“Met wie wil je samenspelen op een avond met duetten?” Deze vraag werd gesteld tijdens een serie van drie optredens tijdens het 2016 JazzFest Berlin in de A-Trane , een van de populairste jazzclubs van Berlijn. De titel van de serie “Brooklyn-Berlin Dialogues” verklaart de bedoeling, namelijk om de samenwerking te presenteren van twee muzikanten die wonen en werken in een van de twee steden New York en Berlijn. De structuur was die van een estafette, op de eerste avond speelt A met B en op de tweede B met C, op de derde C met D, met deze vorm wordt teruggegrepen naar de aloude traditie van jazzduetten zoals het fameuze duet van Louis Armstrong met Earl Hines in “Weather Bird” uit 1928. Op de eerste avond van het A-Trane project stonden er twee muzikanten op het podium die elkaar goed kenden, gitarist Mary Halvorson en saxofonist Ingrid Laubrock, op de tweede avond zou Laubrock terugkomen , ze koos enthousiast voor pianiste Aki Takase , het plan om samen te spelen bestond al langer maar het was er nooit van gekomen. De samenwerking leidde tot meerdere optredens in Londen en Zürich en uiteindelijk tot dit album dat werd opgenomen in Winterthur.

Ingrid Laubrock (1970), saxofonist en componist is geboren in Duitsland maar woont en werkt in Brooklyn sinds 2009, ze behoort tot de kring van avant-gardejazz muzikanten . Ze werkte met de top uit dit genre zoals Anthony Braxton, Muhal Richard Abrams, Dave Douglas, Craig Taborn e.v.a. Haar belangrijkste projecten zijn “Anti-House”, “Sleepthief”, ”Ingrid Laubrock Septet” en “Ubatuba”, ondanks haar leeftijd maakte ze al 20 albums. Aki Takase ( 1948), pianist/componist is geboren in Osaka en opgegroeid in Tokio, ze volgde een klassieke opleiding maar het luisteren naar Coltrane, Mingus en vooral Monk brachten haar op het jazzpad. In 1987 verhuisde ze naar Duitsland alwaar ze trouwde met jazzpianist Alexander von Schlippenbach. Aki behoort al jarenlang tot de top in de moderne jazz, ze werkte met veel “groten”zoals John Zorn, Han Bennink, Evan Parker en duetten met David Murray, Louis Sclavis en Rudi Mahall. Er staan meer dan 30 albums op haar naam (!).

Sommige nummers op “Kasumi” begonnen als gecomponeerd materiaal en anderen kwamen spontaan tot stand, het is aan de luisteraar om te beslissen hoe of wat. De titel Kasumi is een veel gebruikte naam in Japan, letterlijk betekent het mist. De 14 stukken op Kasumi zijn fifty-fifty op naam van Takase en Laubrock en een aantal op naam van beiden. Laubrock speelt behalve op tenorsax ook sopraansax in nummers als “Brookish”en “Density”, vrolijke springerige nummers die niet onmiddellijk doen denken aan meer avant-garde kant van haar werk, als je Laubrock en Takase hier bezig hoort moet je denken aan een duet van Steve Lacy en Thelonius Monk dat helaas nooit heeft plaatsgevonden (Richard Williams in het cd boekje). Bij Takase is er altijd een vorm van humor aanwezig, zo zag ik haar ooit in een duet met David Murray (ts) pingpong balletjes laten stuiteren in haar vleugel en in de maat. En ook hier is het vaak een vrolijke boel zoals in het nummer “Dark Clouds” met donker rollende piano akkoorden en dan weer spannend en intrigerend zoal s het contrast tussen de verbrokkelde pianostukjes van Takase en het zwevende geluid van Laubrocks tenor. Kortom een boeiende ontmoeting tussen deze twee reuzinnen in de jazz, van de opening “Kasumi” tot het laatste stuk “Luftspiegelung”. In de genre aanduiding heb ik welbewust de term avant-garde voor jazz weggelaten want dat weerhoudt vaak mensen van het beluisteren en dat zou in dit geval jammer zijn.

Jan van Leersum.