21ste editie: Dr Buzz (be) ♫ Aretha Franklin Experience (nl) ♫
The Zac Schulze Gang (uk) ♫ Beaux Gris Gris (uk/us) ♫ Brian TEMPLETON & Kid RAMOS (us) ♫ NIKKI HILL (us)

HookRock-dag #2 was, met 6 bands op de affiche, muzikaal opnieuw een erg gevarieerde Blues & Roots dag. Ons zaterdag-verhaal startte in de vroege namiddag in de zon, vele lege Christal-vaten later, met DR BUZZ. Er is, om e.e.a. duidelijk te stellen, een gepassioneerde Nederlands DJ oftewel plaatjesdraaier en verzamelaar van 45-toeren singles die zich Dr. Buzz noemt, maar er is ook -de band op de affiche!- een viertal van beneden de taalgrens, een Waalse pub-rock band met dezelfde naam rond zanger/Gretsch-gitarist Marc “HELLCAT” Minet, René Stock (gitaar), Véronique Higny (bas) & Jeff Legrand (drums). Recent verscheen hun titelloos 4-track debuut-ep. “Drive Me Crazy”, “Moon Goes Down”, Maryann” en “We Are Dr Buzz” zijn nummers, die op hun setlist stonden en die aangevuld dienden te worden met al dan niet klassiekers als Lionel Hampton’s “Ridin’ on the L&A” (gecoverd door o.a. The Bintangs, John Mayall’s Bluesbreakers en Dr. Feelgood), Ronnie Self’s “Sweet Nothin’s” (gecoverd door Brenda Lee) en “She’s in the Middle” uit 1988 van de al genoemde Dr. Feelgood. Aardige start, maar had korter mogen zijn.

De ARETHA FRANKLIN EXPERIENCE is wat de naam al snel doet vermoeden een tribute band, die muzikaal een zowat perfecte hulde brengt aan "The Queen of Soul", Aretha Franklin (°1942†2018). Niet minder dan acht doorgewinterde musici verzamelden zich in Nederland rond Nyjolene Grey, een zangeres met een dijk van een stem om de spirit, sfeer en Soul van deze legacy rechtstreeks naar het publiek te brengen. De band bestaat verder uit: de Sweethearts, of te wel Nora Iburg / Anne Postma (bvs), Rogier van der Zwaan (Hammond & keys), Franklin Purimahuwa (gitaar), Hans van Dongen (bas), Ferdi Schaap (drums), Coen Kaldeweij (tenor + bariton sax) & Jón Staekenborg (trompet & Flügelhorn). Wat we konden verwachten kregen we met nummers uit Aretha’s rijk gevulde songbook als “(You Make Me Feel Like) A Natural Woman”, “I Say a Little Prayer”, “Sisters Are Doin’ It” (netjes gezonden door de Sweethearts), “Respect” en als toegift, Aretha’s zevende top 10-hit, “Think”. Het laatste, het 1968-nummer, werd geschreven door haar eerste man Teddy White. Het werd in 1980 in een nieuwe versie uitgebracht voor de soundtrack van de film “The Blues Brothers” van John Landis, met Dan Aykroyd en John Belushi in de hoofdrol. Aretha moest tijdens de opnames van de film playbacken, wat ze niet gewend was. De Aretha Franklin Experience was de gave overgang naar het jonge geweld dat er van over La Manche, Het Kanaal, aankwam.

De Britse band THE ZAC SCHULZE GANG werd in 2020 opgericht in Gillingham (Kent). Ondanks hun optredens in de voorbije maanden op zowat alle festivals in de omtrek, is de band nog steeds hot in de Lage Landen. Praat met Big D Nico, hij weet waarom! Het Britse drietal brengt uitsluitend “hard-hitting upbeat blues/rock”. Leider van de “gang” -die er “à la lettre” geen is- is zanger/gitarist Zac Schulze, ondersteund op bas door Ant “Groccy” Gunnarsson Greenwell en vanachter zijn drums door broer Ben, die duidelijk minder last heeft van draaiende ogen. De ZSG kreeg in 2023 drie Blues Awards. Ze speelden toen ook op het grote Eric Clapton's Guitar Crossroads Festival in L.A. (Californië) en later nog op het gekende jaarlijkse Rory Gallagher Festival in Ballyshannon (Donegal/Ierland). Dat Rory een groot voorbeeld is, volgens sommigen misschien wel een opvolger heeft, bleek duidelijk uit hun setlist, die bulkte van nummers* van deze iconische blues/rocker. Alsnog en boven alles blijven de drie “onder de streep”, wat ze vaak subtiel benadrukken met hun veelzeggende T-shirts, een pub rockband met punk attitudes, die altijd bulkt van ongebreidelde rauwe aanstekelijke energie. Op hun ontbrekende (vaak onnodige) setlist stonden verder hun ondertussen gekende eigen nummers en populaire covers als “A Walk in the Dark” (Nick Straker),  “She Does It Right” (er zijn nog fans van Dr. Feelgood!), “I Take What I Want” – “Hole In My Pocket”*, “Messing with the Kid”*, “Hellhounds on My Trail” (Peter Green / Robert Johnson), “A Million Miles Away”,  hun nieuwe single “I Won’t Do This Anymore” en nog veel, veel meer. Met Peter Green's “Oh Well” werd de set betamelijk afgesloten. Ook in Diepenbeek maakten deze drie Britten indruk!

