SHAKURA S'AIDA - NACHT VAN DE BLUES WUUSTWEZEL - 30 APRIL 2008

Hoe is je passie voor muziek ontstaan?
Shakura: Dat weet ik eigelijk niet, ik kan me niet herinneren geen passie voor muziek te hebben. Ik ben opgegroeid met de kerk, in Amerika ga je elke zondag naar de kerk en daar is altijd muziek. En bij mijn grootmoeder stond er een platenspeler op de tweede verdieping en elke zomer ging ik er naartoe en luisterde dan naar Bill Witters en Etha James en eigelijk zowat alles wat op Stack uitkwam. Ik luisterde ook voornamelijk naar de B-zijden maar ik wilde geen zangeres worden, ik hield gewoon van muziek. En ik denk niet dat mijn passie ergens startte, ik heb die passie geërfd. Mijn hele familie luisterde veel naar muziek en muziek betekende een heel deel in hun leven zonder dat ook maar één iemand een instrument kon bespelen.

Je treed op in theater, dan weer sta je op het podium als zangeres en je speelde al in verschillende films. Wat doe je nu eigelijk het liefste?
Shakura: Ik hou niet echt van zingen, ik moet gewoonweg zingen want dat is hoe ik leef, hoe ik mezelf uitdruk. De persoon op het podium is mijn eigen ik, begrijp je? Dat is mij van kop tot teen, ten voeten uit. Acteren is dan weer iets totaal anders en zorgt ervoor dat ik afstand kan nemen van wie ik ben, ik mag me dan voordoen als iemand wie ik niet ben. En als ik op een podium sta komen er gevoelens van mij naar boven die anders verborgen blijven. Ik doe me voor als mijn moeder, zij was een héél mooie vrouw, een diva, ze lijkt op Tina Turner. Dus op het podium denk ik aan mijn moeder en al die andere mooie vrouwen en ik ben dan één van hen. Theater is dan weer een beetje als zingen maar je bent veel dichter bij het publiek en die energie maakt het zo bijzonder. Ik doe ook regelmatig stemmen voor tekenfilms en speelde al in verschillende films maar ik denk niet dat één van die films hier in België te verkrijgen is. Maar ik weet zeker dat ik niet zonder muziek zou kunnen leven.

Je bent geboren in Brooklyn, New York, hoe ben je in Canada terecht gekomen op de jonge leeftijd van acht jaar?
Shakura: Mijn vader is een Zwitser en hij wilde niet leven in New York dus verhuisden we naar Canada. Daarna beslisten mijn ouders om naar Zwitserland te verhuizen maar mijn moeder kon het daar niet gewoon worden. Maar we leefden er wel zo’n drie en een half jaar omdat we niet dadelijk een visum kregen om terug te keren naar Canada. Ik zie mezelf vooral als een Canadese maar ik heb wel breder gedachtevisie dankzij de tijd die ik in Amerika doorbracht.

Zou je graag Canada willen ruilen met Brooklyn als je thuis?
Shakura: Neen, nooit. Ik leef in één van de grootste multiculturele steden ter wereld. Ik was ook wel verrast van hoe multiculturele Amsterdam is, het heeft veel weg van Toronto. Op elke hoek van de straat kan je ander voedsel eten en er zijn zoveel verschillende rassen, culturen en religies die er samen leven. Toronto is gewoon ver weg, heel goed voor mij, alhoewel ik misschien wel in Europa wil komen wonen maar toch graag een thuis hou in Toronto.

