PAUL BARRERE (LITTLE FEAT) - BRBF PEER 2008 - 12 JULI 2008

* Paul, eerst en vooral wil ik je vertellen wat een genoegen het voor me is om deze gelegenheid van je te krijgen om met je te kunnen praten. Ik zag je precies 32 jaar geleden voor het eerst, op het Pinkpop festival was dat, slechts op enkele kilometers van de plaats waar je morgen optreden zal. Lowell was er nog bij en ik was al een fan vanaf de debuut cd, maar sinds dat optreden heb ik zoveel mogelijk alle muziek die jullie maakten en zowat alle muziek die van ver of dichtbij te maken had met Little Feat proberen vast te krijgen, wat me behoorlijk gelukt is.
Is dat zo, een van de fans van het eerste uur, zo te horen.

* Er is een verhaal over het feit dat je al in 1969 de bassist van Little Feat had kunnen zijn, maar je kwam er dan drie jaar later in 1972 pas bij, kan je ons vertellen hoe dat allemaal in mekaar zat?
Wel, ik kende Lowell al vanaf ik zestien was, hij heeft op high school gezeten met mijn oudere broers, we zagen dus mekaars bands evolueren, hij was een fan van de band waar ik toen in speelde , en toen hij the Mothers verliet kwam hij me opzoeken, hij en Bill Payne waren een band aan het opstarten en hij stond voor mijn deur met een basgitaar. Hij zegt: ik zou willen dat je onze nieuwe bassist wordt, kom je morgen naar de repetitie ruimte? Ik antwoordde: Oké, ik zal het proberen, maar ik ben een gitarist, Lowell, dat weet je toch? Ja, zegt hij, maar... twee snaren minder, dat moet toch makkelijk zijn.. (lacht ) Ik voelde me echter als bassist maar niks en dus liet ik hem weten dat als hij ooit een tweede gitarist kon gebruiken, hij me terug kon opzoeken. Dus… drie jaar later, net na de opnames van "Sailing Shoes" liet de toenmalige bassist hun in de steek om bij Beefheart te gaan spelen, samen met een nieuwe bassist zocht de band uitbreiding, en voor een tweede gitarist was er nu ook plaats. Dus stond Lowell opnieuw voor mijn deur, en ik speelde bij Little Feat. Dat was goed dus.

* Toen de groep na Lowell’s dood stopte, had je toen ooit gedacht dat er een reünie zou komen?
Geen haar aan mijn hoofd dat er ooit aan dacht! We waren mekaar zo wat uit het oog verloren en ware het niet dat een van mijn vrienden en repetitie-studio bezat in Los Angeles en me op een bepaald moment vroeg om iedereen bij mekaar te zoeken.Hun grootste ruimte was helemaal verbouwd en voorzien van nieuwe apparatuur, en ze hadden ook een gouden bordje ter herinnering van Lowell tegen de muur. Mijn vriend wilde ons die studio laten "openen". We jamden er wat, het klikte zo goed en ’t was zo leuk dat ik toen dacht, dit moeten we nog eens doen. We kwamen nog eens samen en de bal was aan ’t rollen. Ik zei: "Willen we terug samen gaan?", en ondertussen zijn we al terug meer dan 20 jaar samen.

* Lijkt wel gisteren!
Precies!

* Craig Fuller als nieuwe zanger, hoe kwam die er precies bij?
Wel, toen de groep "Down On The Farm" aan het opnemen was werd hij bij de opnames betrokken. Op een bepaald moment waren er wat meningsverschillen tussen Lowell en Billy (Bill Payne) over de productie en zo . Lowell moest even weg om te toeren,en spijtig genoeg kwam hij er nooit van terug zoals je weet. Ondertussen hadden Billy en Craig wat gepraat en samen met hem had ik al een song geschreven, die op "Let it Roll" terechtkwam, en we wilden de groep heroprichten, we wisten bijvoorbeeld al dat we Fred Tacket als gitarist erbij wilden, maar we hadden nog een zanger nodig om Lowell’s plaats op te vullen. We praatten met Robert Palmer, Bonnie Raitt en nog wat andere grote namen, en op een bepaald moment belde Craig naar Billy voor iets totaal anders en ze raakten aan de praat over het heroprichten van Little Feat en Bill vroeg al schertsend: "Wil jij onze nieuwe zanger niet worden?" en Craig zei: "Ik zal het proberen". We lieten hem even overkomen. Hij deed "Fat Man" en "Rock ‘n’ Roll Doctor" en het klonk allemaal prima zodoende dus…

