WATERMELON SLIM - BRBF PEER 2008 - 12 JULI 2008

Voor we het wat meer over muziek gaan hebben zijn er toch nog enkele vragen die op mijn lever liggen. Eerst en vooral, is het niet vreemd om als gewone arbeider, trucker etc, ook actief te zijn in een hele boel intellectuele en politieke zaken, twee dingen die je eigelijk zelden gecombineerd vindt. Kan je ons wat meer vertellen over zowel je studies als je dagtaken.
Dat is een goede vraag. Euhhmm ik werd grootgebracht om een intellectueel te worden, mijn vader heeft op Harvard Lawschool gestudeerd en mijn moeder was een Evangelisch preker. Dus hun bedoeling was dat ik mijn geld zou verdienen met mijn hersenen en ik heb mijn ouders daarin vele jaren diep teleurgesteld. Ik was altijd al goed in fysieke arbeid. Ik kon meer gewicht verzetten dan wie ook, ik loste treinwagons als een dag job en was daar goed in. Verder ben ik ook een goed chauffeur, ik ben een professional. Wat mijn intellectuele activiteiten betreffen, dat was eigelijk meer puur toeval. Ik heb eigenlijk tot op heden nooit gebruik gemaakt van de diploma’s die ik allemaal behaald heb. Ik heb geen tanden, zie je (Watermelon Slim doet zijn mond wijdt open en toont ons dat hij maar weinig tanden heeft).

In Amerika, een leraar of een journalist, waarvoor ik de diploma’s bezit, moeten tanden hebben omdat ze horen tot de middenklasse van de bevolking. En dus moet je er ook zo uit zien om zulk een job te kunnen invullen. Ik zie er helemaal niet uit als een middenklas burger, ik zie eruit als een trucker. Maar ik heb de diploma’s en ik heb het geluk gehad mijn leningen, die ik voor deze studies ben aangegaan, allemaal te kunnen terugbetalen zelfs nadat ze me vertelden dat er geen toekomst was voor mij in dat soort jobs. En ik heb diploma’s in Engelse geschiedenis, aardrijkskunde, politieke wetenschappen en economie. Maar er werd mij gewoon recht in het gezicht verteld dat ik nooit één van deze job zou kunnen uitvoeren. En het gerecht in Amerika staat achter dit soort van praktijken. Ook al kan je in Amerika niet gediscrimineerd worden voor sekse, ras, religie of seksuele voorkeur toch zegt het gerecht dat je in Amerika mag discrimineren i.v.m. voorkomen en uiterlijk. Zolang als dat voorkomen of uiterlijk niet voortkomt uit een fysiek of mentaal handicap.

Je bent ook een Vietnam veteraan, en als zovele werd je nadien een antioorlog activist. Enkele songs op je eerste CD zijn beïnvloed door je belevenisnissen in die oorlog als ik me niet vergis.
Mijn eerste CD heb ik opgenomen in 1973 en heet "Merry Airbrakes". Hoewel het niet specifiek een anti-oorlogs CD was, is hij toch beïnvloed door mijn ervaringen in Vietnam. Wat daarom niet echt een vreemde of slechte ervaring was maar ik was er me wel van bewust dat ik een varken ben geweest. Ik had deelgenomen in het uithangen van het varken, in mijn ogen was dat waar de hele oorlog van Amerika in Vietnam voor stond. Dus ja, ik ben nadien lid geworden van de organisatie Vietnam veteranen tegen oorlog en ben tot op heden nog steeds een lid daarvan. Ik vecht nog steeds voor de rechten van oorlogsveteranen, de mannen en vrouwen die heden terugkomen van de oorlog in Irak en Afghanistan hebben nog steeds niet de rechten die ze verdienen. Eens de regering niet meer gebruik kan maken van hun diensten in de oorlog blijft er weinig respect over voor deze mensen.

In welke volgorde zou je je muzikale talenten zetten, zingen, songwriting, gitaar spelen of het bespelen van de bluesharp?
Dat is een goede vraag en die kan ik beantwoorden in minder dan 25 woorden hahahah. Ik ben een singer/songwriter die de bluesharp en de gitaar speelt, verder ben ik ook een percussionist en speel ik de Afrikaanse duimpiano, beter gekend als de djembe. Maar vooreerst ben ik een singer/songwriter en daarna pas instrumentalist. Misschien iets meer dan 25 woorden hahahaha.

