JESSICA LEA MAYFIELD - MUZIEKODROOM HASSELT - 3/04/2009



Artiest info
Myspace  
Video  
   











 


 

* Jessica, welkom in België. Het moet een hele uitdaging zijn voor je met een Europese tournee voor ogen?
Ja natuurlijk. Het is elke avond een uitdaging, want ik sta nu geprogrammeerd als hoofd van de affiche en moet het telkens opnieuw waar maken op een ander podium, in een vreemd land. Het is heel anders dan thuis optreden in je vertrouwde omgeving. Dat is veel meer geruststellend. Nu stel ik me telkens vragen van: gaat er publiek zijn, misschien zit het wel stampvol, hoe gaan de mensen reageren? Dat maakt het soms wel wat stresserend, maar aan de andere kant is het ook elke avond anders en brengt het de nodige afwisseling. Elke avond in dezelfde zalen spelen wordt ook knap vervelend.

* Proficiat met je nieuwe album “With Blasphemy So Heartfelt”. Niet alleen is het een heel opvallende titel, ook de frontcover met de felgekleurde geschilderde uil springt in het oog. Heeft hij een symbolische betekenis?
Ik zal je een geheim verklappen. Niet alleen schilderde ik de uil op de cd-hoes zelf, ik verzamel ook uilen. Vraag me niet waarom, maar ik heb ongeveer tweehonderdvijftig namaakuilen, de reproducties en schilderijen niet meegeteld. Een vriend van me drong er ooit op aan dat ik me absoluut zo’n vogel moest aanschaffen en zo werd het mijn favoriete dier. Ik zit nu wel met een probleem, want telkens als er bij mij iets te vieren valt, word ik overladen met uilen, zodat mijn verzameling serieus begint uit te puilen.

* Blasphemy (Godslastering) is een heel gedurfd woord, zeker als het zo publiekelijk verspreid wordt zoals op een cd. Maar ergens heb je gelijk natuurlijk. Je moet niet absoluut Christen zijn om gemeende, oprecht diepe gevoelens te hebben. Veel mensen zijn ook in de overtuiging dat enkel het gegeven Christen te zijn alles vergevend is.
Ik heb daar wel een eigen mening over, maar ik praat daar niet graag over. Ik uit deze wel door middel van mijn muziek en heb hier zeker andere ideeën over dan veel mensen. Maar ik zal er met niemand in discussie over gaan, want wij leven in een vrijdenkende maatschappij met vrije meningsuiting. Ik zou er zeker niemand mee willen kwetsen dus ben ik tevreden met mijn expressie.

* Op het einde van je song “The Bible Days” zeg je, “Sometimes I Want To Behave Like We Live In The Bible Days”. Bedoel je dit letterlijk?
Soms overvalt me dat. Ik zou dan terug willen keren naar die barbaarse manier van leven en regels van toen. Iemand die toen durfde te stelen werd gewoon zijn hand afgehakt. Vandaag de dag heb je soms de indruk dat alles straffeloos blijft.

* Ik kan me slecht iemand inbeelden die beter de gevoelens van een verliefd persoon kan weergeven dan jij, of de twijfel en de angst om dit kwijt te raken. “For Today” en “Kiss Me Again” zijn zo waarheidsgetrouw en herkenbaar. Vind je liefde bevrijdend of juist omgekeerd?
Ik denk dat liefde meer beperkend is dan bevrijdend. Zeker in mijn geval en in mijn beroep. Het is zeer moeilijk om een relatie in stand te houden wanneer je continue van huis bent of op tournee. Het is zelfs moeilijk sinds ik single ben om iets te op te starten, want als je kennis maakt en je begint je levensverhaal dat je een muzikant bent die veel op tournee is, dan krijg je als antwoord: ok, het was een aangename kennismaking, tot ziens, geniet van je leven. Het is bijna onmogelijk om iemand tegen te komen en dan nog. Als je constant moet zitten bellen, of die persoon wil altijd mee om bij je te zijn of zit te zeuren of je niet wil thuis blijven, dan blijf ik liever single.

