JAIMI FAULKNER - CROSSROADS ANTWERPEN - 2 MAART 2008

*Dag Jaimi, Welkom in Antwerpen, dit is uw tweede optreden in de Crossroads als ik me niet vergis, je bent hier een graag geziene gast, lijkt het, want je vorige optreden is nog niet zo lang geleden.
Neen, dat was vorig jaar pas, ik was toevallig in Antwerpen en hier speelde een bluesband, ik dacht ik ga een kijkje nemen, maar de band zegde op het laatste moment af en ik stelde voor om over te nemen en nu mag ik terug komen, ik was toevallig in Londen en kon dit combineren.

*Speel je graag in kleinere clubs als deze of liever op de grote festivals?
Beide in feite, het is elk een andere belevenis, in clubs als deze komen de mensen speciaal voor jou en ze luisteren beter, maar voor een paar duizend mensen spelen in openlucht bijvoorbeeld heeft ook zijn charme, dat is er dan weer opwindend om te doen.

*Wat was je optreden met het meeste publiek tot nu toe en is er een verschil tussen het Australische publiek en bijvoorbeeld het Amerikaanse en Europese?
Dat was natuurlijk op een festival in Australië, het Port Fairy Music Festival, voor ongeveer ’n duizendtal mensen, maar ook in overvolle kleine clubs waar tot 250 mensen waren, en van verschillen per continent in het publiek heb ik nog niet veel gemerkt.

*Toen je begon met muziek maken, begon je dan dadelijk op gitaar, en op welke leeftijd begon je?
In feite begon ik op piano, mijn moeder had me een piano gekocht en ik heb dat een viertal jaren geprobeerd, maar het beviel me niet echt, en toen op een dag, ik was negen denk ik, kwam mijn vader thuis met een gitaar en dat was het, ik was dadelijk gewonnen voor dat instrument en ik heb dan even wat lessen gevolgd, maar ben dan uiteindelijk rond mijn vijftiende zelf maar begonnen met wat rondzoeken en volop oefenen.

*Je was in Memphis een dikke maand geleden, voor de “International Blues Challenge”, een belangrijke internationale wedstrijd voor nieuw talent, wat was het resultaat?
Wel, we zijn in de halve finales geraakt, en daar ben ik heel tevreden mee. Het was op Beale Street, een club die Pig On Beale heet, en ik was blij om als Australiër in de halve finales te geraken.

Op zo ’n wedstrijd kom je natuurlijk veel muzikanten en andere mensen van de muziekwereld tegen op één kleine oppervlakte, wat natuurlijk nuttig is als “networking”. Heb je daar voordeel kunnen uit halen?
Ja, natuurlijk, ik heb interessante contacten kunnen leggen met mensen uit Londen (n.v.d.r :Jaimi wil naar Londen verhuizen om meer optredens te kunnen doen in Engeland en Europa), met Italianen en vele anderen. Het is ideaal voor “networking”en de juiste contacten.

*Heb je er al dadelijk optredens of zo mee kunnen binnenhalen?
Neen, niet rechtstreeks, maar ik weet wel dat deze contacten nog zeker wat zullen opleveren binnenkort, wederzijds.

*Je speelde op de cd’s van Mia Dyson, en nu zingt zij op ‘n paar nummers van jouw cd’s, hebben jullie ook al live samen opgetreden?
Ja, zo begon het in feite, ik ben een paar keer met haar mee opgetreden als gitarist en backing zanger en vandaar ook op haar cd’s en nu ook andersom, we zijn al langer goede vrienden.

*Als je een nummer schrijft, heb je dan een vaste manier van werken, schrijf je eerst de tekst of andersom of is het altijd anders?
Het is elke keer anders, maar ik begin toch meestal met de muziek, en achteraf concentreer ik me op de tekst en dat is meestal tijdens wandelingen, dan komen bij mij de ideeën.

*Ik hoor dikwijls bij anderen tijdens interviews dat ze hun ideeën hebben bij het autorijden en dat ze het vlug inzingen in een dictafoontje.
Ja, dat is wel handig, ik moet me ook zoiets aanschaffen.

*Wie heeft het meest invloed op je gehad op gitaar en als songschrijver?
Als songschrijver ben ik gek op Chris Whitley, er zijn een paar van zijn cd’s waar uitstekende song op staan, en dan de Austaliër Jeff Lang, die heeft ook veel invloed op me gehad. En op gitaar, in het begin de bluesgitaristen, later meer jazz, Scofield bijvoorbeeld was belangrijk.

*Ik heb de indruk dat songs schrijven meer en meer belangrijk voor je wordt, belangrijker dan gitaarspelen, je bent een hele goeie gitarist, maar vooral op je cd’s beperk je het gitaarspelen tot het minimum, is dat juist?
Ja, live speel ik nog wel behoorlijk veel gitaar, dat zal je merken, maar op plaat zijn de songs en de teksten toch belangrijker, en ik wil niet meer gaan soleren dan nodig is. Ik speel wat het nummer vraagt, als je gaat teveel gitaar toevoegen gaat de song verloren volgens mij.

*“Last Light” werd opgenomen in 2004 en in 2006 bracht je dan “Back To You” uit, een E.P van amper 20 minuten, Waarom geen full cd?
Ik had een full kunnen maken, maar ik breng enkel songs uit waarvan ik 100% tevreden ben, en toen waren dat die vijf en ik wou ook niet langer wachten, of er “vullers”op gooien. Maar nu heb ik meer dan voldoende nieuw materiaal waar ik mee tevreden ben, zodoende maak ik dit jaar een full cd en het zal meer singer-songwriter werk zijn dan de vorige verwacht ik, en ook met staande bas, zodat ’t ook een lichtjes jazzy geluid zal hebben.

*Mijn laatste vraag hoef ik niet meer te stellen, Jaimi, want die heb je net beantwoord, ik wou namelijk nog vragen wanneer er een nieuwe cd aankwam en hoe die zou gaan klinken, dat weten we dus nu. Hartelijk bedankt voor het gesprek en je kostbare tijd.
Zonder dank. Ik bedank Marcie, Freddy en jou, en wij zullen zeker met elkaar contact houden en waarschijnlijk ook ontmoeten, zo gauw ik in Londen woon hoop ik in Belgie meer regelmatig op te treden. Mensen zoals jullie moesten er meer zijn, het is erg belangrijk voor ons muzikanten, wat jullie doen !

Wij knikken begrijpend alle drie ja...., en enkele minuten later krijgen we een perfecte show voorgeschoteld van deze jonge belofte (zie concert review). Spijtig van de eerder matige opkomst . Wij maakten, zoals wel eens regelmatig het geval is, deel uit van de happy few. Een voordeel van over de goede informatie te beschikken natuurlijk, en die geven we graag door aan onze lezers. Vanaf nu weten jullie dus nu ook hoe goed deze jongen is, dus volgende keer…geen uitvluchten meer. Be There!

(RON)