Als ik luister naar je harpspel vraag ik mij af of je beïnvloed bent door Big Walter Horton.
Precies, heel precies, helaas heb ik Big Walter maar één keer in levende lijven ontmoet. Maar, mijn bluesmentor was Earring George Mayweather en hij speelde jaren samen met Horton en hij was J.B. Hutto’s eerste bluesharpist in de jaren ’50 in Chicago. En ik bracht zowat 6 jaar door samen met George gedurende de laatste jaren van zijn leven en zijn carrière in de buurt van Boston Massachusetts. Dus ja ik ben sterk beïnvloed door Big Walter, meer als door Little Walter. En zeker niet door Sonny Boy I en II of Sonny Terry. Junior Wells, James Cotton en Big Walter zijn eigelijk mijn 3 grootste invloeden.

Je leerde het slideguitar spelen in Vietnam op een goedkope gitaar en met een Zippo. Heb je die Zippo nog steeds en gebruik je hem nog af en toe om slide te spelen?
Neen, ik heb die Zippo niet meer en ik zal je nog één ding vertellen. Ik ben slecht als het aankomt op het bijhouden van mijn spullen. 5 Januari 1973 was ik in Chicago voor een veteranenbijeenkomst tegen oorlog. Nadien nam ik enkele van mijn vrienden mee naar Peppers’s Lounge, Bobby Scott & The Red Tips waren er de huisband. Na de eerste set was er een openjam en nadat ik "Messing With The Kid" had gespeeld kwam uit de menigte, in een driedelig groen pak Junior Wells naar voor. Hij nam het harmonica uit mijn hand, speelde er enkele songs mee en nadien gaf hij het kleine instrument door aan James Cotton die de avond afsloot met een 20 minuten durende versie van "Sweet Home Chicago". Die harp heb ik ook niet meer, ik had vele materiele dingen kunnen hebben die van historische waarde zijn alleen hecht ik daar niet zoveel waarde aan. Enkel mijn 2de steelguitar heb ik nu al voor zo’n 29 jaar.

Zijn je ouders ook muzikaal begaafd?
Ze zijn dood! Mijn moeder speelde wel wat piano en mijn vader, na 7 jaar in wereldoorlog twee te hebben gevochten, speelde wat klarinet. Maar neen, ik heb de muziek niet echt doorgekregen via mijn ouders. Ik speelde eigelijk de muziek die mijn moeder juist niet wilde dat ik speelde. Mijn vader, die ik wegens de scheiding van mijn ouders, niet meer zag vanaf mijn 3de jaar tot ik 38 werd heeft meer het muzikale gevoel dat ik ook heb. Mijn CD "Big Shoes To Fill" is eigelijk aan hem opgedragen. Nadien volgt er een opsomming van oorlogen waaraan zijn vader had deelgenomen. Vooral de oorlog tegen de nazi’s is me bijgebleven en zelfs nu nog zal ik ten strijde gaan tegen hen, ik ben een antifascist.