* Ik heb een prachtige quote voor je genoteerd van een collega, Bill Callahan: “Love Is The King Of The Beasts , And When It Gets Hungry It Must Kill To Eat”.
Dat is een prachtige uitspraak. Ja, verliefdheid kan zelfs angstaanjagend intens zijn. Je hebt je gevoelens niet meer onder controle en soms word je zelfs onbegrijpelijk aangetrokken door personen waarvan je weet dat ze eigenlijk niet goed voor je zijn, maar toch is er die bepaalde chemie, heel bizar. Dat je zomaar halsoverkop tot over je oren verliefd kan worden op personen die niet deugen maakt me bang. Je wil zoiets niet opnieuw meemaken.

* Een ander allesoverheersend gevoel is eenzaamheid.
Ja, dat is bijna zo erg als verliefd zijn en zeker als je de persoon waarop je verliefd bent niet kunt zien. Zelfs wanneer ik een relatie had ben ik altijd een bezige bij geweest, gans mijn leven. Er was altijd wel iemand die me miste of omgekeerd. Misschien voel ik me nu ook wel eenzaam, maar ik mis tenminste niemand, wat nog erger is.

* Je schreef de teksten voor je album al drie jaar geleden. Hoe reageerden je ouders op de confrontatie met de gevoelens van hun jonge dochter?
Ik heb altijd een heel goede band gehad met mijn ouders. Mijn moeder is altijd een heel goede vriendin geweest en ik heb nooit iets voor haar verborgen gehouden. Ze houden werkelijk van mijn muziek en als ik soms de wagen van mijn moeder leen en mijn cd zit in de cd-speler, dan doet dat je toch wel iets. Ze verstaat maar al te goed dat ik steeds een stap voor was op mijn leeftijdsgenoten. Ik heb nog een oudere broer en zus en mijn moeder vertelde me dat ik, in vergelijking met hen, veel sneller volwassen was. Ik was ook altijd omringd door volwassenen en ging nooit naar school, maar kreeg thuisonderwijs. Mijn moeder heeft altijd perfect begrepen hoe ik me voelde en daarom hebben mijn ouders me nooit een strobreed in de weg gelegd.

* Je hebt je plaat prachtig gemixt, samen met Dan Auerbach van The Black Keys. Ze noemen je zijn protegé. Ik hou niet van dat woord. Ik zou eerder zeggen dat jullie elkaar perfect aanvoelen en aanvullen. Zijn jullie een ideaal team?
Het is zeker een heel goede samenwerking geweest, ondanks dat we elkaars tegenpolen zijn. Ik ontmoette Dan al toen ik zestien was en we trokken op met elkaar en namen muziek op, juist voor de lol. Nochtans luisteren we beiden naar totaal andere genres van muziek, hebben totaal verschillende ideeën en schrijven in een heel andere stijl, maar als we samen zijn blijkt het uitzonderlijk te klikken tussen ons.

* Men vergelijkt je dikwijls met andere artiesten zoals Gillian Welch. Vind je al die vergelijkingen niet belachelijk, want het enige wat een artiest verlangt is toch muziek maken waarvan hij zelf houdt.
Absoluut! Ik vind het bijna beledigend voortdurend vergeleken te worden met artiesten waarnaar ik nooit luister of zelfs nog nooit van gehoord heb. Hoe kan je nu iemand anders zijn? Iedereen is uniek op zijn manier. Mensen zeggen me dikwijls, je moet wel enorm houden van die of die artiest want dat klinkt door in je muziek. Wie haalt het zelfs maar in zijn hoofd om zo te denken. Muziek is niet iets technisch zoals een schilder die bijvoorbeeld perfect Picasso kan kopiëren. Ik kan me hier echt behoorlijk over opwinden.

* Uitzonderlijk hoe elke song zijn eigen instrumentatie en klank meekrijgt. “Call Me” bijvoorbeeld wordt opzettelijk sober gehouden met enkel begeleiding op gitaar om de indruk van eenzaamheid te vergroten. Is dit het werk van Dan?
Die song is een apart verhaal. Ik lag wat met mezelf in de knoop en had de nacht doorgebracht met dit van me af te schrijven. ’s Morgens trok ik met dit lied naar Dan’s studio en zie tegen hem dat ik dit wilde opnemen, zonder enig idee welke instrumenten ik erbij zou plaatsen en speelde het hem voor op gitaar. Hij besliste van het zo te laten, om dezelfde reden die jij daarnet aanhaalde. Dit gebeurt dikwijls tussen ons, dat ik aan kom draven met een song en dat hij daar dadelijk de gepaste begeleiding weet bij te plaatsen, alsof we het samen gecomponeerd hadden.