* Het moet voor Craig en wat later voor Shaun als vrouw nog meer, wel moeilijk geweest zijn om in de plaats van Lowell George te komen, want hij was voor veel fans gewoon de groep. Om het even kort samen te vatten: Little feat, kleine voetjes, maar wel grote schoenen om te vullen..
(Lacht)
Goed gezegd, maar neen, het was toch moeilijker voor Craig, om twee redenen namelijk, hij was een man, en zou dus zeker vergeleken worden met Lowell en hij was een country zanger, vanwege zijn werk met Pure Prairie League, wat toch wat moeilijker lag.
Shaun had het makkelijker, en ze had ook die meer bluesy inslag die Lowell had, dank zij haar werk samen met Bob Seger. Ze was er al bij op de cd’s vanaf de periode met Craig, dus de overgang naar front zangeres ging vloeiend. Het is ook nooit in me opgekomen dat iemand problemen zou hebben met een zangeres in onze groep. Voor de muzikanten zeker niet, maar ik weet dat sommige fans het niet kunnen verteren

* Ik heb dezelfde ervaring, ik was zonet hier backstage nog aan ’t praten met iemand, die me ook zei: Little Feat was een van mijn favoriete bands, maar van het moment dat ze die zangeres erbij namen, ben ik afgehaakt.
Daar kan ik enkel op zeggen, ze hebben hun vaste ideeën in hun hoofd hoe het moet klinken en zijn al niet meer bereid om te luisteren.

* Wat vonden jullie als band van de compilatie "Rock and Roll Doctor", het tribute aan Lowell George, die een andere platenfirma samenstelde?
Een gedeelte er van is goed, de mensen die de productie deden hebben er een paar artiesten bijgehaald die er echter weinig mee te maken hadden, die kerel die "Spanish Moon" deed, ik had er toen en ook achteraf nooit meer van gehoord.

*Phil Perry, geloof ik..
Ja, dat was ‘m geloof ik, en dan Eddy Money, die nooit om het even welke connectie had met Lowell.

* Precies wat ik ook dacht, maar er staan ook wel enkele mooie dingen op, David Lindley met Bottlerockets, hun versie van "Rocket In My Pocket"
Fenomenaal goed, mijn lievelingssong op deze cd, samen met Taj Mahal’s song, dat waren songs die de aankoop al waard waren.

* Je deed dan enkele solo cd’s en samen met Catfish Hodge richtte je de Bluesbusters op, was het niet even wennen om van rockstar terug naar het optreden in kleine bluesclubs te moeten, met een kleine bestelwagen reizen, misschien helpen met opstellen en terug inladen..
Helemaal niet, ik wil het leven van een muzikant leiden, en ik zie mezelf als muzikant, nooit als "rockstar". Zo zeg ik ook tegen mijn kinderen, als die zeggen, je bent beroemd, dan zeg ik, neen ik ben enkel een muzikant, da’s alles. Waar ik wel van houd is het respect van fans, zoals van jou nu, dat voel je, en dat doet goed. Maar zelf je instrumenten dragen, opbouwen, het maakt dat je met beide voeten op de grond staat. En echte rootsmuziek maken. Het was een ander hoofdstuk in het leven van een muzikant. Van de andere kant was ’t natuurlijk heerlijk toen Little Feat terug samenkwam en je de luxe van roadies, tourbussen en zo terug had, maar van de andere kant.. Ik heb een hele goeie vriend, Coco Montoya, ik heb zijn laatste cd geproducet, die doet het nog helemaal op die manier, rijdt met zijn eigen busje en zo, het houdt je nederig. Het allerlaatste wat ik wil is een dikke nek krijgen omdat ik een muzikant ben, daar is helemaal niks speciaals aan. Ik hou van spelen en ik hoop dat de mensen er van houden naar mijn muziek te luisteren.

* Je doet ook nog de solo optredens met Fred Tackett, en dat zijn vooral akoestische duo versies van Little Feat materiaal, maar doen jullie ook songs die speciaal voor jullie twee geschreven zijn?
Een paar, we doen bijvoorbeeld een paar songs van mijn solo cd’s een paar van zijn solo dingen en ook wat covers.. bijvoorbeeld "The Weight "van de Band, Mose Allison en bijvoorbeeld "In My Time Of Dying" van Blind Willie Johnson en enkele obscure Lowell George songs. "China White" bijvoorbeeld, de band doet die niet, maar wij twee samen wel.
De optredens hebben een koffiehuis gevoel, gezellig, we zitten wat te kletsen, zingen wat, heel intieme concerten. We doen binnenkort een tournee in november, december en we spelen in Engeland, Ierland, Schotland..Spanje..

* Ook in België?
Neen, niet in België, niet gevraagd, spijtig genoeg.

