CARRIE RODRIGUEZ - CCLEOPOLDSBURG - 7 OKT. 2007

Zoals je elders al kon lezen op deze site was Chip Taylor in België voor een uniek concert. Als hij optreedt brengt hij meestal jong talent mee om samen het podium mee te delen. Eén van zijn vaste protégés is de Texaanse zangeres Carrie Rodriguez, de 27-jarige dochter van David Rodriguez, een bekende country singer-songwriter uit Austin, Texas. Haar favoriete muziekinstrument is de viool, maar Chip Taylor deed haar een vijftal jaren geleden ontdekken dat ze ook een aardig deuntje kan zingen. Na 3 duet-CD’s met Chip Taylor verscheen onlangs haar eerste soloalbum “Seven Angels On A Bycycle”, een werkje dat we vorige maand reeds bespraken op de CD-Reviews pagina’s van Rootstime. We waren dan ook heel blij dat we Carrie Rodriguez na Chip Taylor eveneens konden strikken voor een ongedwongen interview dat plaatsvond enkele uurtjes voor haar optreden in Leopoldsburg. Hier volgt het relaas van dit leuke gesprek met een mooie en vlotte dame.

Welkom in ons Belgenlandje, Carrie en bij voorbaat bedankt voor dit interview. Heb je enige affectie of speciale herinneringen aan België of aan de Benelux?

Ik heb ooit een Belgisch vriendje gehad gedurende zowat 2 jaar. Hij was een Waal en hij haatte de Vlamingen want hij vertelde altijd vervelende dingen over de Vlamingen. Maar ik heb zo wel wat van de Belgische cultuur meegekregen. En we hebben hier in België vorig jaar in de herfst ook nog een concert gespeeld in Eeklo.

Je toert nu weer met Chip Taylor. Maar speel je ook shows op je eentje?
Dit jaar heb ik in Amerika al heel wat shows alleen gedaan omwille van de promotie van mijn nieuwe CD “Seven Angels On A Bicycle”. Eigenlijk is dit mijn eerste tournee samen met Chip sinds de herfst van 2006.

Je hebt ook verteld dat je onlangs in het voorprogramma stond van Lucinda Williams. Ben je een fan?
Ja, hoor. Een hele grote fan zelfs. En dat lijkt zelfs wederzijds te zijn. Zij heeft me persoonlijk gevraagd om met haar te touren in de States. Toen mijn CD verscheen heeft ze enkele heel lovende woorden over mij en mijn album gezegd in een interview in de New York Times. Ze heeft ook nummers van mijn CD op haar favoriete internet-playlist geplaatst. Chip werkte vorig jaar met haar samen aan haar laatste CD en hij heeft toen wellicht ergens tegen haar verteld dat “Carrie wel eens de ideale persoon zou kunnen zijn om haar voorprogramma te spelen”. Ik denk dat Chip er voor iets tussenzat.

Je bent de dochter van David Rodriguez, een bekende singer-songwriter in het countrygenre. Wij hebben bij Rootstime ook al enkele CD-besprekingen van zijn werk gedaan in het recente verleden. Hij woonde zelfs enige tijd in Nederland, denk ik.

Ja, 10 jaar zelfs. Mijn vader is ook een goede vriend van Lucinda Williams. Dat dateert al uit de periode van de seventies. Chip kende mijn vader helemaal niet vooraleer hij mij leerde kennen. Mijn vader woont nu in Austin, Texas en Chip al zijn hele leven in New York.

Jij bent toch ook een Texaanse.
Ja, maar ik woon toch al een hele tijd in New York, in Brooklyn om precies te zijn.

Oops, daar gaat mijn volgende vraag over Texas. Ik wou je nog wat vragen over de Amerikaanse president die ook Texas-roots heeft.

Probeer me a.u.b. niet over de president te laten praten. Die vent is gewoon …. Ik heb er geen probleem mee dat mensen hun mening over de politici en over de president uiten via hun muziek, maar ik wil toch liever niet zelf staan preken over politiek op het podium.

Je brengt dus geen politieke boodschappen in je nummers?
Op deze plaat staan geen dergelijke songs. Maar nu ik meer en meer zelf begin te schrijven merk ik toch dat er af en toe een opinie over politiek in mijn teksten sluipt. Samen met mijn bassist heb ik pas een nieuw nummer geschreven dat “The Mask Of Moses” heet. Daarbij heb ik wel aan president Bush gedacht en hoe hij godsdienst gebruikt of beter misbruikt om zijn daden en beslissingen goed te praten en te verantwoorden. Maar ik probeer geen directe stelling in te nemen. Ik houd het liever vaag en wil de echte beslissingen aan de luisteraars zelf over laten.

