EUGENE “HIDEAWAY” BRIDGES - (GE)VARENWINKEL FESTIVAL - 30 AUG.2008

* Kan je ons om te beginnen iets meer vertellen over jezelf?
Dit is mijn éénenveertigste verjaardag, sinds 2 januari van dit jaar speel ik namelijk al 41 jaar gitaar. Ik vier dit met een tour genaamd “ Reflection”, het is een terugblik op mijn carrière tot nog toe. Het is allemaal begonnen met een plastic schopje met een aantal elastiekjes op. Aan de thuisbasis was er geen strand en ik kon dus niet zoals andere kinderen met de schop en de emmer in het zand spelen. Ik maakte dan maar muziek op mijn schopje met elastiekjes. Al vanaf jonge leeftijd heb ik melodieën in mijn hoofd. Ik heb muzikale ouders, mijn vader is Hideaway Slim en mijn moeder is een nicht van Tina Turner. Ik ben altijd omringd geweest met muziek of ik nu naar de winkel moest om boodschappen of ik ging naar de kerk overal waren er wel mensen aan het zingen. Op zeven jarige leeftijd maakte ik kennis met de muziek van T Bone Walker en B.B. King. Op twaalfjarige leeftijd had ik reeds een eigen band en toen ik dertien werd deed ik mijn eerste optreden in een bluesclub. Op de leeftijd van 16 jaar had ik reeds drie bands met name een blues band, gospelband en een R & B band. Er zijn kleine verschillen in de muziek die de mensen brengen en vaak zijn die verbonden aan de religieuze achtergrond. (er worden verschillende melodieën gezongen in diverse stijlen) Volkeren die grootgebracht worden met Baptist liederen brengen andere nuances aan in de muziek dan Christenen of andere geloofsovertuigingen. Aan de hand van de muziek kan je iemand zijn herkomst herbergen, zo is dat ook met mijn muziek.

* Als artiest betreed je de podiums zowel solo als met een “big band”. Heb je een voorliefde voor één van beiden?
Pff, er is er geen in het bijzonder, ik hou van ieder optreden. Als solo artiest is het makkelijker om mijn boodschap over te brengen. Wanneer je speelt met een “Big band” horen de mensen vaak de muziek, de “groove” maar ze luisteren niet naar de teksten die gezongen worden. Je verhaal gaat een beetje verloren in het muzikale geheel. Om je gevoel, je ziel over te brengen aan de mensen moet je alleen het podium betreden, de muziek die je dan brengt komt recht uit je hart, puur. Zoek een band met de mensen die moeten horen dat je eveneens een gebroken hart hebt of een slechte baan of een onaangenaam leven, enz. … . Laat hen weten dat het allemaal wel in orde komt. Dit kan je verwezenlijken als solo artiest!

* Je hebt reeds vier full CD’s opgenomen met een band, zijn er toekomstplannen voor een solo CD in de toekomst?
De Eugene Hideaway Bridges CD, die vorig jaar werd opgenomen en die kan tellen als een solo album. Er zijn wel verschillende gastmuzikanten die hebben deelgenomen aan de opname van deze cd, in die zin is het misschien niet volledig een solo album. Het basis idee is dat ik, mijn gitaar en een houten vloer een boodschap brengen voor het publiek.

* Je bent reeds op zeer jonge leeftijd begonnen met het bespelen van de gitaar. Je vader is eveneens een gitarist, is hij je mentor geweest?
Mijn vader wist dat ik melodieën in mijn hoofd had en dat ik muziek wilde maken, hij heeft me een gitaar gekocht op de leeftijd van drie jaar, bijna vier. Hij heeft me enkele basislessen gegeven. De gitaar had slechts vier snaren, op het thuisfront noemen ze dit ook wel een boxgitaar, hij is gemaakt voor akoestische muziek te brengen. De bijnaam van deze gitaar is eveneens de verhongeringdoos! Oudere muzikanten moesten er hun brood mee verdienen, deden ze dit niet dan wachtte hen honger en armoede. Mijn vader toonde me enkel een “Honky Tonk” melodie en een basis schema voor de blues, de rest heb ik zelf moeten uitzoeken. Op zevenjarige leeftijd heb ik gospel liederen geleerd samen met mijn broers en dit omdat mijn vader begon te prediken. In die tijd was enkel het nieuws en gospel geboden thuis. Blues was uit den boze en daar kon je voor gestraft worden. Ik weet nog goed dat de radio bij mijn oma aanstond en vanaf het ogenblik dat er iets anders dan het nieuws of gospel werd uitgezonden dat er resoluut aan de “off” schakelaar werd gedraaid. De belangrijkste les die mijn vader mij bijbracht is dat je een goede luisteraar moet zijn om een perfecte leider te worden. Je moet de mensen leren kennen en hun gevoelens leren herkennen alvorens jij je eigen boodschap aan hen kan overbrengen.

* Er zijn vaak gelijkenissen te horen in je gitaarspel met dat van BB King, was hij een grote invloed voor jouw?
BB King behoord tot de Christelijke kerkgemeenschap, hij is een van de oude leermeesters. Hij heeft dezelfde geloofsovertuiging als ik. Door het ganse kerkgebeuren krijg je deze klanken met de paplepel ingegeven. Je hoort ze wekelijks in de kerkliederen en je kent de melodieën dan uit je hoofd. Je kan dus stellen dat hij via de weg van God enige invloed heeft gehad op mijn muzikale ontplooiing. Net als Sam Cooke en Jimmie Reed, wij zijn allen beïnvloed door de liederen en melodieën die gezongen worden in de Christelijke kerkgemeenschap.