* "The Barn", Fred’s studio, waar onder meer "Rockin It At The Barn" werd opgenomen, wordt die nog gebruikt voor opnames van de groep?
Neen, sinds dan is ze niet meer gebruikt. Fred’s zoon, Eric heeft ook een groep en heeft ze in beslag genomen om te repeteren, neen voor deze cd zijn we in Jimmy Buffett’s studio geweest en bij de volgende cd zullen we moeten beslissen, de Barn of een andere normale studio. We deden wel twee cd ’s in mijn huis, "Under The Radar" en "Chinese Worksongs" met protools.

*Je werkt soms ook wel eens met Phil Lesh (Grateful dead) and Friends, net zoals Warren Haynes dat ook regelmatig doet. Hou je van het werken in een echte jam band?
Zeker, al is het nu van 2000 geleden,de tour met Bob Dylan en Robben Ford, reuzeleuk maar enorm veel werk voor me want ik was geen Grateful Dead volgeling en ze hebben zoveel songs en Phil wou er veel van spelen, dus oefenen, oefenen, oefenen. Elke dag eerst twee uur oefenen, een show van drie tot vier uur, dat kan tellen. Het is dus reuzeleuk in een jam band spelen, maar ik had nooit gedacht dat ’t minsten 6 uur per dag spelen was..

*In feite, samen met de Grateful dead, kan Little Feat beschouwd worden als een van de eerste jam bands,zeker in de begindagen met Lowell . Mag ik dus zeggen dat je een van de inspiratiebronnen was van Phish, Goverment Mule, en gelijkaardige jambands.
Ja, dat mag je inderdaad zo stellen, vooral in het begin,een periode met veel jazz combo’s: Miles Davis en zo. Wij baseerden ons op die muziek van jazz muzikanten en "het boek" zoals wij dat noemen, de playlist, kon dan wel hetzelfde zijn iedere avond, toch was ’t steeds een gans ander concert, we speelden in verschillende tempos, stijlen, de solo’s zijn steeds anders, net als bij de jazz bands. Wij transfereerden die stijl naar onze muziek, dus waren wij een van de eerste jam bands. We wilden ons wat verzetten tegen die bands die een cd maken een tour plannen en dan alles precies spelen zoals op de plaat, avond na avond, met voorgeprogrammeerde lichtshows en vuurwerk, en dan moet alles volgens een scenario zonder enige kans tot improvisatie. Wij wilden het meer als vrije muzikanten benaderen en dat is ook zoveel leuker om te spelen.

* De nieuwe cd "Join the Band" is de eerst studio cd in bijna vijf jaar en het concept is heel origineel, vrienden muzikanten doen mee op verschillende nieuwe bewerkingen van jullie beste songs. Hoe ontstond het idee en van wie kwam het.
Je zal het niet geloven, maar Billy en ik wilden dit al tien jaar doen, en we wisten niet goed hoe we ’t moesten aanpakken. Het was pas toen Billy op Jimmy Buffett’s plaat "License To Chill" meedeed, een gelijkaardig project; dat ’t begon in zijn plooi te vallen. Hoewel wij dus ’t idee al lang hadden, deed Billy net of hij het via Jimmy kreeg. Hij zei:"Hey Billy, zoiets zouden wij ook wel eens willen doen" en hij vroeg hoe Jimmy het in de praktijk deed. We namen dus de basistracks op en lieten de artiesten er wat mee werken, we lieten ze ook de keuze welke tracks ze graag zouden doen. Het duurde wel even, maar we zijn er zeer tevreden over. Onze hoop is dan ook dat het de belangstelling voor Little Feat in enkele andere middens zal opwekken, vooral country middens

* De cd verschijnt hier nu pas, dus kun je ons iets vertellen over een paar songs en wie erop mee doet?
Ze zal pas binnenkort officieel in Amerika verschijnen, hier is ze vervroegd wegens ’t tournee, maar een van de beste songs volgens ons is "Fat Man In The Bathtub" de openingssong, iets langzamer, meer swampy en we bezorgden hem aan Dave Matthews, het beviel hem zo dat hij er bleef aan werken, hij deed niet alleen de lead, maar ook de backing vocals, en hij bleef gedurende een week maar dingen toevoegen, en het klinkt dan ook supergoed. Vince Gill speelt een akoestische gitaarsolo, zeer ongewoon, een echt onderschatte gitarist is Vince. Sonny Landreth speelt een beetje slide, prachtig natuurlijk, zoals we van hem gewoon zijn. Op de ganse cd zit tamelijk veel duo-slide. We namen "Willin" op met de bedoeling van een bekende vocalist ’t te laten zingen, en het werd dus Dunn en hij maakte er een prachtsong van, een perfecte radio hit. Ze zullen ’t moeten draaien binnenkort, ook al weten ze dat wij het geschreven hebben (lacht uitbundig) "Sailing Shoes" is nog een van de betere volgens mij Sam Bush had er een bluegrass versie van, en we maakten een combinatie van zijn versie en de onze en vroegen Bela Fleck voor de solo en Emmylou als zangeres. Perfect gewoon. Die drie songs steken volgens mij boven de rest uit.