Je hebt ook een one man show met enkel muziek van Nina Simone in Canada. Wat betekent de muziek van Nina voor jouw?
Shakura: ( even een stilte ) Nina is de keizerin, ze is volgens mij de ziel van elke vrouw. Nina doet en zegt wat meeste vrouwen niet durven te doen of zeggen. Ze heeft zoveel passie weet je? En veel van wat ze deed kwam eruit met zoveel agressie en boosheid, het kwam er niet uit in een manier van gelukkig zijn. En dat is het tegenovergestelde van mij maar misschien juist daarom voel ik mij er zo goed mee. Door die show van Nina te doen kan ik een hoop van mijn eigen agressie kwijt, agressie die ik anders misschien op een minder aangename manier zou moeten uiten. En nu buig ik die negatieve agressie om in iets positiefs. Volgens mij had Nina Simone maar één boodschap en dat is zeggen “Screw you” tegen de wereld, dit is wie ik ben en wat ik wil doen, het gaat niet om jullie. Terwijl ik mij meestal zorgen maak over hoe het publiek zal reageren. Alleen al de teksten die Nina zong waren zo wonderlijk, zo spannend en zetten zo aan tot nadenken. Het is gewoon wonderlijk te horen hoe ze piano zingt en hoe ze woorden met haar stem ombuigt tot een instrument. Ik hou echt van haar, maar een klein beetje hoor ( Shakura lacht en knipoogt ).

Je werd verschillende malen genomineerd als beste vrouwelijke stem en één keer als beste vrouwelijke entertainer van het jaar. Wat doet zoiets jou?
Shakura: vereerd want er zijn héél wat talentvolle vrouwen en vrouwen die heel goed kunnen entertainen. Maar ik heb altijd hard gewerkt en mijn best gedaan en dan erkend worden is voor mij een hele eer. Het maakt me niet beter maar daardoor weet ik wel dat als ik hard blijf werken ik nog beter kan worden.

Waar haal je de inspiratie voor je teksten. Teksten die meestal over vrouwen gaan, is dat omdat jezelf een vrouw bent?
Shakura: ik denk niet dat ik zou kunnen zingen vanuit een niet vrouw zijn standpunt, dat zou hetzelfde zijn als dingen niet zien vanuit een Afrikaanse standpunt of Canadees standpunt, begrijp je? Het is gewoon alles wat ik ben. Maar ik haal veel van mijn inspiratie bij mijn kinderen, mijn familie en alles wat ik rondom mij zie gebeuren. Het leven in zijn geheel is de reden waarom ik de blues zing.

Wat doe je zoal om je stem gezond te houden, enkele trucks?
Shakura: Ik drink heel veel van wat er in die thermos zit ( shakura wijst naar de thermos die ze bij haar heeft ).
En wat zit daar dan wel in?
Shakura: dat kan ik je niet vertellen want dan zou ik je moeten doden ( ze lacht amusant ). Achteraf heeft ze het me toch vertelt maar ik moest beloven het geheim te houden en dus zal ik het ook niet verder vertellen.
Shakura: Verder eet ik weinig junkfood, geen ijscrème, geen chocolade en drink ik ook geen koffie als ik veel optredens heb opstaan. Maar als er dan geen optredens opstaan doe ik mij tegoed aan al die lekkere dingen ( ze lacht ).

Speel je ook nog één of ander instrument naast het zingen?
Shakura: ik zou graag terug gitaar leren spelen. Ik heb klassieke gitaar gespeeld tot ik zo’n twaalf à dertien jaar was en toen ben ik ermee gestopt. Ik kan redelijk piano spelen maar ik wil toch graag terug gitaar leren spelen.

Hoe was het om samen te werken met James Bryan?
Shakura: die samenwerking was fantastisch. James Bryan is één van de meest begaafde mensen op de wereld. Hij speelt ook in een Canadese band genaamd The Phylossifer Kings, onlangs deden ze nog de supportact voor Nelly Furtado. Hij heeft ook enkele van de songs van haar eerste cd geproduceerd. Zo reist hij ook regelmatig naar Engeland om daar muziek te maken maar dan meer in de stijl van dance, techno en acid jazz. Ook zat hij een tijdje in Costa Rica en startte daar een project op met kinderen voor wij hij zorgde dat deze gratis muziekinstrumenten kregen. Als producer is hij niet tevreden alvorens je hebt beste uit jezelf hebt gehaald. Ik ben dan naar hem toe gegaan en vertelde hem dat ik graag een album wilde maken in de stijl van de muziek waar ik veel naar luister, zoals Stacks, Etha James. Dit is de muziek waarvan ik hou en ik wilde een album dat zo klonk maar dan ook weer niet, het moest ook nieuw klinken. En James Bryan, ook al is hij nog maar in de dertig, toch wist hij wat ik bedoelde en kon hij die sound creëren. Toen ik de master van de opnames kreeg en deze onderweg in de auto beluisterde moest ik ervan wenen want hij nam wat in mijn hoofd zat en bracht het op een cd. Hij is dus niet alleen een aardige man maar ook nog eens zeer talentvol.

