Nog nooit gehoord van Fiona Soe Paing, zegt U? Nu, ik ook niet, maar sinds ik deze CD mocht beluisteren, is daar flink wat verandering in gekomen: de repeat-knop van de CD-speler is zelden vaker gebruikt geweest dan de voorbije weken. Dat heeft alles te maken met wat de Schots-Birmese zangeres doet en vooral met hoé ze dat doet. Fiona blijkt verwant te zijn aan één van de grote ballad-zangers van Schotland, John Strachan, een man die destijds nog door Alan Lomax opgenomen werd en van wie enkele klankfragmenten doorheen de nieuwe opnames geweven worden-en die ontdekking deed bij haar een lichtje branden, dat uiteindelijk resulteert in deze ongemeen straffe plaat, die niet alleen aan de vocale kant excelleert, maar daarnaast ook visueel prachtig omkleed wordt door videowerk van de mij al even onbekende Isla Goldie.

In het CD-boekje staat naast de titel en een korte omschrijving van elk van de tien tracks een QR-code, die je leidt naar zogeheten “sound-walks” die de liederen begeleiden. Die liederen zijn voor de helft traditionals, zoals het overbekende “Bonny Udny” en “Bessie Bell”. De andere helft bestaat uit nieuwe composities, van de hand van Fiona en haar band, en die worden dan weer doorspekt met fragmenten van zogeheten veldopnames. Ik zei al dat het om een bijzonder straffe plaat gaat en dat kan ik misschien het best toelichten aan de hand van de vaststelling dat de melodieën geïnspireerd zijn door de fabelachtige landschappen, waar Schotland zo rijk aan is en die al heel lang inspiratiebron zijn voor de cultuur van verhalen, die het land ook kenmerkt.

De reis die je, aan de hand van de QR-codes, kunt maken doorheen de regio Aberdeenshire, verveelt geen moment en de al dan niet fictieve personages die je in de al dan niet fictieve landschappen kunt tegenkomen, maken deel uit van een erg fascinerend, al dan niet fictieve wereld, waarin Fiona zo’n beetje de rol van vertelster op zich neemt. De heksen en druÏden zijn nooit ver weg en de visuals van Isla Goldie sluiten perfect aan bij de meesterlijke vocale prestaties van Fiona. Mocht u op zoek zijn naar een heel bijzondere zangeres, die met één voet in de geschiedenis staat en met de andere héél ver in de toekomst, dan zit u met deze plaat gebeiteld. Iggy Pop omarmde de plaat al op BBC 6 en ik ben er vrij zeker van dat u, net als ik, valt voor de charmes van “The Ballad of John Hosie” of “Lass O’ The Lecht”. En alsof dat nog niet volstond: je leert er heel wat bij over Schotland vroeger en nu.

(Dani Heyvaert)