Het trio bestaat ruim vier jaar en dit is hun tweede cd. De muzikale achtergrond van deze drie muzikanten beslaat een breed scala aan muziek, van Zuid-Indiase klassieke muziek tot metal en jazz. De uit Portugal afkomstige bassist Goncalo Almeida (1990) is tevens leider van de punk-metal-jazz band “Albatre”en de elektro-akoestische kamerjazz groep “Lama”. Tobias Klein ( 1967) speelt altsax, basklarinet en contrabasklarinet, hij mengt jazz, rock en Indiase muziek in het sextet “Spiniflex”. In 1990 verhuisde hij van Duitsland naar Amsterdam om aldaar te studeren aan het conservatorium. Martin van Duynhoven (1942) loopt al “eeuwenlang”mee in de Nederlandse jazzscene en behoort met Han Bennink, John Engels en Pierre Courbois tot de grand old men. Zijn geschiedenis en met wie hij allemaal heeft gespeeld zou diverse bladzijden vullen, in vogelvlucht : hij begon in de illustere popgroep Group 1850 en speelt behalve met dit trio ook in het trio van Ab Baars en de groep van Frank van Bommel.

De muziek van het trio is een mix van freejazz uit de jaren ’60 en’70 (Ornette Coleman, Henry Threadgill) en hedendaagse gecomponeerde muziek en dat alles gekneed in hun eigen specifieke vorm. Het geluidsbeeld van de (contra)basklarinet van Klein en het spannende strijk- en pizzicato werk van bassist Almeira vullen elkaar wonderwel aan, er is sprake van een echte synthese. De cd begint met een fraaie versie van “Sleepwalk”van Ornette Coleman en eindigt met “Mob Job”ook van Ornette Coleman. Het vrolijk voorthuppelende “Bokkenrijderslied” is geschreven door Martin van Duynhoven, het nummer heeft een typische Nederlandse of liever Amsterdamse signatuur, het zou zo weggelopen kunnen zijn uit de koker van wijlen Willem Breuker.

“Verdes Anos” is van de Portugese gitarist Carlos Paredes (1925-2004), het ademt een bijna klassieke sfeer met gedragen klarinetspel en donkere bastonen. Tobias Klein is vertegenwoordigd met “Friendly Corpse”, “Carronyt” en “Cubicle”, het eerste is een gedreven stuk met Tobias in de hoofdrol opgejaagd door het stuwende spel van bas en drums. Het tweede is een meer gedragen werk waarin bas en klarinet elkaar uitdagen, “Cubicle” heeft een heel duistere sfeer met allerlei “special effects”op de klarinet, van donkere grondtonen tot hoge uitschieters, een intrigerend stukje muziek. “Koofie Mi Ambacht”is van Goncalo Almeida, een vloeiende melodielijn op de klarinet en de walking bass van Almeida, prachtige muziek die doet denken aan het onvolprezen werk van Eric Dolphy. “ASN” van Martin is een sfeervol muziekstuk met vervreemdende geluidseffecten op de drie instrumenten. Zoals gezegd wordt er afgesloten met een onvolprezen meesterwerk van Ornette Coleman. Hetzelfde kan worden gezegd over dit album,drie topmuzikanten die tezamen klinken als één instrument.

Jan van Leersum.