TOMMY CASTRO - BUGABOOS BLUESFESTIVAL - 09 JUNI 2007

Hallo Mr Castro, welkom terug in België.
Laat ik eerst even terug de geschiedenis induiken, hoe was de Caribische Cruise?
Tommy: great,great, ik hou wel van de Caribische Cruise. We gaan er nog eentje doen in oktober maar dan aan de westkust. En natuurlijk ben ik weer van de partij in 2008 voor de Caribische. Beste optreden ter wereld, moeilijk te beschrijven, het is zoiets als Mardi Grass maar dan op een schip (Tommy Lacht luidruchtig). En de muziek is anders, niet enkel New Orleans muziek. Het is een week niets dan feesten.

Heb je de kans gekregen om met nog wat andere artiesten te jammen daar?
Tommy: ohh jaa, jazeker. Elke avond wordt afgesloten met een grote jamparty en dan is er ook nog een ander gedeelte op het schip waar de gasten kunnen samenkomen en spelen. Er is daar voldoende tijd en mogelijkheid om veel te jammen. De muziek gaat door dag en nacht, het houdt niet op.

Heb je dan wel tijd om te slapen?
Tommy: tja, je moet wel, je maakt er tijd voor. En je maakt dan echt wel keuzes, je slaapt wanneer iemand speelt die je niet wil horen of al meermaals gehoord hebt. Maar het is echt moeilijk om te kiezen, sommigen verlaten niet eens het schip terwijl er zovele mooie eilanden zijn om te bewonderen. Ze spelen gewoon tot 6 uur ’s morgens ( Tommy lacht alweer uitbundig ).

Ik las op je nieuwspagina dat er een Tommy Castro dag wordt georganiseerd in San Francisco.
Tommy: wel ja, er was eentje vorig jaar. De burgemeester heeft een Tommy Castro dag aangekondigd en dat was een hele eer.

Wat kunnen mensen die dag verwachten in San Francisco?
Tommy: Ohh niet echt veel, iedereen draagt een zwart T-shirt die dag ( Tommy lacht weer uitbundig ). Neen, het is gewoon een dag ter ere van mij maar verder gebeurd er weinig speciaals. Buiten dat de radiostations wat meer van mijn muziek draaien.

Ben je ervan op de hoogte dat jij de reden bent waarom het Bugaboos festival is ontstaan?
Tommy: Ik ben verbaasd, ze hebben zeker goed hun best gedaan. Natuurlijk ben ik vereerd dat ik hen hiertoe geïnspireerd heb maar ze hebben het tot nog toe goed gedaan zonder mij (Tommy Lacht ) en dat zonder dat ik nog maar één noot gespeeld heb. Het is zeker niet makkelijk om een festival te organiseren maar hun hart zit op de juiste plaats en ze doen het meer dan goed.

Je nieuwe cd Painkiller is een succes maar ik moet zeggen dat die toch anders klinkt dan al je andere cd’s.
Tommy : alle cd’s zijn anders en niet hetzelfde. Soulshaker was weer anders dan Gratitude, wat eigelijk een ode was aan de oudere bluesgeneratie. En daarvoor Right As Rain die weer anders was dan Can’t Keep A Good Man Down enz.

Is dat een bewuste keuze of komt dit gewoon door de vooruitgang die er met de jaren ontstaat?
Tommy: neen, ik wil echt wel dat elke cd anders is dan de vorige. Gewoon omdat ik van vele stijlen blues en muziek hou. Ik ben nu eenmaal opgegroeid onder het motto te spelen waar ik van hou wat dat ook mag zijn. En tegenwoordig krijg ik de kans om samen te werken met goede songwriters en zelf ook goede songs bij te dragen. En ik speel ze op een manier dat ze het meest natuurlijk klinken. En verder voeg ik er meestal enkele covers aan toe van grote artiesten die ik bewonder. Ik had niet echt een idee over hoe de cd Painkiller moest klinken, gewoon dat hij goed moest zijn en misschien iets meer terug naar de blues en roots georienteerd.

