|
||||||||
“ He started this fire and showed me how to build it and keep it burning for the past 51 years… “ Eugene “Hideaway” Bridges is als vierde kind (in 1963) geboren in New Orléans en groeide op in Louisiana. Othineil Bridges Sr. (1938-2015), zijn vader, was een blues gitarist die optrad als “Hideaway Slim”. Zijn moeder was verwant met Anna Mae Bullock, aka Tina Turner. Als tiener zong Eugene met zijn broers als The Bridges Brothers in een gospel koor. Later vormden ze de R&B groep The Five Stars. Toen hij zestien was, verhuist hij naar Texas om gedurende drie jaar zijn legerdienst bij de luchtmacht te doen. Na zijn dienst speelt hij gitaar en zingt hij in een gospel groep The New Chosen. Later treedt hij op met de band The Mighty Clouds of Joy. Na zijn verhuis naar Houston, begint hij met een eigen band The Eugene Hideaway Bridges Band, met wie hij gaat toeren in de US. Midden jaren ’90 trekt hij alleen naar Europa. In Parijs wordt hij door Joe Turner, de bassist van BB King, gerekruteerd bij de Big Joe Turner's Memphis Blues Caravan. Na een jaar touren vormt EHB een tweede Eugene Hideaway Bridges Band en treedt hij op in clubs en tijdens festivals in de UK en Europa. Bridges debuteert (met de hulp van producer Mike Vernon) in 1998 met ‘Born To Be Blue’. In 1999 tekent hij bij het Britse label Armadillo. Daarna brengt hij met zijn band enkele albums uit en gaat hij opnieuw toeren in en buiten Europa (Australië en Nieuw Zeeland). In 2004 brengt Bridges ‘Coming Home’ uit, een album met een volledige blazerssectie. Met o.a. slide gitarist Ray Wily Hubbard en pedal steel gitarist Lucky Oceans (Asleep at the Wheel: 1970-1979) brengt Bridges in 2007 ‘Eugene Hideaway Bridges’ uit. In 2009 brengt hij ‘Live In San Antonio’ uit en in 2011 ‘Rock And a Hard Place’. Zijn album ‘Hold on a Little Bit Longer’ [2015] neemt Bridges ook op met een volledige blazerssectie (John Mills: sax, Kevin Flatt: trompet, Jon Blondell: trombone), met drummer Bobby Baranowski en bassist Otto Williams, die vijftien jaar eerder ook al met hem speelde. In 2012 wordt Bridges tijdens de 2012 Blues Music Awards genomineerd in de categorieën “Album of the Year, “Soul Blues Album” (voor het album ‘Rock And A Hard Place’ [2011]) en als “Soul Blues Artist”. In 2017 werd Bridges, voor zijn buitengewone bijdragen om de traditionele blues in leven te houden, door de US Jus’ Blues Music Foundation voorgedragen voor de Albert King Lifetime Award en ontving hij “The Lucy Award”. “ In memory of Othineil Bridges Sr. ‘Hideaway Slim’ (1938-2015) ” In de voorbije maand bracht Armadillo Music Eugene Hideaway Bridges’ tweede live album uit. Eerder in 2009 nam hij ‘Live in San Antonio’ op. Op 11/08/2017 trad hij (met David Webb: piano, orgel - Kelpie McKenzie: bas & Pat Manske: drums) op in de historische Bradfordville Blues Club in Tallahassee, Florida. Bridges nam de achttien nummers (1u20) op ter ere van zijn vader Othineil Bridges Sr. ‘Hideaway Slim’, die hem toonde hoe hij de blues moest spelen. Met het album gaat Bridges terug naar zijn roots en grabbelt hij in het vat waarin vele van zijn songs zitten. Hij vond er ”I Can Never Forget” en ”Mom and Daddy’s Place” (twee nummers uit zijn ‘Rock and a Hard Place’ [2011]), de schitterende ballade ”Good Old Days” en ”How Long Will It Take” (twee nummers uit zijn ‘Roots & Vines’ [2013]), de rocker (en titelsong) ”Hold On a Little Bit Longer”, ”Take Home Pay” (‘Jump the Joint’ [2003]), de soulvolle ode aan Albert King ”I’ll Be a King”, ”I Can’t Stop Loving You Baby” en de afsluiter ”Rise Above It” met inclusief (in de intro) de wijze raad “it’s never the end, rise above it!...”. “ From Eugene Hideaway Bridges we know that he’s “at his best” when he’s performing live. He proves this with his second live album 'Live in Tallahassee'. This homage to his father Othineil ‘Hideaway Slim’ is more than successful… “ - www.rootstime.be Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography EUGENE HIDEAWAY BRIDGES: |
||||||||
|
||||||||