hé. Na de afkondiging begon ik te eten en toen bleek dat ik verkozen was. Ik was mijn maaltijd nog aan het nuttigen en moest naar het podium rennen. Daar aangekomen constateerde ik dat we aan de verkeerde zijde van het podium stonden, er was geen trapje. Ik ben toen samen met de bandleden op het podium moeten klauteren, met hoge hakken aan, hilarisch was het. Maar ja, alles voor de show en ik wou niet diegene zijn die het tijdsschema in de war bracht! Na de nominatie heb ik gehuild van geluk. Ik moest terugdenken aan mijn jeugdjaren. Ik ben mijn ouders en familie zeer dankbaar voor de steun die ze mij altijd gegeven hebben. De band en ik hebben de hele nacht gevierd met melk en zelfgemaakte koekjes.

4. Hoe komt een song tot stand en speel je ook een instrument?
Als ik een lied componeer dan voel ik dit in mijn hart en ziel. Ik heb de melodie en de tekst reeds in mijn hoofd. Als ik in mijn stoel zit weg te dromen dan kan er plots een melodielijn in mijn gedachten opkomen. Ik zing luidop wat ik denk en neem dit dan op voor de andere muzikanten. We gaan dan samen zitten en bepalen het ritme voor de drum en bas en ik vertel de gitarist hoe ik denk dat de solo moet klinken. Ik probeer te verwoorden hoe het in mijn gedachten klonk. De muzikanten voegen er natuurlijk hun persoonlijke toets aan toe. Ik bespeel één instrument namelijk mijn stem. Mijn jongere zus daarentegen is erg getalenteerd, ze speelt piano, orgel, fluit en saxofoon en ze zingt. Ze is een predikante en brengt voornamelijk gospel muziek.

5. Ik las ook ergens dat je zelf ook een festival organiseert, waar vind je al die tijd?
In het verleden heb ik wel eens het Willie Mae "Big Mama" Thornton Bluesfestival georganiseerd. Het is een festival gesitueerd in Houston en het startte altijd op vrijdagavond. Ongeveer 5000 mensen kwamen na hun werk naar het festival, vrijdag was het nog rustig omdat mensen moe waren en gewerkt hadden. Op zaterdag ging iedereen uit de bol en barste Houston uit zijn voegen om het mooi te verwoorden. Het vergt een grote voorbereiding en veel toewijding. Momenteel heb ik te weinig tijd om dit nog te organiseren.

6. Je bent een vrouw in een mannenwereld, is dat niet moeilijk?
Het is een keuze die je maakt. Ik gebruik mijn muziek om een boodschap over te brengen. Je wordt niet rijk als bluesmuzikant maar wel gelukkig en daar doe je het voor. Ik heb een diploma en kan les gaan geven op school maar dat is ook een harde realiteit. Muziek is mijn communicatiemiddel voor de ganse wereld. Bluesmuziek is levensmuziek, het vertelt je levensverhaal.

7. Is er een moment in je carrière welke je altijd zal bij blijven? En is er ook een moment dat je vlug wil vergeten?
Er zijn verscheidene momenten om te koesteren maar de laatste tijd is voor mij erg zwaar geweest. Ik ben recent geopereerd van een tumor in mijn buik. Ik heb zoveel pijn gehad. Soms was ik geëmotioneerd, misschien kon ik niet meer optreden. Maar de dokter heeft nu het licht op groen gezet, ik mag van hun overal te wereld optreden zolang ik rustig aan doe.

8. Nu we hier toch gezellig zitten te kletsen, wat doe je als je een dagje vrij bent. Shoppen naar schoenen en handtassen etc?
Als er geen optredens zijn dan ga ik graag naar een museum of ik picknick ergens in een park.

9. Wanneer mogen we je hier terug verwachten?
Geen idee

10. Een laatste vraag die altijd weer terug komt. Stel jezelf in mijn plaats en je mag één iemand een vraag stellen. Welke vraag en aan wie wil je ze stellen?
De muziekindustrie is een harde wereld, die niet altijd solide en stabiel is. Mijn vraag zou dus uitgaan naar iedere artiest of muzikant. Ik zou hen vragen of ze tevreden zijn met de keuze die ze maakte in hun leven. Zouden ze opnieuw kiezen voor de artiestenwereld of zouden ze een andere carrière kiezen, één die meer zekerheid biedt. Zijn ze gelukkig als muzikant, schenkt het hen levensvreugde. Ik denk dat de meeste onder hen wel positief zouden antwoorden.

Blueswalker
Meer foto’s: Lady Blue