Er zijn nog altijd muzikanten die het nooit zullen willen opgeven, ook niet na een carrière die al meer dan dertig jaar duurt. De Amerikaanse singer-songwriter Nolan McKelvey uit Scottsdale, Arizona is er zo ééntje die naast het uitbrengen van zijn soloplaten ook nog zeer actief is in diverse groepjes zoals de country- en folkrockband ‘Tramps And Thieves’ uit Tempe, Arizona en de bluegrassformatie ‘Muskellunge’ uit Minneapolis, Minnesota met daarnaast ook nog zijn eigen ‘Nolan McKelvey Trio’.

Twee jaar geleden mocht ik zijn toenmalige album “Forward” van een lovende recensie voorzien en dat zijn muzikale route nog steeds ‘voorwaarts’ is bewijst hij nu met alweer een nieuwe plaat. De titel van dit tien nieuwe nummers tellende werkje is “How Small We Are”. Zijn 22e officiële album werd door Nolan McKelvey zelf geproducet in ‘The Tone Kitchen’-opnamestudio in Tempe, samen met de muzikanten Jeff Lusby-Breault en PH Naffah.

Die twee spelen dan ook nu weer mee op deze nieuwe plaat: de eerste op akoestische en elektrische gitaren, orgel en synthesizer en de tweede op drums, piano en orgel. Verdere instrumentale bijdragen aan het album zijn afkomstig van Jesse Valenzuela op gitaren en bajo sexto, Jon Rauhouse op pedal steel, Nick Sterling op piano en orgel, Stephanie Groot op viool en Tim Kelly op dobro terwijl Mandy Fer voor de nodige backing vocals bij de nummers zorgde.

Tijdens zijn lange loopbaan heeft Nolan McKelvey het podium gedeeld met enkele bekende folk, country en Americana-artiesten zoals Jeffrey Foucault, Jack Johnson, Josh Ritter en de groepen ‘Cowboy Junkies’, ‘Los Lobos’ en Son Volt’. De invloeden van deze muzikanten zijn zelfs subtiel hoorbaar in de liedjes die hij voor dit nieuwe album heeft gecomponeerd en opgenomen. In onze recensie van zijn vorige plaat “Forward” hebben we hem vergeleken met o.a. Ryan Adams en Damien Rice en dat kunnen we in verband met deze plaat alweer volmondig beamen. Ter illustratie hiervan hebben we twee songs op audiovideo aan deze recensie toegevoegd: het melancholische “Lonely, Not Alone” en de melodieuze albumopeningstrack “Raised By Love”.

We houden echt wel van zijn prachtige stem en nog meer van de heerlijke songs die Nolan McKelvey schrijft. Op deze plaat gaat onze bewondering naast de twee nummers op de video’s vooral uit naar het liedje “The Valley Of The Sun”, een meer dan vijf minuten durende liefdesliedje over de mooie staat Arizona waar hij geboren is. Zachtjes wegdromen van een verblijf onder de daar heel vaak schijnende zon is dan ook aangeraden. Dan volgt er een alweer schitterend duet met zangeres Mandy Fer in het walsende nummer “Anam Cara” (wat ‘zielsgenoot’ betekent) met de hemelse sound van een twangende gitaar in de begeleiding. Dit nummer doet me vooral denken aan het werk van Ward Hayden en zijn vroegere formatie ‘Girls, Guns & Glory’.

De poging om een ietwat zwakker nummer op deze plaat te vinden zult u wellicht gauw moeten staken wat het is gewoon genieten van de eerste noot van het liedje “Raised To Love” tot de laatste noot van de albumafsluitende song “Moon And Stars To Give”. Die meer dan vijf minuten durende ballad willen we tot slot toch nog even vermelden als onze persoonlijke favoriete song naast de aan Roy Orbison herinnerende liefdesballad “Lonely, Not Alone”. Begin 2010 concludeerden we al in onze recensie van zijn album “A Matter Of Time”: “It’s just a matter of time…the best is yet to come”. Nolan McKelvey is een man met vele talenten waaronder die van zanger en componist van mooie liedjes. Meer hoeft dat voor ons niet te zijn. Zijn nieuwste plaat “How Small We Are” zal ten huize (valsam) ongetwijfeld nog heel vaak door de huiskamer weerklinken, vooral dan in afwachting van al het mooie werk waarmee deze schitterende artiest uit Arizona ons in de volgende jaren nog allemaal zal komen verrassen.

(valsam)
“We are following the American singer-songwriter Nolan McKelvey from Arizona already since 2010 when he released his album ‘A Matter Of Time’. We then concluded that his best work is yet to come. Well, his newest record ‘How Small We Are’ can easily be called ‘his best work’ containing ten great songs and very beautiful music from the first note to the last one, 40 minutes long.“ – www.rootstime.be