Van het VK moeten we de plas oversteken naar de VS voor de andere helft van BEAUX GRIS GRIS & the APOCALYPSE. De door New Orléans geïnspireerde Amerikaans/Britse blues/rock band werd in 2017 opgericht door Greta VALENTI aka Beau Gris Gris (Well Hung Heart) en British Blues Hall of Fame Inductee, Robin DAVEY (The Hoax, DVL, Well Hung Heart). Ze worden hier gebackt door drummer Kev Hickman, bassiste Charlie Kay, toetsenist Dave Warmerdam (Harlem Lake), die soms “special guest” is en (sorry) ?. BGG & tA bracht na repetities en try-outs in de bekende New Orléans’ venues Tipitina en D.B.A. en op aanraden van de zonen van de Neville Brothers (die eigenaar zijn van de D.B.A.), in 2019 hun debuut studio album ‘Love & Murder’ uit. De 10 originele songs voor hun eerste album namen ze op met de Nederlandse toetsenist Bob Fridzema (King King, Ellis Bailey, Joanne Shaw Taylor). Vorig jaar verscheen hun derde studio album, ‘HOT NOSTALGIA RADIO’ (2024), dat tijdens hun huidige Summer EU & UK Tour gepromoot wordt met nummers als “Oh Yeah!”, het duidelijk al gekende “Satisfy Your Queen” (de oude of de nieuwe?) en “Wild Woman”. Verder deden ze volgens kenners ook nog o.a. een Queens of the Stone Age-nummer en was de afsluiter -het kan ook bijna niet anders- toevallig een Hoax-nummer. Beaux Gris Gris was de kleurrijke, wat vreemde eend in deze HookRock-editie die niet alleen mij en Don Pablo verbaasde. Nog méér van dit zou ik nu al durven stellen!

BRIAN TEMPLETON is een muzikant (zanger/harpist) met een indrukmakend cv. Wie kan zeggen dat hij met Muddy Waters en met Eric Clapton speelde? En, dat hij de frontman van The Radio Kings, The Delta Generators én The Proven Ones was? Hij was ook even de man die de instrumenten voor Ronnie Earl vervoerde en die Kim Wilson een vriend mag noemen. BT kwam daarna in contact met Kid Ramos en Mike Zito en belandde zo ongevraagd in de bovenste schuif. Tijdens Blues Peer overtuigde hij recent opnieuw met de Delta Generators. In Diepenbeek stond Templeton met de nu al legende, Kid Ramos geafficheerd. David “KID” RAMOS (°1959) is de zoon van professionele opera zangers. Wanneer hij in 1980 James Harman ontmoet, stopt hij met occasioneel optreden in clubs en op party’s en wordt hij professioneel gitarist. Tot 1988 maakte hij deel uit van de JAMES HARMAN BAND en daarna sporadisch van ROOMFUL OF BLUES (Duke Robillard, Ronnie Earl, Sugar Ray Norcia, Al Basile, Al Copley, Curtis Salgado…). Ramos stopte in die periode als muzikant om te helpen bij het groot brengen van zijn kinderen en verdiende de kost door het leveren van water. In 1993 vervoegde hij op vraag van Kim Wilson (tot in 2002) THE FABULOUS THUNDERBIRDS en in 1994 vormde hij met Lynwood Slim het Big Rhythm Combo. Tijdens het Edmonton's Labatt Blues Festival 2005 is Ramos te zien met THE MANNISH BOYS (Finis Tasby, Johnny Dyer, Bobby Jones, Sugaray Rayford, Randy Chortkoff, Big Pete, Kirk Fletcher, Willie J. Campbell, Jimi Bott…). Met de LOS FABULOCOS stond hij in 2008 in de studio voor de opnames van hun titelloos debuut album. Met The PROVEN ONES nam hij (met Brian Templeton: zang, harmonica, Anthony Geraci: piano, Hammond, Willie J. Campbell: bas & Jimi Bott: drums, percussie) in 2020 ‘You Ain’t Done’ op. Kid Ramos bracht sinds zijn debuut in 1995 (‘Two Hands One Heart’) al 6 solo albums uit. ‘STRANGE THINGS HAPPENING’ (2025) is KID RAMOS’ 6de studio album. De opnames gebeurden met Templeton (zang, harmonica),  Dave Limina op Hammond orgel (Ronnie Earl & The Broadcasters), bassist Mike Tuturro & drummer Stephen Hodges (James Harman, John Hammond, Tom Waits). M.a.w. beide heren kennen mekaar vrij goed en dit bleek ook uit hun optreden, dat o.a. bestond uit nummers van genoemd album! Hierbij werden ze gebackt door Fabrice Bessouat (drums) en Julien Dubois (bas). Een grabbel uit de setlist die beiden tijdens HookRock deden: het veelzeggende “I’m a Good Man”, “No More” (Willy J. Campbell), “Nobody But the Lord”, “And Like That”, “Learn to Treat Me Right” en Magic Slim’s “That’s All I Need”. Met de “encore” wou Brian iedereen aan het dansen krijgen. Met “She’s a Twister” lukte dit vrij aardig!