Vanwaar komen je invloeden, is er een muzikant bij wie je de inspiratie haalt?
Ja, Earring George was er zeker ééntje en alles wat Paul Butterfield ooit gedaan heeft. Hijzelf was dan weer beïnvloedt door de mensen die ik voorheen al vernoemd heb. Wat gitaar betreft, Mississippi Fred, Fred McDowell, John Lee Hooker was de eerste die ik ooit live hoorde. En dat hoorde ik in mijn eigen huis vanwege de Afrikaanse vrouw die voor mijn moeder werkte, zij zong John Lee Hooker songs. Nummer als "One Bourbon, One Scotch & One Beer" en dat was John Lee Hooker maar destijds wist ik dat niet, daar kwam ik pas vele jaren later achter. Maar hij is wel mijn numero uno, hij was dé man. Maar al die grote namen, zoals Muddy Waters, Slim Harpo, Ry Cooder, R.L. Burnside etc hebben het pad voor mij wat makkelijker gemaakt. De reden dat ik naast zulke mensen mag staan is omdat ook ik met mijn handen heb gewerkt. Maar ik heb ook in de onderwereld gewerkt, voor de Italiaanse maffia etc tot ik besefte dat dit mij in het geheel niets zou opleveren. Gelukkig ben ik er op tijd uitgestapt en heb ik toch nog iets van mijn leven kunnen maken dankzij de blues. Maar de blues in niet alleen ( Watermelon Slim zingt ) "Ohh My Baby Left Me but I got a Bottle Of Whishy In My Hands", de blues is ook George Bush, de Katrinastorm en hoe de regering hierop gereageerd heeft. Deze dingen geven mij ook de blues en daar wil ik ook over zingen. En het feit dat we in oorlog willen met Iran of toch militaire actie gaan ondernemen. Tussen nu en de verkiezing van de nieuwe president zullen wij Iran binnenvallen, dat is mijn voorspelling. Obama zal verkozen worden maar Bush zal nog steeds de touwtjes in handen hebben en hij zal de oorlog verklaren aan Iran. Ik vrees dat we slechte tijden tegemoet gaan maar vraag me nu maar een andere vraag hahaha.

Enkele maanden geleden hadden we een gesprek met Larry Garner, hij had een tijdje geleden een driedubbele overbrugging ondergaan en dat veranderde zijn leven. Jij hebt enkele jaren terug een hartaanval gehad, heeft dit jouw leven ook veranderd?
Ja, ik heb een hartaanval gehad in 2002 maar het heeft mijn leven niet drastisch veranderd, ik ben wel meer gerichter geworden. En dankzij het album "Big Shoes To Fill" zat ik al een heel end op de weg die ik nu bewandel en toch heb ik nog zo’n 2 jaar verder een truck gereden. Ik heb het zo’n 10 dagen rustiger aangedaan en ben toen weer gaan werken als een trucker voor 10 dollar per uur. En op een bepaald moment moest ik een zware lading verplaatsen en ik vroeg me af of ik dat nog zou kunnen, zette er mijn hele gewicht tegenaan en het lukte me nog. En hierdoor besefte ik dat ik weer alles aankon wat ik maar wilde en dus ben ik blijven doorgaan met het fysieke werk. Ik ben gestopt met het nemen van medicatie want ik werd er enkel maar dik van. Ondertussen kwam drummer en roadmanager Mike zeggen dat ze nog weinig tijd over hadden aangezien ze de bus richting luchthaven niet mochten missen. Maar we kregen toch nog even tijd om verder te gaan.

Wat zijn je plannen voor de toekomst, een nieuwe CD, misschien een live DVD ?
In september komt er een live DVD uit maar ik heb er al ééntje die is uitgebracht in 2005. De live DVD die uitkomt in september werd opgenomen op Ground Zero in Clarksdale Mississippi, vorig jaar de dag na de music awards. Ik heb wel niets gewonnen maar was wel 6 keer genomineerd doch haalde ik de voorpagina met een foto bij de kranten. Maar als ik 1.300.000 dollar kon hebben zou ik mijn bluescarrière stoppen en mij bezig houden met mijn onderzoek. Het onderzoek naar het feit dat er momenteel een groep Neonazi’s voldoende springstoffen bezitten om een nieuwe massavernietiging ui te voeren. Maar dat geld heb ik helaas niet dus zal ik zeker nog wel wat albums opnemen.

Nog een laatste vraag. Als je één iemand een vraag kon stellen, welke vraag zou dat zijn en aan wie zou je die stellen?
Ik zou Dick Cheney een vraag stellen, hij controleert George Bush. George Bush is een man zonder een eigen mening die enkel maar dingen zegt waar hij zelf weinig verstand van heeft. Ik zou Cheney vragen hoe hij het durft om mijn broers en zuster naar de oorlog te sturen. Terwijl jezelf geweigerd hebt in dienst te gaan omdat je zogezegd andere belangrijkere dingen te doen had. Hoe durf je, waar is je menselijkheid?

We danken Watermelon Slim voor zijn tijd en dit soms wat afwijkende interview.
foto's : Lady Blue

Blueswalker