* Als ik al die vintage klinkende orgeltjes, gitaren en effecten hoor op de plaat, dan moet Dan Auerbach een hele collectie oude instrumenten staan hebben in zijn studio?
Dat is ook zo, maar het echte verschil maakt zijn creativiteit. Ik lever hem dikwijls een song af met enkel gitaarbegeleiding, maar als ik dan terugkom een paar dagen later, zegt hij, ja, ik kon niet slapen en heb er een paar instrumenten bij gezet. Als ik de song dan opnieuw beluister zitten er soms wel vijf bijkomende instrumenten in, maar telkens heb ik dat wauw gevoel.

* Geloof je in voorbestemming? Als ik hoor hoe toevallig je in contact kwam met Dan via zijn vader, die naast je zat in een rollercoaster en misselijk werd en de inhoud van zijn maag jouw richting uitstuurde. Ik vind dit het gekste verhaal ooit en begin dan van alles te geloven.
Nee ik geloof daar niet in. Weet je wat het gekste is? Zulke gekke dingen overkomen me doorlopend elke dag. Zet me ergens af en ik kom thuis met één of ander ongelooflijk verhaal. Ik trek die dingen gewoon aan vrees ik.

* Iedereen heeft het over Dan Auerbach, maar je werkte nog met andere grote artiesten samen en voor mij persoonlijk steken daar met kop en schouders The Avett Brothers bovenuit.
Ik ben zo blij dat je hen aanhaalt, want The Avett Brothers zijn als echte broers voor mij. Het zijn zo’n goede vrienden en ik voel echte zusterlijke trots wanneer ik hoor welk een succes ze kennen in Amerika vandaag. We voelen ons echt zo close als familie. Ik herinner me nog levendig toen we rondtrokken in een vijftien persoons minibusje en speelden voor een redelijk klein publiek zoals ik nu doe. Vandaag zie je ze regelmatig op de cover van een magazine en trekken ze door het land met een echte tourbus en spelen voor zalen van tweeduizend mensen. Ik ben daar enorm tevreden en fier over. Scott Avett ontwerpt ook het artwork voor de platenhoes van de vinyl release van “With Blasphemy So Heartfelt”.

* Je liedjes hebben een melancholische toon. Maakt het je niet ongerust dat mensen een bepaald donker beeld van de persoon achter de muziek gaan scheppen, hoewel dat meestal niet het geval is?
Dat is zeker waar. Dikwijls zie je journalisten schrikken als ze binnenkomen voor een interview. Ze verwachten blijkbaar iemand die bevreesd, in het zwart gekleed in een donker hoekje, ineengekrompen en ongelukkig zit te beven, terwijl ik enkel mijn gevoelens ventileer en mijn songs als uitlaatklep gebruik en zo verlost geraak van een hoop negatieve impulsen. Sommige mensen kijken dan verrast op en precies teleurgesteld, wanneer ik iemand blij en vrolijk blijk.

* Andere grootheden in het brengen van melancholisch gestemde muziek zoals Robin Proper Sheppard, Micah P Hinson of Neil Young brengen dikwijls een mix van tristesse en stevige rock. Wat mogen we van Jessica Lea Mayfield verwachten in de toekomst?
Ik werk momenteel aan een nieuw album en dat zal zeker anders zijn. Het album zal meer volwassen klinken dan mijn vorige want ik ben ondertussen weer een paar jaar ouder. Ik ga beginnen op te nemen binnen enkele maanden en maak eigenlijk een continue groeiproces mee. Ik leer elke dag bij en mijn songwriting evolueert mee. Hoe dat het album op dat moment gaat klinken zal afhangen van met wat ik me op dat moment het meest verbonden voel.

We kijken er met grote belangstelling naar uit Jessica. We zijn ook benieuwd hoe je nummers zo dadelijk live klinken op je concert. Hartelijk bedankt om tijd te maken voor dit aangename gesprek en Rootstime wenst je nog veel succes.


Blowfish

Meer foto's: Blowfish