GREG BROWN - BLUE HIGHWAYS UTRECHT - 19 APRIL 2008

*Welkom Greg, en bedankt om wat tijd vrij te maken om met ons te willen praten.
Geen probleem, heel graag gedaan, mensen zoals jullie houden de muziek levend.

*Je hebt een heleboel cd’s gemaakt tot nu toe, dat betekent dat je een heel creatieve artiest bent, maar vanaf wanneer wist je dat je een muzikant zou worden?
Ja, heel jong al, ik hield van muziek en dacht: laten we dat maar eens proberen, zien wat het geeft en het pakte goed uit. Ik heb er geen spijt van

*Je komt uit een muzikale familie. In het boekje van je cd "Slant 6 Mind” is er een foto van een familie, en de vrouw heeft een gitaar vast. Is het een echte familiefoto? Zien we hier de aanzet naar je muzikale carrière?
(Greg lacht.) Ik kan me die foto niet meer herinneren, maar het moet mijn moeder geweest zijn, ze speelde gitaar en zong, mijn grootvader banjo, iedereen thuis speelde wel een instrument.

*Boeken en literatuur schijnen ook wel belangrijk voor je, de song “My New Book “ bijvoorbeeld, vertelt een heel verhaal. Waren er ook één of meer schrijvers die invloed op je hadden?
Ja, ik houd erg van poëzie, en een heleboel schrijvers dragen mijn voorkeur weg. Weet je, als je songs schrijft is de tekst even belangrijk als de muziek, in ons geval zelfs nog iets belangrijker

*Je speelde ook een rol in Robert Altman’s laatste film geloof ik: “ A Prairie Companion” was dat belangrijk voor je?
Ik was niet in die film, maar ik werkte wel voor de show gedurende drie of vier jaar als songwriter, maar je vergist je, ik was niet in die film.

*Je startte “Red House” op, je eigen label voor singer-songwriters, en je vroegere werk werd opnieuw gereleased op cd zodat je fans het nu makkelijk kunnen bekomen via internet. Denk je dat internet een vloek of een zegen is voor de muzikanten en voor de muziekindustrie in het algemeen?
Beide, zonder twijfel, zoals bij alle technologische vooruitgang. Er is een goede en slechte zijde aan alles op dat gebied. Internet heeft een enorm potentieel om mensen met elkaar te verbinden over gans de wereld, maar tegelijkertijd ook om ze te isoleren. Dat zijn dingen die we in’t oog zullen moeten houden en zien hoe het evolueert. We zullen er mee moeten leven, het heeft zich al zo ver ontwikkeld en je kunt het niet terug in het doosje stoppen. Ik hoop dat de evolutie meer goed dan slecht zal opleveren in alle geval.

*Je bent een paar malen genomineerd voor een “ Grammy Award.” Maakt dat de dingen een stuk makkelijker voor ’n artiest?
Neen, dat denk ik niet. Ik vind die Grammy toestanden maar onnozel, je kunt niet gaan zeggen, dit liedje is beter dan dat, en die artiest is beter dan deze, het heeft allemaal met smaak te maken. Ik denk dat er veel goede muziek is, die nauwelijks gehoord is, artiesten die heel goed zijn en die niemand kent, dus die Grammy toestanden…waardeloos

*Hillbilly, gospel, country, kerkmuziek en zelfs klassiek; je hebt het allemaal gespeeld. Hoe ontwikkelde je je eigen stijl?
Wel, het is wat je aanspreekt in een andere artiest wat doorkomt. Je kan je verbonden voelen met Billie Holliday en toch nooit iets van haar zingen, maar je voelt je aangesproken door dat liefdeslied van haar of door een ondeugende song, het is de kwaliteit van een artiest die je doorkrijgt, en dat kan op velerlei manieren gebeuren

*Je werkte met artiesten als Eric Anderson. Kelly Joe Pheps en Bo Ramsey. Waren dat maar tijdelijke samenwerkingen of hechte vrienschappen?
Met Eric heb ik maar even gewerkt, maar Kelly en Bo zijn al lang vrienden, net als Chris Smither. We zien elkaar niet zo dikwijls maar ik heb wel goede vrienschapsbanden met medemuzikanten.

*Je schreef een song "Mose Allison Played Here". Heeft hij invloed op je gehad? Waarom schreef je die song?
Ik heb altijd van Mose gehouden. Hij was een groot muzikant. Zoals hij zegt “Mixing up the boogie with the do si do”. Hij is een man van weinig woorden, maar hij kan het zo raak verwoorden: zoals “Your mind is on vacation, but your mouth is workin’ overtime” of “ Everbody is crying mercy, but they don’t know the meaning of the word” ik bewonder dat, hij is zo gevat en humoristisch, ik moest die song schrijven!

*"Jesus and Elvis" van "Pet Game" is een van mijn favoriete songs, zijn dat twee van je rolmodellen?staat dat voor tweespalt of eenheid?
(Lacht) Ja, inderdaad , we hebben beide nodig. We hebben Jezus nodig in ons leven, en ook Elvis. Voordat je godsdienstig begint te worden, ben je eerst aan het dansen geweest. Maar we hebben beide nodig in ons leven.