Bleef er nog één heel “grote” madam over, top of the bill, “The New Queen of R’n’R”, ​“The Southern Fireball”, NIKKI HILL. Om haar optreden mogelijk te maken moesten echter éérst de troepen komen aandraven, want door een omgevallen fles water, was er een korte stroomuitval. Nikki is afkomstig uit Durham (North Carolina) en genoot thuis van R&B, soul, pop en hiphop. Daarnaast zong ze van jongs af aan tot in haar vroege tienerjaren gospel in het kerkkoor. Geleidelijk ontwikkelde ze haar oren voor garagerock, r'n’roll, blues en roots, terwijl ze ook beïnvloed werd door haar leven langs de legendarische Mississippi en momenteel in Memphis (Tennessee). Nikki stijl ontwikkelde zich tot een vruchtbare mix van alle verschillende muziekstijlen die ze had gehoord. Na haar debuutalbum, ‘Here’s Nikki Hill’ (2013), volgde haar tweede album, ‘Heavy Hearts Hard Fists’ (2015), opgenomen in Fort Horton Studios in Wyldwood (Texas). De release ging gepaard met een wereldtournee in de VS, Europa, Australië, India en Marokko, en met méér dan 30 festivals, waaronder het Montreux Jazz Festival, het Monterey Jazz Festival en het Byron Bay Blues Festival. Nikki’s huidige tourband bestaat uit haar eega Matt Hill (gitaar), de fantastische Laura Chavez (gitaar), Nick Gaitan (bas) & Marty Dodson (drums). Op Nikki Hill's derde zelfgeproduceerde en zelf uitgebrachte album, ‘Feline Roots’ (2018), laat ze haar ziel de vrije loop. Nikki en haar band doen het met een krachtige aanstekelijke groove die liefde, overtredingen, moeilijke tijden en wilde vrijheid viert en betreurt. Hoogtepunten uit Nikki’s optreden in Diepenbeek waren o.a. de opener van haar laatste album, “Get Down, Crawl”, “Don't Be the Sucker” en het countryachtige, “Tell the Next World”. Verder zijn me ook “Every Time I See You I Got Wild”, “It’s a Shame I Can’t Love You Back”, het ook veelzeggende “Don’t Be the Sucker” en “Get Down, Crawl” bijgebleven. Daarna gingen de lichten langzaam maar definitief uit na deze méér dan geslaagde 21ste editie. Opnieuw hadden de afwezigen ongelijk!

Eric Schuurmans

“HOOKROCK pakte voor zijn 21ste editie uit met een indrukmakende affiche en met boeiende muzikale hoogtepunten, die van 2025 een topjaar moesten maken.Daar zorgden op zaterdag, zowat moeiteloos, het jeugdige enthousiasme van de ZAC SCHULZE GANG en BEAUX GRIS GRIS voor. Met daar bovenop als toetje, de kennis en niet aflatende kunde van top routinés als BRIAN TEMPLETON & KID RAMOS en NIKKI HILL & Co. Chapeau HOOKROCK!”