Je bent hier bij The Bluescaravan om Candye Kane te vervangen. Ken je haar goed?
Shakura: Ik ken haar helemaal niet, ik miste zelfs haar show vorig jaar op het Toronto bluesfestival. Het voelt vreemd aan iemand te vervangen vanwege deze onaangename reden ( Candye Kane is momenteel herstellende van kanker ). Pas op, ik ben blij dat ik hier mag zijn maar ik had liever gehad dat het onder andere omstandigheden was. Het zou nog veel mooier geweest zijn moest ik hier samen met haar zijn. Maar ik heb vernomen dat het goed gaat met haar, ze is sterk en ze zal er vlug weer bij zijn en wie weet krijg ik dan de kans om samen met haar te werken.

Hoe is de samenwerking met Thomas Ruff ontstaan?
Shakura: ( ze lacht geheimzinnig en vraagt dan of ik het verhaal ken ). Vorig jaar stuurde ik hem mijn eerste cd en hij zei daarop van “neen, ze is o.k. maar het is niet echt iets voor mij”. En een tijd later toen ik in Memphis enkele optredens deed was er een man die stond te praten met een man waar ik naartoe zong. En toen zei ik “hey, sta daar niet te praten terwijl ik hier tegen die man sta te zingen, kom hier”. En ik begon een beetje met die man te spelen, ging met m’n vingers door zijn haar, tikte op zijn wang, je weet wel. En na het optreden komt mijn vader naar me toe en zegt “hey, er is hier een man die een grote platenmaatschappij heeft in Duitsland en hij wil je ontmoeten”. Mijn vader was nogal enthousiast en ik zei o.k. , ik zal eens met hem spreken en toen ik naar hem toe ging bleek die man Thomas Ruff te zijn, dezelfde man met wie ik even voordien gek had gedaan tijdens mijn optreden. En ik voelde me zo beschaamd want ik zou zoiets nooit gedaan hebben als ik wist dat die man Thomas Ruff was. Maar het was aangenaam en we hebben een hele tijd gesproken en er was een klik, eigelijk al van het moment tijdens mijn optreden hahaha. En ik hou ook van zijn energie, heel veel zelfs, hij is een goed mens.

Zijn er al plannen voor een nieuwe cd of misschien een dvd?
Shakura: het is zeker iets waarover gesproken wordt en ik heb er het grootste vertrouwen in.

Kom je graag naar Europa om optredens te doen?
Shakura: Ik hou ervan, ik spreek namelijk ook Frans en Duits en zo krijg ik regelmatig de kans om die talen te spreken met mensen die ze ook spreken. En het is ook een fijne gelegenheid om mensen te leren kennen die ook muziek maken en ervan genieten. Weet je, het Engelse Canadese publiek is geweldig maar ze bewegen niet echt op de muziek zoals Europeanen of Franse Canadezen dat doen. Engelse Canadezen moeten eerst drinken om te kunnen dansen, Europeanen dansen en drinken gelijktijdig, begrijp je? Of zelfs als ze niet drinken durven ze toch te dansen. En als een artiest krijg je daardoor zelfvoldoening want je leeft van die energie.

Er kruipt heel wat tijd in je muziek en theater. Heb je nog tijd voor andere dingen en welke dingen zijn dat dan zoal?
Shakura: Ik ga regelmatig wandelen met mijn hond. Ik doe ook veel dingen samen met mijn dochters van elf en achttien. Elke zondag doen we wel dingen samen, zoals rotsen beklimmen, fietsen of samen naar de film. Het klinkt misschien vreemd maar thuis, waar ik woon, weten maar weinig mensen dat ik zing. Ze kennen me daar als iemand die rondloopt met een baseballpet op, basketschoenen, geen oogschaduw etc. En af en toe klampt iemand me aan en zegt dat ze me gehoord hebben op de radio of gezien hebben op tv en vragen dan of ik dat werkelijk ben. Maar ik ga daar dan niet teveel op in. Thuis doe ik gewone dingen met de ouders van andere kinderen en af en toe ga ik eens een avondje dansen of pik een optreden mee. Maar ik hou daarvan, ik wil niet 24/7 een artiest zijn, dat zou ik niet kunnen volhouden.