*Je bent een reiziger, waar blijf je de energie steeds halen om het leven”on the road” vol te houden?
Weet je, ik heb het toeren heel wat op een lager pitje gedraaid. Ik toer veel minder de laatste tijd. Zoals dit nu, vijf optredens en dan is het weer voor lang gedaan. Ik doe het rustig aan de laatste tijd.

*Je doet veel benefiet optredens en cd’s. Denk je dat het een plicht is voor een artiest om een beetje sociaal engagement te tonen?
Ik vind voor mezelf dat ik dat moet doen, maar iedere artiest moet dat zelf uitmaken. Ik doe ook maar kleine dingetjes, zoals mensen die de rivier die in hun omgeving stroomt zuiver houden en zo dingen. Ik ben blij dat ik zo wat geld kan bijeenbrengen.

*Vijf jaar geleden huwde je Iris Dement, die we juist zagen optreden. Hebben jullie dezelfde ideeen over muziek of geeft dat soms reden tot discussies soms?
(Lacht) Wij hebben heel veel dezelfde smaak op muziekgebied. Iris is opgegroeid met kerkmuziek, terwijl ik meer een rock ‘n’ roll en blues kerel ben, maar we hebben veel gemeen.

*Je dochters zijn ook met muziek bezig, volgen ze in de voetstappen van hun ouders?
Pieta zeker, ze is een goede singer-songwriter, ze was hier vorig jaar trouwens. (We laten Greg weten dat we haar aan het werk zagen en genoten van haar optreden met Bo Ramsey, haar man). Voor hen is ’t veel moeilijker dan voor ons vroeger. Radiostations tegenwoordig draaien ons soort muziek niet. Weinig in elk geval. Het is voor de jongeren veel moeilijker, maar Pieta is een slim meisje, ik weet dat ze haar weg zal vinden.

*"Going Driftless" de tribute cd met jouw songs door anderen, bevat een song "Ella Mae" opgenomen door je drie dochters. Heb je een idee waarom ze daarvoor kozen?
Wel, Ella Mae was mijn grootmoeder, zij hebben ze niet gekend, maar het was een aparte sterke vrouw. Ze had gestudeerd en schreef poezie en leefde in de Ozark Mountains.Via mijn vader hebben ze veel van haar horen vertellen en ze vonden zich verbonden, vooral Pieta..

*Kan je ook iets van hun leren, of hebben zij ’t allemaal van jou?
Ik leer nog elke dag van hun, het gaat zeker in twee richtingen. De kinderen leven om zo te zeggen in een andere wereld, en het feit dat ze jong en fris zijn en anders tegen de wereld aankijken is zeer inspirerend, het zorgt ervoor dat je ook ”jonger” gaat denken.

*Hoe zie jij de toekomst van de jeugd, meerbepaald op muzikaal gebied?
Ik maak me zorgen over de muzikale toekomst, Bo en ik waren juist nog aan het praten erover, we komen beide uit een tijd die een rijke muzikale oogst opleverde, de soulmuziek was in zijn bloeiperiode, de sixties rock ‘n’ roll, jazz op zijn hoogtepunt. Maar ik vrees dat het commerciele denken van de platenfirma’s alles vervlakt, ik maak me zorgen. Maar ik blijf geloven in de kracht van de muziek, die dat hopelijk overwint, zo gauw de platenfirma’s wat minder invloed krijgen en de artiesten eigenhandig voor hun verkoop zorgen zal er terug meer diversiteit komen.

*In "Poet Game", zing je "If I had to do it all again, I'm not sure I would play the poet game" . Leg eens uit, a.u.b.
Dat heb ik geschreven toen ik ongeveer 40 was, en dan je op een punt dat je terug kijkt en je afvraagt: heb ik het wel goed gedaan. Ik was niet echt van plan muzikant te worden als ik jong was, ik had interesse voor poezie en ik hield van het buitenleven en in feite wou ik een boswachter of houthakker worden, en dan denk je: hoe zou het geweest zijn als. Dat was alles.

*"Honey In The Lions Head" een cd met traditionals in uw bewerkingen, is een soort van hommage aan de onbekende schrijvers van die songs, hoe koos je die songs?
Wel, in eerste instantie wou ik een soort “Best Of” maken van mijn eigen songs, opnieuw opgenomen, en toen dacht ik, als ik nou eens die oude traditionals opnieuw opneem, maar dan moet je kiezen uit duizend songs. Ik heb er toen een vijftigtal geselecteerd en daar langzaam in geëlimineerd tot er enkel nog genoeg overbleef voor dat cd-tje

*Bedankt, Greg. Het was fijn om even met je te mogen praten, zorg samen met Bo voor een mooi concert.
Ik ga mijn best doen.

Dat Greg een man van zijn woord is, bewees hij enkele minuten later, en of hij zijn best deed!

(Ron & Marcie)

Meer foto's: Blowfish