Wie de hedendaagse Franse scene een beetje volgt, kan gewoon niet om deze twee bands heen: al ruim een kwart eeuw lang zijn beide bands actief in het segment van de Franse muziek, dat noch min noch meer representatief is voor het Frankrijk van vandaag: divers, multicultureel, feestelijk en progressief. We mochten het zelf al een paar keer live meemaken: zelfs voor een niet-van-oorsprong-Franstalige als ondergetekende, is een concert van elk van deze twee bands telkens weer een Gebeurtenis, met een heel grote G. Als je, na afloop van hun concerten naar huis gaat, of je hotel gaat opzoeken, is de wereld niet meer helemaal dezelfde, want je bent ondertussen simpelweg gerààkt door de mix van stijlen en instrumenten, die geserveerd werden. Les Ogres brachten al wel eens eerder live-muziek uit, maar bij mijn weten is deze CD de eerste, waarop de twee vriendenbands samen te horen zijn.

Deze plaat is het resultaat van een soort duo-tournee van beide bands begin 2025, waarbij zij elkaars en hun eigen songs speelden en zongen en daarbij in hun voorprogramma ook nog plaats ruimden voor gezelschappen als Picon mon Amour en La Mala Pata, om slechts die twee te vermelden, maar er waren er nog veel meer. Dat leverde kennelijk voldoende fijn materiaal op voor een eerste plaat als deze, al durf ik vermoeden dat er me er gaat volgen. Hoe dan ook: deze hier zorgt voor een dikke veertig minuten fijn vertier, met songs die bij sommigen heel bekend in de oren zullen klinken en voor anderen totaal nieuw zijn.

Met andere woorden: dit is de ideale plaat om desgevallend kennis te maken met twee absolute topbands uit de hedendaagse Franse scene. Twee bands met een niet mis te verstane basisboodschap: de wereld is van ons en grenzen trekken zal de mens niet tegenhouden om zijn geluk achterna te gaan. Als tegengas voor de “gelukzoekers en profiteurs”-discours die we dag in dag uit toegegooid krijgen, kan dit tellen. La Rue qui est à nous, ofte Kétanou en de lelijkaards van Barback vormen een ijzersterke tandem die niet alleen de juiste dingen zingt en speelt, maar die dat ook nog eens met veel liefde en vakmanschap doet. Wat mij betreft mogen songs als “Peuple Migrant/Perle Rare” en “Accordéon pous les Cons” meteen en heel vaak op de radio. Zwaar aanbevolen !

(Dani Heyvaert)