“Seven Angels On A Bicycle” is in feite je eerste soloalbum. Je hebt al 3 duet-albums opgenomen met Chip Taylor (nvdr. “Let’s Leave This Town”, “The Trouble With Humans” and ”Red Dog Tracks”) en nu ook het live album “Live From The Ruhr Triennale”. De meeste nummers op je soloalbum zijn echter ook geschreven door Chip of door jezelf. Er staat nochtans één cover song op: “Waterbound” dat geschreven werd door een Amerikaanse violist Dirk Powell. Hoe ben je daartoe gekomen?

Dirk Powell is een al wat oudere muzikant die ik voor het eerst via vrienden leerde kennen. Zijn muziek is te catalogeren onder Appalachian, de typische muziek uit de bergstreken in Amerika. Hij speelt ook Cajunmuziek in de groep van zangeres Christine Balfa, de dochter van de bekende Cajunviolist en ambassadeur Dewey Balfa. Ik heb Dirk Powell nadien ook persoonlijk ontmoet. Hij schreef ook heel wat muziek voor de “Cold Mountain”-soundtrack, de bekende film met Jude Law. Hij had dit nummer al een aantal jaren geleden geschreven maar toen ik 2 jaar geleden aan mijn soloalbum begon was er net die vreselijke “Hurricane Katrina” geweest in New Orleans en het nummer “Waterbound” beschrijft zo goed het leed van al die mensen die door die tyfoon getroffen werden. Daarom besloot ik het zelf ook op te nemen voor dit album.

Het is dus niet omdat hij ook viool speelt dat je zijn nummer selecteerde voor je CD? Dat is toch ook jouw favoriete instrument.

Hij is wel één van mijn favoriete violisten en hij speelt ook banjo. Dus ik ben ook wel een fan van hem als muzikant.

De titeltrack van je CD “Seven Angels On A Bicycle” is een eerbetoon aan Andy Morgan die op 26-jarige leeftijd tijdens een fietstochtje door Brooklyn door een truck werd doodgereden. Je draagt je album ook op aan Andy. Wie was hij en wat betekende hij voor jou?

Andy was een boezemvriend van mij, reeds van tijdens mijn kinderjaren in Texas. Onze families waren goede vrienden in Austin, waar wij beiden opgroeiden. We verlieten beiden Austin op 18-jarige leeftijd om onze hogere studies te gaan doen. Andy kwam eigenlijk naar New York omdat mijn man tijdens een avond met onze families in Texas zei dat New York eigenlijk “the place to be” zou zijn voor iemand als Andy en dat hij het er geweldig zou vinden. En 3 weken later stond Andy plots voor onze deur in New York waar we een tijdje opnieuw als één familie samen leefden. Het was een enorme schok voor mij toen ik 2 jaar geleden – net toen ik aan deze CD begon te werken - vernam dat hij was doodgereden door een truck toen hij over Brooklyn Bridge reed.

Je hebt daarom dan ook het nummer over hem geschreven?
Het gaat niet echt over het ongeval. Het is meer een viering, een eerbetoon aan zijn leven en aan zijn mooie persoonlijkheid dan een song over het ongeval. De bedoeling van het lied is een positieve herinnering aan Andy via de tekst en de muziek over te brengen.

Als je naar de CD luistert, dan zitten er toch wel enkele sensuele nummers bij en seksueel suggestieve songs zoals “50’s French Movie”, “Dirty Leather”, “Got Your Name On It” and “Big Kiss” die allemaal door Chip werden geschreven?

Ja, daar is hij werkelijk een kei in.

Is hij de zogeheten “Dirty Old Man” die al die woorden via zijn songs in de mond legt van een onschuldig zangeresje?
(nvdr. Carrie moet hier eerst even hartelijk om lachen en antwoordt dan) Misschien wel, maar hij doet het wel heel subtiel. Hij is nooit direct of expliciet in zijn teksten, maar laat liever de fantasie van de luisteraar zijn gang gaan.

Mijn persoonlijke favoriete songs op je CD zijn twee ballads “He Ain’t Jesus” and “St. Peter’s”. Beide songs zijn ook door Chip Taylor geschreven.

Ja, “St. Peter’s” heeft Chip ook geschreven voor Andy Morgan. Chip kende Andy ook heel goed.

Als je gevraagd zou worden om je eigen favoriete song uit je CD te selecteren, welke zou je dan kiezen?
Ik denk “Seven Angels On A Bicycle” omdat ik er emotioneel zo bij betrokken ben en omdat het nummer me op een positieve manier aan hem herinnert. En ik houd ook van de vrijheid die het nummer uitstraalt en de manier waarop we dat nummer uitgewerkt hebben. Mijn man Javier Vercher speelt tenor saxofoon op dat nummer. Hij is oorspronkelijk een jazzmuzikant.