* Je band heeft zijn eigen label: "Hot Tomato" Begon je ermee om meer eigen artistieke vrijheid te hebben, en kunnen er naast eigen releases ooit andere bands op terecht komen?
We hebben er even over gedacht om andere artiesten te tekenen, maar al wat we ze kunnen bieden is een groter percentage van hun verkoop. We hebben echter niet de middelen om hun veel promotie te bieden dus hebben we maar beslist om onze eigen producten te doen, en investeren om er een platenfirma van te maken is een beetje gek, nu al de platenfirma in moeilijkheden zijn door de digitale downloads en dergelijke. Cd’s bestaan binnenkort niet meer, alle platenzaken zullen verdwijnen. Alle zaken waar ik ooit platen kocht zijn weg, de mom en pop stores zoals wij ze noemen. Ik praatte er met onze manager nog over onlangs en hij voorspelde me dat het echt niet lang meer duurt voor de cd’s verdwenen zullen zijn. De volgende zijn de grote ketens. Ik praatte met iemand van "Proper" die de plaat hier verdeelt en hij woonde in de buitenwijken van Londen, en hij had vijf platenzaken in zijn buurt tot voor kort, en ze zijn alle vijf verdwenen nu. Hij moet nu een busrit van een half uur doen naar hartje Londen om iets te kopen, dus kan je ze beter vanuit je luie stoel via de computer kopen. Spijtig dat het zo moet lopen, maar dat is wat er gebeurt, we verkopen dan ook ons spul via het net nu.

*Onze volgende vraag sluit perfect aan hierbij: Jullie gebruiken het internet, meer bepaald je eigen site, ook om de live shows die opgenomen werden te verspreiden en ik denk dat dat prachtig is, ook Goverment Mule doet dat ook. Is er kans dat de show van vanavond er op komt?
Dat weet je nooit, maar in ieder geval is onze "tape archivist" hier aan het mengpaneel vanavond, hij is gisteren speciaal ingevlogen daarvoor, het hangt van een aantal dingen af of het bruikbaar is, maar in ieder geval, hij staat er klaar voor dadelijk.

* Op de prachtige site “Internet Archive” staan een massa concerten van jullie, getaped door fans, maar sommigen van behoorlijk goede kwaliteit die je gratis kan downloaden, en wel legaal . De meeste bands die er op te vinden zijn, zijn eerder obscuur, maar waarom doet een zeer bekende band als jullie dat ook?
Het is een promotiemiddel als een ander, mensen die zo in contact komen met je muziek zullen er zeker niet minder platen door kopen. Integendeel.. ze gaan op zoek naar de originele opnames en zo, je hoeft niet te vrezen voor het bootleggen ervan. Iedereen kan er vrij aankomen. Dit is een les die we ook leerden van de Grateful Dead, we hadden ze nog vroeger moeten leren. Het zijn de echte muziekfreaks die er interesse voor hebben, ze komen naar je shows, ze praten met hun vrienden erover en maken zo reclame voor je. Als je niet in de popsfeer zit, krijg je geen minuut radio meer tegenwoordig, voor rootsband is dit de plaats voor “exposure” Het schiet me trouwens net te binnen, ken je dan ook “Wolfgangs Vault”?

*Ja, heel toevallig vorige week ontdekt door dit interview voor te bereiden, dus ik moet het in feite nog helemaal ontdekken, maar ik zag al juweeltjes in hun archief.
Ik was er ook door verrast, ze hebben zelfs een heleboel shows met Lowell, ik geloofde mijn ogen (en oren) niet, ongelofelijk.

* Laatste vraagje, misschien wat overbodig nu de nieuwe cd pas verschenen is, maar we spelen graag kort op de bal, zodat de Rootstime lezers als eerste de beste informatie krijgen, dus stellen we ze toch. Zijn er al plannen voor nieuw plaatmateriaal?
Heel toevallig, geloof ’t of niet, maar ik kan je wat nieuws geven dat jou en je lezers zal bevallen. We zijn begonnen met schrijven voor onze volgende en we willen deze keer een echte rootsplaat maken, een bluesplaat meer bepaald, die alle verschillende aspecten van de bluesmuziek belicht van akoestische country blues tot big city shuffles en misschien zelfs wat bebop jazz. Wat vinden jullie daarvan, ik ben een bluesfan en dus wou ik dat doen, da’s echt mijn muziek. Rootstime zal het ook wel leuk vinden, denk ik.

* Zeker weten, Paul, bedankt voor je kostbare tijd zo vlak voor je optreden, het was fijn om met je te mogen praten.
Het was met plezier gedaan, de groeten aan je lezers, Ron.

foto's : Lady Blue

Ron