ROD PIAZZA - MOULIN BLUES OSPEL - 4 MEI 2007

Rod Piazza geboren op 18 november 1947 is zanger en bandleider, maar bovenal is hij blues harmonica speler. Piazza groeide op in het zuiden van California. In zijn tienerjaren speelde hij veel in jamsessies met zijn idool en latere mentor Harmonica Smith. Sinds 1979 is Piazza, samen met zijn vrouw Honey, de drijvende kracht achter ‘Rod Piazza & the Mighty Flyers’. In hun sound worden de stijlen jump blues, Westcoast blues en Chicago blues gecombineerd. Hun wervelende shows, waarin Rod niet zelden een wandeling door het publiek gaat maken zonder ook maar een noot op de harmonica te missen, zijn hun handelsmerk. Rod en zijn bandleden hebben ruim twaalf albums op hun naam staan en toeren over de hele wereld. Na tien jaar waren ze weer eens terug in Ospel en Rod was zo vriendelijk om voor ons wat vragen te beantwoorden.

Hallo Rod, allereerst welkom terug in Europa. Betekent dit dat er een nieuwe CD zit aan te komen?

Ja inderdaad, er komt een nieuwe CD uit ergens in juni of juli. Er zullen 8 eigen nummers opstaan en 6 covers. Het zal klinken zoals Rod Piazza & The Mighty Flyers.

Op je laatste CD “For The Chosen Who” stonden voornamelijk covers, was daar een bepaalde redden voor?

Ik had al zoveel cd’s opgenomen en mijn producer zei waarom maak je niet eens een cd met originals. Hij had een hele resem songs uitgekozen en die stonden mij wel aan. Zodoende is dus die CD ontstaan. Ik maakte me er totaal geen zorgen over en daar was achteraf bekeken ook geen reden toe.

Je creëerde al vlug een eigen stijl toen je van start ging met The Mighty Flyers. Was dat je bedoeling of is het iets dat eigelijk gewoon gebeurde?

Die sound is eigelijk voornamelijk onstaan door de manier waarop Honey met haar linkerhand de baspartijen op de keyboard voor haar rekening neemt. En dan natuurlijk de drumbeats, die beat komt van de vroege R&B, Bop, jazz, swing en freeflowing. De linkerhand van Honey, het feit dat het om een elektronische piano gaat die aanslaag gevoelig is, creëert een bepaald soort van ritme en volume. En dan natuurlijk de harmonicastijl daarbij gevoegd is wat de eigen sound bepaald.

Met al zovele Cd’s op je naam, verschillende nominaties op je palmares, is er nog een doel dat je wil bereiken?

Ja, ik zou heel graag een CD maken die zicht leent voor een breder publiek. Niet enkel maar rechttoe rechtaan blues, eigelijk hoeft het helemaal niet enkel en alleen blues te bevatten. Ik zou graag eens een hit maken voor een groter publiek. Dit zou het alleen maar makkelijker maken wat promotie van de band betreft.

Is de nieuwe CD al in die richting?

Neen, helemaal niet. De nieuwe CD is gewoon stuff dat we al jaren doen.

Vele harpspelers proberen te klinken zoals jij klinkt. Misschien is het tijd voor een boek ‘Hoe speel je de bluesharp door Rod Piazza’ ?

(al lachend) Neen, dat is niets voor mij. Weet je iedereen hoort bluesharp te spelen op zijn manier, ik denk niet dat ik met een boek daar een meerwaarde aan kan bieden. Voor mij moet muziek en wat je doet met je stem of eender welk instrument van binnen komen en op het juiste moment. Je kan zoveel noten blazen maar als de juiste noot niet op het juiste moment eruit komt betekent het niks. En iedereen leert wel wat van anderen, net als ik geleerd heb van harpspelers voor mij. Ik denk niet dat ik de persoon moet zijn die iemand anders hoort te vertellen hoe hij of zij moet spelen.

Wil je een bepaalde boodschap kwijt aan de nieuwe generatie Bluesmuzikanten en bands?

Niet echt neen, ik zie er velen en ze hebben allemaal blijkbaar een bepaalde richting. En velen zijn goed bezig en iedereen probeert zijn best te doen en op te vallen omdat ze ervan willen leven. En dat zal altijd moeilijk blijven.

Als je niet bezig bent met muziek, Wat doe je dan om je te ontspannen?

Ik hou ervan te gaan surfen en ik hou ervan te rotzooien aan oude wagens.

De complete Blue Horizons sessies van Bacon Fat opnames wordt rond deze tijd opnieuw uitgebracht.

Ja, Mike Vernon belde me eerder met deze vermelding, verder zouden ook wat live-opnames van een tour in Londen opgenomen worden. Maar ik ben ervan overtuigd dat het materiaal van de eerste Bacon Fat CD zowat het beste is.

Was George Smith voor jouw een grote invloed wat betreft het bespelen van de chromatische bluesharp?

Heel zeker ja, ik begon met hem samen te werken toen ik 13 of 14 was. In de tijd dat ik met hem samen speelde moest ik dezelfde versterker en bluesharps als hem hebben. Zodoende speelde in een deel, dan George Smith weer etc. Dat was ook de reden dat we hetzelfde materiaal moesten hebben. Dus natuurlijk leerde ik heel veel gewoon al door het feit dat ik veel in zijn omgeving was.

In oktober zal je een week lang op een blues-cruise de Riviera afvaren. Kijk je hiernaar uit of is het gewoon optredens als altijd?

Neen, ik kijk er eerlijk gezegd wel naar uit. Er zullen daar veel goede bands aanwezig zijn en natuurlijk veel bluesliefhebbers in het publiek. En zo bestaat de mogelijkheid om ook wat te jammen met muzikanten van andere bands.

Dan een vraag die je waarschijnlijk veel gesteld wordt. Hoe is het om altijd weer ‘on the road’ te zijn samen met je vrouw?

Dat voelt heel goed aan, ik moet nooit van huis en m’n vrouw alleen achter laten. Ik voel me ook altijd heel goed met haar in mijn buurt en (Rod Lacht) zo moet ik me geen zorgen maken dat er andere mannen over de vloer komen als ik on the road ben. En muzikaal gezien zorgt het voor wat stabiliteit in mijn leven.

Waar zie je jezelf in dit en tien jaar?

Zeker en vast nog bezig met muziek en hopelijk is de CD voor een breder publiek er dan die ervoor zorgt dat het leven iets aangenamer wordt. Maar zeer zeker zal ik evenveel genieten van alles wat ik nu ook al doe.

.

Meer foto's op: ladyblue
Blueswalker