|
||||||||
“ Ellis’ triumphant return to Alligator Records with a powerful new album, Geboren in Atlanta, GA en opgegroeid in het Zuiden van Florida, ontdekte Tinsley Ellis de Blues via de invasie van de Britse blues bands als The Yardbirds, The Animals, Cream en The Rolling Stones en korter bij huis, door The Allman Brothers. Na het bijwonen van een optreden van BB King (waar hij de gebroken snaar van BB’s “Lucille” kreeg) wist Ellis dat hij zelf ook een blues muzikant wou worden. Ook tijdens de optredens van Howlin’ Wolf, Muddy Waters en andere blues artiesten zat Ellis op de eerste rij en praatte hij na hun show met hen. En ja, hij heeft nog altijd de snaar van BB! In 1975 verhuisde Ellis als jonge muzikant van Florida terug naar Atlanta, waar hij met een lokale blues band Alley Cats ging spelen. In 1981 vormt hij samen met de blues veteraan zanger / harpist Chicago Bob Nelson een band The Heartfixers. Met hen neemt hij bij het Landslide label ‘Cool on It’ [1986] op. In 2000 tekent hij bij Capricorn Records en in 2002 bij het Telarc label, waar hij twee albums uitbrengt (‘Hell or High Water’ [2002] & ‘The Hard Way’ [2004]). Ellis keert in 2005 terug naar Alligator Records, waar hij ‘Live! Highwayman’ [2005], ‘Moment Of Truth’ [2007] en ‘Speak No Evil’ uitbrengt. Daarna volgen er vier albums in eigen beheer op zijn eigen Heartfixer label (‘Get It!’ [2013] | ‘Midnight Blue’ [2014] | | ‘Tough Love’ [2015] & ‘Red Clay Soul’ [2016]). Ondertussen deelde Ellis al het podium met o.a. Stevie Ray Vaughan, Otis Rush, Willie Dixon, The Allman Brothers, Leon Russell, Son Seals, Koko Taylor, Albert Collins, Buddy Guy, the Tedeschi Trucks Band & Gov’t Mule. “ “Guitar, guitar, guitar is what this album is all about’… “ Voor zijn nieuwe album ‘Winning Hand’ keerde hij “back home” naar Alligator Records. Het album werd opgenomen in Nashville. Met Ellis als producer en co-producer/keyboardspeler Kevin McKendree, nam hij tien nummers op. Naast negen originals staat er op het album één cover (het door Freddie King geïnspireerde “Dixie Lullaby”) als eerbetoon aan singer-songwriter / gitarist Leon Russell (1942-2016). De originals gaan van Blues (“Gamblin’ Man” en “Kiss This World” en “Don’t Turn Of the Light”) tot Rock (“Nothing But Fine”, “Satisfied”) en enkele ballades (“I Got Mine”, “Autumn Run” en “Saving Grace”). Alle nummers zijn opgenomen met op de éérste plaats zijn 1959 Fender Stratocaster, zijn 1967 Gibson ES 345 en zijn 1973 Les Paul Deluxe. Ook met zijn zestiende album ‘Winning Hand’ staat Tinsley Ellis opnieuw garant voor nuances en subtiliteit. Dit geldt voor alle songs, gaande van de echte diepe, langzame blues tot de uptempo rockers. Tinsley Ellis kent enkel de “gorgeously fat, pure tone…”. ‘Winning Hand’ is daarom een aanrader voor elke blues / rock liefhebber en voor iedereen die van gitaar houdt. Ellis’ agenda staat voor Amerika bomvol. Spijtig genoeg zien we deze uitstekende gitarist te weinig bij ons. Check voor meer info én/of alle tourdata de website van de artiest! Eric Schuurmans
Album track list: 01.”Sound Of a Broken Man” - G: 1973 Gibson Les Paul Deluxe – 02.”Nothing But Fine” – G: 1967 Gibson ES345 – 03.”Gamblin’ Man” – G: 1967 Gibson ES345 – 04.”I Got Mine” – G: 1959 Fender Stratocaster – 05.”Kiss the World” – G: 1959 Fender Stratocaster – 06.”Autumn Run” – G: 1959 Fender Stratocaster – 07.”Satisfied” – G: 1959 Fender Stratocaster – 08.”Don’t Turn Off the Light” – G: 2000 Les Paul Standard – 09.”Dixie Lullaby” – G: 1967 Gibson ES345[Leon Russell & Chris Stainton] – 10.”Saving Grace” - G: 2000 Les Paul Standard – Written by Tinsley Ellis and/or as [noted] ℗ 2018 – Produced by Tinsley Ellis & Kevin McKendree Album line-up: Discography TINSLEY ELLIS:
|
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.jpg)