* Is er iemand van invloed geweest voor je zangtalenten?
Niet echt. Mijn broer was een zanger maar laat me je vertellen dat hij de muziek niet bracht zoals ik dat wilde. Op een keer was hij aan het zingen en we kregen de grootste ruzie over de manier waarop hij de muziek naar voor bracht. Ik ben hem letterlijk naar de keel gevlogen en probeerde hem te wurgen waarop mijn vader de woonkamer ingelopen kwam en zei ik mijn broer met rust moest laten. Mijn vader zei dat ik zelf maar moest zingen als ik vond dat het beter kon, dat heb ik dan ook gedaan. Je kan de zanglijn vergelijken met de geluiden op het perron van de trein. Als deze melodie goed wordt afgespeeld krijg je een mooi geheel als er daarentegen één noot gemist wordt hoor je eerder een afgrijslijk geluid zoals nagels die over een schoolbord gaan. Bah, om gek van te worden. Ik heb nooit zangles gehad, ben nooit geïnspireerd door iemand. Mensen zeiden vroeger wel eens dat ik klonk zoals Sam Cooke, ik kende die man niet eens en dacht dan bij mezelf is dit nu een compliment of niet.

* Je hebt ooit bij de luchtmacht gewerkt. Waarom heb je deze baan opgegeven en heb je gekozen voor een leven als muzikant?
Al sinds mijn vierde levensjaar wist ik dat ik muzikant wilde worden. Ik wilde de wereld rondreizen en zingen. In de jaren ’60 had je de Vietnam oorlog en iedereen werd gedwongen om te gaan vechten aan het front. Je kon ook vrijwillig een jaar ten strijde trekken in de oorlog daarna had je dan je plicht gedaan en kon de overheid je niets meer maken. Ze konden je geen tweede maal oproepen. Dat was dus mijn hoofddoel, ik ga bij de luchtmacht, doe mijn tijd in de oorlog en dan kan ik daarna alle tijd besteden aan de muziek. Er stond dan niets meer tussen mij en mijn levensdroom. Muziek is altijd op de eerste plaats gekomen voor mij, alle andere dingen zoals een huwelijk, werk, komt op de tweede plaats, nu nog steeds.

* Je bent verscheidene malen genomineerd als zanger van het jaar bijvoorbeeld door UK’s Blueprint en Trophees France Blues 99. Welk gevoel maakt dit bij los?
Fantastisch, dit betekent dat de mensen je muziek echt beluisteren, ze begrijpen de boodschap die ik wil overbrengen. Iemand die zich verbonden voelt met mij door mijn muziek dat is toch een uniek gevoel. Het geeft je een blij gevoel te weten dat het maken van muziek geen tijdsverspilling is. Het geeft je de moed om door te gaan en een nieuw album op te markt te brengen. Je bent gemotiveerd om het steeds beter doen zodat de mensen altijd weer verrast zijn als ze je nieuwe CD horen. Als ik een nieuw album op de markt breng dan ik hoop ik dat de mensen enthousiast zijn en het doorvertellen aan elkaar.

* Hoe breng je de tijd door wanneer je niet bezig bent met muziek?
Relaxeren, TV kijken, doe ik wanneer ik vrije tijd heb. De tijd tussen twee optredens tracht ik op te vullen met daguitstappen in het land waar ik ben. Ik rijd rond, bewonder het landschap, geniet van de plaatselijke wijnen of het bier. Proef de culinaire specialiteiten van de streek, kortom ik tracht volop te genieten van de plaatselijke cultuur. Zo doe ik soms inspiratie op voor een nummer. In Slovenië is zo het nummer “Piece Of A Mountain” geboren. Misschien kom ik op die plaats nooit meer dus kan ik er maar beter voor tweehonderd procent van genieten.

* Is het zo dat je eerste optreden buiten Amerika heeft plaatsgevonden in België?
Jazeker. Het was een fantastische ervaring die vele deuren voor mij heeft geopend. België heeft daardoor een speciale plaats in mijn hart veroverd. Het was op het WaWa festival nabij Waterloo.

* Voortdurend reizen is vermoeiend. Reizen je vrouw of kinderen met je mee de wereld rond?
Ik ben net voor de tweede keer gescheiden, ik heb wel vier kinderen maar deze reizen niet mee. De scheiding heeft me veel hartzeer bezorgd maar ik tracht daar niet aan te denken en geconcentreerd te blijven op mijn muziek. Als je terugblikt op je ergste ervaring en op de meest vreugdevolle ervaring, kan je daar niets aan veranderen. Op intrieste momenten moet je dan terugdenken aan die meest gelukzalige ervaring en dan voel je je snel beter.

* Kan je een naam geven van een artiest met wie je graag in de toekomst eens zou willen samenwerken?
Ik zou een moord begaan om eens te kunnen samenwerken met Aretha Franklin. Ze is de nummer één van vrouwelijke zangeressen die ooit al heeft bestaan. Ik hou van haar boodschap, haar stijl, de manier waarop ze zingt. Volgens mij zorgen onze stemmen samen voor een unieke harmonieuze klank. Ze is een bijzonder sterke vrouw. Ik ben op en top fan van Aretha.

* Stel dat je zelf eens iemand een vraag zou kunnen stellen. Wat zou je dan vragen en aan wie wil je dan een vraag stellen?
Ik zou een vraag stellen aan radio’s en muziekproducenten. Ik wil graag weten waarom ze zoveel geld uitgeven aan ééndagsvliegen en minder goede muzikanten terwijl ze vaak omringd zijn door zeer getalenteerde goede, solide muzikanten. Waarom wil je geld pompen in één hit van een minderwaardige artiest terwijl er andere zijn die steeds weer opnieuw goede krachtige songs uitbrengen.

.

foto's : Lady Blue

Blueswalker