HARRY BODINE - CROSSROADS ANTWERPEN - 23 MAART 2008

* Goeie middag, welkom in Antwerpen Harry, en vrolijk pasen!
Dank je wel, jongens

*Harry, hoe kijk je terug op je periode met Delta Roux en co-writer Micheal Milligan?
Het was een mooie tijd, het was een hele goede band, echt goede muzikanten. Mike is een groot zanger, we hebben mooie songs geschreven, maar we wilden elk andere dingen doen, hetzelfde liedje van altijd, maar we zijn goeie vrienden, en af en toe spelen we samen, het was een mooie periode.

*Een van de songs op “Only A Fool” heet “Three Wishes” en één van die wensen is genoeg geld te hebben, heb je momenteel nog dezelfde wensen of heb je al genoeg geld?
(Lacht hartelijk, en blijft lachen terwijl hij zegt): Ja dat is geloof ik nog altijd een wens en ik denk dat het een wens zal blijven…(lacht opnieuw uitbundig).

*Kan je ons wat vertellen over het maken van “Which Way Home”. Is songs schrijven een regelmatig en langzaam proces of komt het met vlagen en heb je periodes met veel inspiraties en andere dat het niet vordert?
Het komt zeer zeker in vlagen, echt waar, ik heb soms zeer creatieve periodes en soms veel minder, dan vordert ’t niet en moet ik de boel opbergen. De songs op “Which way home zijn over een lange periode gecomponeerd, er waren een aantal songs van de Delta Roux periode die ik terug bracht naar de basisvorm. Maar het proces heeft lang geduurd, ik begon met demos en dan een jaar voor de release was alles af. Maar ik was niet tevreden over de vocal tracks, en dan ben ik beginnen live op te treden, elke week opnieuw tot de zanglijnen goed waren en dan heb ik het opnieuw ingezongen.

*Je schijnt wel hechte familiebanden te hebben, je cd is opgedragen aan je broers en er staat een mooie tekening van je broer Howard op het boekje van de cd hoes. Krijg je veel hulp van je familie?
Ja, weet je, mijn broer is gestorven; Hij is al een hele tijd geleden gestorven, hij leerde me gitaarspelen en was een veelbelovend gitarist en liet me Duane Allman ontdekken en de blues. De rest van de familie geeft me ook veel steun.

*Ik hoor veel invloeden van de overleden gitarist Duane Allman in jouw gitaarspel. Zijn er ook jongere gitaristen die momenteel indruk op je maken?
Duane blijft mijn grote voorbeeld, maar tegenwoordig, wauw, vooral Derek Trucks, een ongelooflijk goede jonge gitarist, en die kerel van de North Mississippi All Stars, Luther Dickinson, en dan natuurlijk John Mooney, hij is ook erg goed. Ik heb hem leren kennen in New York, waar hij woonde, hij is heel erg goed en heeft een eigen stijl, en heeft veel meer invloed op me gehad dan ik echt besef, maar Duane blijft mijn God. We deden onlangs nog een verjaardagsshow waar ik echt zijn songs kon spelen in zijn typische stijl, en ik was enkel gitarist voor één keer, wat fantastisch is, ik genoot ervan.

*Ik genoot erg van de song “Troubled Mind”. Er zitten wat beat poësie, voodoo and Tom Waits invloeden in. Hoe ontstond dat nummer?
Wel, ik moet zeggen, het was real life, ik voelde me zo echt, toen ik het schreef; Ik maakte net een moeilijke periode door en ik heb het helemaal geschreven met mijn “National Steel”. Het was van, ik moet hier weg voor ik iemand iets aan doe.

*Zeg het me als ik het mis heb, maar je lijkt een rusteloos iemand, als ik je titels bekijk; “Shufflin Shoes”, “Walk With The Devil”, ”Walk A Mile”, je bent een wandelaar geloof ik?
(Lacht hartelijk) Jaah, dat is helemaal waar, toen ik jonger was is onze familie uit elkaar gegaan en we woonden allemaal ergens anders. Toen ik zestien, zeventien was, liften we en reisden mijn broer en ik met een bestelwagen doorheen Amerika, ik voelde me een echte hobo, gitaar op de rug, ik was echt wel gelukkig, het past ook bij de blues “ramblin” die hele scène.

*Er zit ook tamelijk wat gospelinvloeden te bemerken in “Which Way Home“, hou je erg van gospel?
Ja, zeker, ik hou enorm van gospel, prachtige muziek, vanuit het hart.

*Als je kon dineren met 3 andere bluesartiesten, ongeacht of ze nog onder ons zijn of in de blueshemel, wie zou er dan aan je tafel zitten?
Wel: de oude kerels: Mississippi Fred Mc Dowell, Muddy Waters, en euh…even denken B.B. King.

*Welke ontmoetingen hebben een indruk op je nagelaten? Mensen die je ooit mogen ontmoeten hebt en die je altijd bijbleven?
Op muzikaal gebied? John Mooney zeker en vast en onlangs heb ik dan Bobby Whitlock ontmoet, ook een prachtmens, er moeten er nog wel zijn.. Oh Ja, Dickey Betts, hij heeft het meest indruk op me gemaakt. Een klein voorbeeld; de gitaar van mijn broer, een kleine relikwie voor mij, niemand mocht erbij in de buurt komen. Het is een oude ’64 en Dickey wou graag even erop spelen, en ik twijfelde, maar ik dacht, het is Dicky Betts…in godsnaam, het is een eer. Hij zei, ik zal voorzichtig zijn. Hij deed de gesp van zijn broeksriem helemaal naar achter, zodat er zeker geen krasje zou opkomen, en dat gebaar alleen al, dat respect voor die oude kostbare ’64, maakte enorme indruk op mij.

* Je hoort het, je bent net als ik een grote Allman Brothers fan.
Ja zeker, een hele grote.

*Wat vindt je van Warren Haynes?
Ik hou van Warren, maar ik ben toch nog meer fan van de vroegere bezetting, de Allman Brothers zonder Dicky, daar heb ik het wat moeilijker mee. Maar die kerels waren toegewijd. Ik hield ook van het studio werk van Duane.

*Heb je al plannen voor de volgende cd?
Ik ben wat songs aan het schrijven en ik heb al in de studio gezeten, maar het beviel me niet echt, die enkele songs die ik opnam. Nu heb ik contact met Taxim opgenomen, de platenfirma waar Delta Roux bij zat, maar hij wou me dingen laten opnemen in de stijl van Jeff Beck en zo, en ik weet het niet… Ik zou willen terug sobere, “stripped down” songs opnemen, meer Delta stijl, met National Steel en zo. Maar er komt normaal dit jaar nog een nieuwe, wat ’t ook gaat worden.

*Dank je wel Harry, voor je tijd, en succes met het optreden dadelijk.

(RON) met dank aan Marcie