Ik heb het gevoel dat we met deze plaat in de categorie “veel te goed bewaarde geheimen” terechtkomen. Helemaal uit Malawi komt deze veertiger die al jaren als straatmuzikant aan de bak komt en daarbij nogal weet op te vallen met zijn babatoni, een zelfgemaakte bas van gigantische omvang -ruim drie meter lang, met een afgezaagd olievat als klankkast en daarop één snaar, waarmee de man, met behulp van een leeg bierflesje, alles weet te spelen, wat hij nodig heeft, al gebruikt hij ook een wonderlijk stel pedalen, waarmee hij voetgewijs de meest ingewikkelde ritmepatronen weet uit te tekenen.

Nali verscheen op de radar van muziekfans wereldwijd toen hij tien jaar geleden zijn debuutplaat “Abale Ndikuwuzeni” uitbracht. Die werd her en der opgepikt en dat had dan weer een paar kleinere tournees in Engeland tot gevolg. Van daaruit ging het naar grote festivals als Glastonbury, wat dan weer belangstelling uitlokte vanuit Nederland en zo werkt de man gestaag aan het uitbouwen van een internationale carrière. Na de al genoemde debuutplaat, kwam er eind 2018 een liveplaat, “Zoona Malawi” en nu, na nog eens dik zes jaar, is er deze derde, waarop Gasper weer zo goed als in zijn eentje elf zelfgeschreven nummers brengt, aangevuld met één traditional, een kinderrijmpje dat dan ook nog de titel van de plaat mocht leveren? Eén en ander werd op niet nader vermelde tijdstippen opgenomen in studio’s in Engeland en in het Nederlandse Enschede, waarbij héél soms een helpende hand genoteerd werd: die van (co)-producer Mattias Stålnacke, die ook wat toetsen en percussie aanbracht.

Veel verrassingen moet je van deze plaat niet verwachten: Gasper houdt zich aan de regels van “zijn” muziek, althans die waar hij mee opgegroeid is: redelijk eenvoudige melodieën, maar waarbij wel steevast plezier en dansbaarheid voorop staan. In de week waarin ik deze regels uittik, deed de herfst hier zo’n beetje zijn intrede, en ik moet zeggen dat de muziek van deze meneer keer op keer voor een fijne ambiance wist te zorgen ten huize H.

Ik begrijp geen jota van wat Gasper Nali zingt, maar ik word er wel keer op keer goedgezind van: wie hierbij kan stilzitten, moet zich dringend medisch laten onderzoeken. Met een plaat als deze, wordt het vanzelf weer zomer. Ik mag overigens een paar YouTube-filmpjes aanbevelen, die je een behoorlijk goed idee geven van waar het bij Nali om draait: mensen bijeenbrengen en laten dansen. Mij lijken dat absoluut eerbare uitgangspunten en ik mag deze plaat dan ook graag aanbevelen aan mensen die de komende winter een beetje warmer willen laten klinken.

(Dani Heyvaert)