Een laatste vraag, als je iemand een vraag mocht stellen, wat zou die vraag dan zijn en aan wie zou je ze stellen?
Shakura: dat is een héél moeilijk vraag want ik heb het geluk gehad om al heel wat mensen te mogen ontmoeten voor wie ik veel waardering had, zoals Jeff Healey, Jimmy Smith. Ik weet niet of het een muzikale vraag zou zijn aan een muzikant. Het is moeilijk omdat ik vanuit de persoon die ik ben altijd mensen vragen stel. Pfff wie wil ik eens een vraag stellen? Ik denk dat ik wel eens met mezelf wil praten maar dan wel toen ik nog een klein meisje was. Omdat ik wel eens wil weten hoe ik het eigelijk instinctief toen als wist dat ik muziek wou gaan maken. Want mijn moeder wist het, mijn vader, iedereen wist het behalve ik zelf. En ik zing nu al zo’n 20 jaar maar ik ben pas echt een muzikant geworden zo’n 2 jaar geleden. Tot dan had ik verschillende jobs want ik had 2 dochters om voor te zorgen als een gescheiden vrouw. Ik deed marketing, public relations en allerlei sponsorschappen tot ik plots besefte dat ik voor iedereen en alleman rondliep behalve voor mezelf. En dan heb ik tegen mijn kinderen gezegd dat ze wel alles hebben wat hun hartje verlangt, nu wil ik eens aan mij denken. Om dit te beseffen op een leeftijd van 42 is eigelijk vrij laat. Want er moet een periode in mijn leven geweest zijn, toen ik jonger was, dat ik wist dat ik dit wilde gaan doen. Dus daar ben ik wel nieuwsgierig naar, wanneer heb ik dat nog ooit geweten alvorens ik die knop omdraaide om eerst en vooral voor mijn kinderen te zorgen.

Is dat ook de reden waarom het zolang geduurd heeft eer je eerste album uitkwam?
Shakura: neen, ik was er gewoon niet hongerig naar. Ik zat ervoor nog in een leerproces, ik heb wel verschillende cd’s opgenomen met andere mensen. Als ik 10 of 15 jaar geleden een bluesalbum zou hebben opgenomen dan zou het helemaal niet zijn geworden wat het nu is geworden. Ik ben wie ik ben nu, ik was deze persoon niet 10 jaar geleden of 5 jaar geleden. Ik was niet in staat om toen te doen wat ik nu kan. Ik ga het proberen uit te leggen, als je de leeftijd van 40 bereikt gebeurd er iets met je als vrouw, ik weet niet of dit ook zo is met mannen. Maar als een vrouw de leeftijd van 40 bereikt heb je zoiets als een last die van je schouders valt, je hoeft niemand meer zo nodig te plezieren, ik kan zijn wie ik wil zijn, niet wat anderen willen dat ik ben. En ook al gaat al het andere bergaf, je respect voor jezelf gaat omhoog en je respect voor jezelf als vrouw, het is alsof je pas echt een vrouw wordt op die leeftijd. Mijn innerlijk licht scheen plots zo sterk en alles wat ik nog wilde doen was zingen. Nu heb ik geen hoge verwachtingen meer van wie dan ook, zelfs niet van mezelf, het enige wat ik van mijn eigen verlang is om altijd mijn best te doen. En eerlijk en respectvol te zijn en gelukkig te zijn met wat nog gaat komen.

We danken Shakura S’Aide voor dit héél aangename gesprek en hopen haar nog veel te zien in Europa en België en zeker nog eens zo’n aangenaam gesprek te mogen hebben met haar.

.

Meer foto's op: Lady Blue
Blueswalker