Wat vind hij er van om als jazzmuzikant op een countryplaat te spelen?
Ik zou mijn CD niet als een countryalbum willen bestempelen. Er staan enkele countrysongs op en ik speel ook meestal viool op countrynummers van Chip maar ik denk dat het album redelijk divers van stijl is.

Zijn er andere hedendaagse artiesten waar je naar luistert?
Wel, Lucinda Williams staat torenhoog bovenaan op mijn lijstje. Zij schrijft zulke mooie liedjes die zo vol passie zitten en zo hartverscheurend kunnen zijn. Op tournee heb ik altijd een hele collectie albums bij om te beluisteren. Zo zit er momenteel Ali Farka Touré bij en “Marry Me” van St. Vincent (nvdr. zie bespeking op Rootstime -oktober). Zij speelt alle instrumenten zelf op die CD wat toch wel indrukwekkend is. Ik hou ook van de nieuwe CD van John Vanderslice en van “Between Daylight And Dark”, het album van Mary Gauthier (nvdr. ook al besproken op Rootstime-oktober). Ik luister ook redelijk veel naar jazz. Bill Frisell is mijn favoriete gitarist. Hij speelt ook mee op mijn CD en op onze live-CD. Een schitterende muzikant.

Op je CD wordt je door enkele topmuzikanten geholpen zoals Bill Frisell op gitaar, Greg Leisz op pedal steel en Viktor Krauss op bas. Dat zijn allemaal zeer sterke persoonlijkheden die een enorme reputatie hebben opgebouwd. Dan moet er ook een soort “natural fit” tussen al die sterke “ego’s”ontstaan in de studio.

Wel, ze hebben gewoon geen “ego’s”. Ze zijn allemaal zo behulpzaam geweest. Wellicht de meest bescheiden mensen die ik ooit heb ontmoet. Ze werken ook vaker samen aan andere projecten en kunnen een ongelooflijk mooie “vibe” creëren.

Je hebt deze CD haast volledig live opgenomen zonder lange repetities?
Ja, we hebben eigenlijk maar één dag gerepeteerd en daarna hebben we het hele album in amper 4 dagen opgenomen in de studio.

Zie je dat als een voordeel in vergelijking met de meer gepolijste albums die meestal via de meest diverse opnametechnieken worden bijgewerkt?

Wel, het heeft deze keer alleszins gewerkt voor dit album. Waarschijnlijk ook omdat deze muzikanten zo’n goede “vibe”-spelers zijn. Je wilt ze eigenlijk niet apart laten spelen en daarna hun setjes aan elkaar monteren in een studio. Zij spelen zo vaak samen en dat was net het mooie aan deze opname. Maar ik sluit niet uit dat we het voor een volgende CD helemaal anders zullen aanpakken.

Wat zijn je eigen verder muzikale plannen. Komt er snel een 2e soloalbum?
Er is de live-CD met Chip maar die is net op de markt verschenen. En ik heb onlangs ook een contract getekend bij een groot platenlabel dat mijn volgende album zal uitbrengen. En zij willen er zo snel mogelijk aan beginnen. Voor mij zal het een beetje anders zijn omdat ik tot nu toe altijd met Chip als producer gewerkt hebt. Dit wordt dus een heel nieuwe aanpak.

Zo een nieuwe platenmaatschappij pusht een artiest soms in een bepaalde richting. Voel jij ook druk van bovenaf om bvb. meer countrysongs, meer rocksongs of meer popsongs te brengen? Je eerste album was nogal divers van stijlen.

Niet echt. Ik denk dat ze vooral geïnteresseerd zijn om te zien wat er nog allemaal uit mij kan komen als artieste. De nieuwe CD zal zeker elementen bevatten die ook op “Seven Angels On A Bicycle” staan. Maar we hebben nu een jaar lang opgetreden met een vaste band, die je ook vanavond kan zien. Alvast de gitarist en de basspeler want Javier is niet meegekomen als drummer op deze tournee. Ik denk dus dat de volgende CD meer een groepswerk zal zijn dan een soloalbum. Misschien ook een beetje meer rock’n’roll. Maar ik zal het maar best eerst maken alvorens er uitspraken over te doen.

Ga je vanavond vooral nummers uit je eerste CD brengen?
Het zal zowat 50/50 zijn met liedjes uit “Seven Angels On A Bicycle” en enkele nieuwe nummers die op de volgende plaat zullen belanden.

We zullen kritisch luisteren en ons al voorbereiden op een bespreking voor als de plaat gaat verschijnen. Alvast bedankt voor dit gesprek, Carrie en we wensen jullie een leuk optreden toe vanavond.

(valsam)