Hoe was het om in de studio samen te werken met gasten als Coco Montoya ?
Tommy : weet je Coco is een goede vriend van mij al voor jaren en we jammen regelmatig. We hadden dan ook al regelmatig gesproken over iets samen doen alleen kwam het er nooit van. En dan heb ik hem dus getelefoneerd en zei, we moeten ermee ophouden erover te praten, kom naar San Francisco en speel mee op die plaat. En het is een geweldige samenwerking geworden.

Naar welke muziek luister je zoals als je op tournee bent?
Tommy : alles, we luisteren naar allerlei muziek. Ik heb een hoop muziek opgeslagen in mijn laptop. En verder kunnen we ook dvd’s kijken in de bus en dus kijken we ook veel naar live-concerten. En dat kan gaan van Albert King tot James Brown, Buddy Guy etc. Ik noem maar even op wat we zoal gekeken hebben tijdens onze laatste tournee (Tommy Lacht ).

Carlos Santana schreef iets heel moois over jou. Heb je al ooit de kans gekregen samen met hem te spelen?
Tommy: wel eigelijk speelde hij een avond mee met ons en toen zei hij die woorden. En de platenmaatschappij zei , als Carlos dat zegt kunnen we het gebruiken om op de site te plaatsen. Het was gewoon iets wat Carlos rechtuit het hart zei op dat moment. Ik zou hem nooit vragen om iets over mij te schrijven ( Tommy lacht weer uitbundig ). En ja ik heb al de gelegenheid gekregen om met hem te spelen dus, eigelijk 3 keer. Maar mijn leukste herinnering was destijds toen ik op tournee was met BB King. Carlos was op één van die shows aanwezig en ik speelde enkele songs samen met BB King en Carlos voegde zicht toe. Daar zaten we dus alle drie op een rij, uit respect voor BB ga je natuurlijk ook zitten. En plots toen ik naar rechts keek realiseerde ik me dat ik zat samen te spelen met 2 van de grootste gitaristen (originators) ter wereld. En dat was gewoon een moment van woww, er staan zelfs wat foto’s van op mijn site. Weet je in het begin probeerde ik te spelen als BB King maar ja wie niet eigelijk? Bluesgitaristen lopen dikwijls in zo’n val, je covert een song van BB King en probeert als hem te klinken, het volgende cover je een song van Albert King en dan probeer je weer als Albert te klinken. Volgens mij is mijn eigen stijl er gekomen op het moment dat ik full time muzikant werd, omdat ik geen tijd meer had op te oefenen. En dan plots moest ik weer nummers gaan schrijven en tja, toen gebeurde het, zo van wauw wat is er gebeurd. Maar momenteel ben ik weer volop aan het oefenen, ik heb veel van mijn songs op laptop staan en dan plug ik mijn gitaar daar op in en oefen. Maar het is niet hetzelfde als wanneer je jong bent. Iemand als Eric Steckel is jong en zijn geest staat open om veel te absorberen, als je ouder wordt werkt het niet meer zo eenvoudig. Je verstand zit dan ook nog eens overvol met 50 jaar levenservaring (Tommy Lacht weer uitbundig).

Is er nog iemand met wie je in de toekomst een cd wil maken?
Tommy : Ohh ja, misschien nog eens met Coco Montoya. En zeker ook nog eens met m’n goede vriend Hook Herera, dat zal zeker een fantastische plaat worden. Hij zal zeker ook vanavond enkele songs meedoen met me, we zullen dan nog eens wat echte blues spelen (Tommy lacht ).

Je hebt heel wat fans en vrienden hier in België en toch kom je niet ieder jaar naar hier om op te treden. Is daar een reden voor?
Tommy : Dat is niet mijn schuld, ik wil naar hier komen. Maar het ligt vooral aan de promotors, zij moeten ons uitnodigen. Mijn agent doet niets anders dan mailings versturen en ons aanbieden. Maar ik ben er zeker van dat we in het najaar nog eens terugkomen voor enkele clubconcerten. En dan mag je ons verwachten in Verviers, Diest en wie weet waar nog.

Een half uurtje later mochten we getuige zijn van een op dreef zijnde Tommy Castro die tot 2h30h een feestje bouwde in Mol en heel de tent uit z’n dak deed gaan.

foto's: Marc Bouillon
Blueswalker